Dwa ciężkie przypadki niedoczynności przytarczyc były związane z dwiema nowo zidentyfikowanymi mutacjami w brakującym homologu 2 komórki glejowej (GCM2) przez naukowców z Indii.

„Ten raport pokazuje kluczową rolę aktywności GCM2 w rozwoju ludzkich przytarczyc poprzez analizę kliniczną i genetyczną 2 pacjentów z niedoczynnością przytarczyc” – napisali naukowcy. „Te odkrycia mają bardziej bezpośrednie znaczenie dla diagnozy i leczenia przypadków izolowanej niedoczynności przytarczyc”.

Badania, „Brakująca mutacja homologu 2 komórek glejowych powodująca ciężką niedoczynność przytarczyc: opis dwóch przypadków z nowymi mutacjami”, ukazało się w r Dziennik Towarzystwa Endokrynologicznego.

rekomendowane lektury

Gen GCM2 reguluje rozwój przytarczyc, poziom wapnia we krwi

Niedoczynność przytarczyc charakteryzuje się niskim poziomem parathormonu wytwarzanego w przytarczycach, co powoduje niską hipokalcemię (niski poziom wapnia) i witaminy D oraz wysoki poziom fosforu we krwi. Powoduje to objawy chorobowe, takie jak skurcze mięśni, ból, mrowienie lub pieczenie kończyn.

Czynniki genetyczne mogą należeć do kilku potencjalnych przyczyn niedoczynności przytarczyc. W szczególności GCM2 gen jest krytycznym regulatorem rozwoju przytarczyc i ważny dla regulacji poziomu wapnia we krwi.

Naukowcy z Kalkuty opisali dwa przypadki niedoczynności przytarczyc z klinicznymi cechami hipokalcemii i związane z nowymi mutacjami w GCM2 gen.

Pierwszy przypadek dotyczył 32-letniej kobiety, która zgłosiła się do ich szpitala ze skargami na mimowolne skurcze mięśni kończyn trwające od trzech do czterech dni oraz uczucie pieczenia lub kłucia i ucisku wokół ust, dłoni i stóp. W ciągu ostatnich pięciu lat dwukrotnie leczono ją gdzie indziej z powodu podobnych objawów i hospitalizowano z powodu ostrej hipokalcemii.

Naukowcy odkryli, że miała hipokalcemię, niski poziom magnezu i zwapnienie zwojów podstawy mózgu, obszaru mózgu, z powodu zwiększonego poziomu fosforu, który prowadzi do odkładania się kompleksów wapniowo-fosforowych w mózgu. Wykazywała również utrzymujący się niski poziom potasu, ze zwiększonym poziomem potasu i wapnia w moczu oraz utratą magnezu przez nerki. Hormon przytarczyc był na niewykrywalnym poziomie.

Była leczona z powodu hipokalcemii ciągłym wlewem glukonianu wapnia przez 48 godzin, aż do opanowania hipokalcemii. Następnie zaczęła przyjmować doustnie wapń i kalcytriol (aktywacja witaminy D). Pacjent był leczony wlewem siarczanu magnezu z powodu niskiego poziomu magnezu, aż stężenie magnezu w surowicy krwi przekroczyło 1,2 mg/dl, a następnie doustnie tabletki magnezu. Po wypisie ze szpitala dodała do schematu leczenia spironolakton (na niski poziom potasu).

Skoncentrowane sekwencjonowanie egzomu, które sekwencjonuje egzom — części genomu używane do wytwarzania białek — zidentyfikowało heterozygotyczną mutację w GCM2 gen. Mutacje heterozygotyczne odnoszą się do zmian w jednej z dwóch kopii genów, które dziecko dziedziczy po rodzicach.

Mutacja wystąpiła w eksonie 5 i nie była wcześniej zgłaszana. Przewidywano, że prawdopodobnie będzie przyczyną choroby, prowadząc do utraty normalnej funkcji białka GCM2 i usunięcia ponad 10% białka.

Drugim przypadkiem był 1-miesięczny chłopiec, urodzony przez spokrewnionych (spokrewnionych) rodziców, z normalną historią urodzeń. On, który został przyjęty na oddział ratunkowy pediatrii z nagłym początkiem mimowolnych, szarpanych ruchów kończyn i wywracania gałek ocznych, po których nastąpił brak reakcji, wskazujący na drgawki. Napady opanowano lekami przeciwpadaczkowymi.

Analiza krwi wykazała niski poziom wapnia i parathormonu oraz wysoki poziom fosforu. Skoncentrowane sekwencjonowanie egzomu zidentyfikowało mutację w GCM2 gen, w eksonie 1–2, jako prawdopodobnie powodujący objawy. Naukowcy zauważyli, że może to prowadzić do utraty funkcji białka GCM2.

Dziecko było leczone samym glukonianem wapnia, bez znaczącej poprawy. Następnie do schematu dodano doustny wapń i kalcytriol. Jednak optymalny poziom wapnia we krwi nie został utrzymany z powodu trudności w utrzymaniu podawania dożylnego (do żyły).

Zaczął od próby z Forteo (teryparatydem) — syntetycznym fragmentem hormonu przytarczyc — dwa razy dziennie. Warto zauważyć, że Forteo jest zatwierdzony do leczenia osteoporozy, choroby objawiającej się słabymi i kruchymi kośćmi. Po trzech dniach poziom wapnia i fosforu został skorygowany. Dawkę preparatu Forteo zmniejszono po trzech tygodniach, a leczenie zakończono po czterech tygodniach, kiedy dziecko było w stanie utrzymać prawidłowy poziom wapnia za pomocą doustnego wapnia i kalcytriolu. W okresie obserwacji leczenie skutecznie eliminowało napady padaczkowe.

„Nasz przypadek opisujący noworodka, u którego wkrótce po urodzeniu wystąpiła niedoczynność przytarczyc, podkreśla rolę GCM2 we wczesnym rozwoju i różnicowaniu przytarczyc” – napisali naukowcy. „Ten przypadek pokazuje również przydatność krótkoterminowego stosowania teryparatydu poza wskazaniami rejestracyjnymi w leczeniu ciężkiej hipokalcemii i [high phosphorus] u noworodka z niedoczynnością przytarczyc”.