Jaki dziadek, taka matka, taka córka.

Kiedy dorosłam, zauważyłam, że osobowości mojej mamy i siostry są bardzo podobne. Byli obojętni i obojętni na uczucia innych ludzi. Byli odważni, zawsze upierali się, że mają rację i nigdy nie przejmowali się tym, co zrobili źle. Mój ojciec, człowiek małomówny, zwierzył mi się: „Twoja matka i siostra są takie same”. W ostatnich latach życia powiedział mi, że kiedy moja siostra była niemowlęciem, nigdy na niego nie spojrzała i nie okazywała mu żadnych uczuć ani emocji.

Afektywne cechy aspektów z PCL-R

Zgodnie z Hare Psychopathy Checklist-Revised (PCL-R), złotym standardem określania prawdopodobnego istnienia psychopatii, tego typu zachowania stanowią bezduszne, pozbawione emocji cechy, które obejmują „aspekt afektywny” w czteroczynnikowym modelu psychopatycznej listy kontrolnej. cechy. Aspekt afektywny obejmuje następujące cechy: brak wyrzutów sumienia lub poczucia winy, płytki afekt, bezduszność/brak empatii oraz brak odpowiedzialności za własne czyny.¹

Badania genetyczne nad dziedzicznością cech afektywnych

Badania z ostatnich kilku lat sugerują, że tego typu zachowania mogą być dziedziczne iw wielu przypadkach mogą być powiązane z psychopatycznymi zaburzeniami osobowości. Badacze uważają takie zachowania za „bezduszne, pozbawione emocji” cechy („cechy CU”), które są podstawowymi objawami psychopatii.² Mówi się, że są „rozwojowym prekursorem psychopatii”.³

W niedawnej analizie różnych badań autorzy zauważyli, że „badania genetyczne sugerują odziedziczalność cech psychopatycznych od umiarkowanej do wysokiej”.⁴ Destrukcyjne zachowanie dzieci wykazujących wysoki poziom cech CU wydaje się być silnie dziedziczne.⁵ W innym badaniu zauważono, że dzieci z wysokim poziomem cech CU nie nawiązywały kontaktu wzrokowego ze swoim opiekunem.⁶ W przeglądzie badań dziedziczności z 2019 r. zauważono, że niektóre wyniki badań wykazały, że wpływ dziedziczności może sięgać nawet 80 procent.⁷

Możliwość międzypokoleniowej transmisji cech psychopatycznych

Jeśli dziedziczność ma znaczenie, możliwe jest powiązanie transmisji międzypokoleniowej z czynnikami genetycznymi. Takie badania trzeba jeszcze przeprowadzić, ale obecne dowody wskazują, że „rodzice ze skłonnościami psychopatycznymi mają większe szanse na wychowanie dzieci ze skłonnościami do psychopatii”.⁸ Obecny stan badań dotyczących względnego udziału składników genetycznych, środowiskowych i pielęgnacyjnych podlega ciągłym zmianom.

Jak może wyglądać transmisja międzypokoleniowa

Osobiście byłem świadkiem w mojej własnej rodzinie możliwego międzypokoleniowego wpływu cech CU. Mój dziadek ze strony matki, zaabsorbowany sobą mężczyzna, wykazywał wszystkie wymienione wcześniej cechy CU. Przechodził obok członków własnej rodziny, nie wypowiadając ani słowa ani powitania. Nie zwracał uwagi na nikogo z najbliższego otoczenia. Był obojętny i pozostawał obcy dla najbliższych. Przychodził i odchodził, jak chciał, żyjąc tak, jak chciał. Nie obchodziły go uczucia innych ludzi. Mały incydent powtarzający się co roku wiele mówi o jego charakterze. Nie okazywał życzliwości ani szacunku swojej żonie, mojej babci, w dniu jej urodzin, przechodząc obok niej, jak zawsze, nawet bez powitania. Każdego roku płakała, nie wyjaśniając, dlaczego jej mąż jest taki, jaki jest. Kiedy umarła, zasnął po jej przebudzeniu. Zapytany, jak się czuje, miał powiedzieć, że tęskni za swoimi kotami. Po śmierci żony ich koty uciekły, by już nigdy nie wrócić do domu. Być może wyczuli jego brak troski o ich dobro.

Żaden członek rodziny nie scharakteryzowałby mojego dziadka jako posiadającego cechy CU. Zamiast tego mogli tylko potrząsać głowami i zastanawiać się, co jest nie tak z tym egocentrycznym mężczyzną, który był najbardziej osobliwy. Nikt nie mógł tego rozgryźć.

W świetle tego, co podejrzewamy o transmisję międzypokoleniową, z pewnością jest możliwe, że mój dziadek ze strony matki nosił cechy, które wpłynęły na zaburzenia osobowości mojej mamy i siostry. Nie można tego jednak stwierdzić definitywnie z powodu wzajemnego oddziaływania tak wielu innych czynników — wpływu wychowania i innych sił społecznych. Tylko bardziej dociekliwe i kreatywne badania mogą być w stanie wyodrębnić genetykę z tych innych czynników.

Bibliografia