Małe potwory (2019)

Widzieliście, jak Lupita Nyong’o przetrwała inwazję obcych, chroniąc swojego kota, teraz oglądajcie, jak przetrwa inwazję zombie, chroniąc dzieci w wieku szkolnym. W tym przypadku jednak może kopać nieumarłe tyłki.

W tej zabawnej australijskiej komedii grozy Nyong’o gra panią Audrey Caroline, słodką, kwiecistą nauczycielkę przedszkola. Podczas wycieczki na farmę ze swoimi uczniami, u boku Dave’a (Alexander England), wujka uczniów, który pełni rolę opiekuna, aby być blisko niej (bo kto by nie chciał), tam napotykają dwie niespodzianki: popularnego idola programów dla dzieci, Teddy’ego McGiggle’a (Josh Gad) i pobliską epidemię zombie. Wykorzystując swój zabójczy instynkt i dobrowolną nauczycielską moc, aby zapobiec traumatyzowaniu swoich maluchów, Caroline i Dave próbują uchronić dzieciaki przed zostaniem obiadem zombie i poprowadzić ich wszystkich w bezpieczne miejsce.

28 dni później (2002)

Na długo zanim został laureatem Oscara lub Proszę o ciszę absolwent serii, Cillian Murphy, miał swój wielki przełom w przerażającym koszmarze wirusa Danny’ego Boyle’a z 2002 roku. Murphy gra tutaj Jima, londyńskiego kuriera rowerowego w długotrwałej śpiączce, który budzi się w szpitalu, odkrywając, że jest sam, a w promieniu wielu mil nie ma nikogo. Dowiaduje się, że epidemia wirusa wybuchła podczas jego nieświadomego snu, a zombie teraz szaleją po mieście.

Działanie, dosłownie — te zombie są szybkie. Choć nie tak szybkie jak Proszę o ciszę„Aniołowie śmierci” to obcy 28 dni później zombie są z pewnością równie bezwzględne.

Jim musi znaleźć innych ocalałych, unikając jednocześnie żarłocznych hord — lub nawet jednego żwawego zombie. Z wywołującą dreszcze krwią i flakami, pierwsza wyprawa Boyle’a w horror realizuje nasze najgłębsze obawy, opowiadając jednocześnie aktualną, humanistyczną opowieść o społeczności, nawet gdy cywilizacja wokół nich się rozpada.

Nie oddychaj (2016)

Nie oddychaj wymienia obcych na niewidomego starca z zabójczymi umiejętnościami. Odwracając sytuację w podgatunku inwazji na dom, trzymający w napięciu thriller Fede Álvareza z 2016 r. z kategorią wiekową R śledzi grupę drobnych złodziei (Jane Levy, Dylan Minnette, Daniel Zovatto) próbujących ukraść 300 000 dolarów gotówki ukrytej w skarbcu w domu niewidomego weterana wojennego Nordstroma (Stephen Lang). Kiedy już się tam dostaną, dowiadują się na własnej skórze, że ma on wyostrzony słuch, a pod jego piwnicą kryje się kryminalny sekret. Wykorzystując skradanie się i ciszę w sekwencjach pojedynczych scen, Nie oddychaj jest świetną pozycją w kanonie horrorów „keep quiet”.

Wojna światów (2005)

John Krasinski i Tom Cruise: po prostu dwaj ojcowie próbujący zrobić, co w ich mocy, gdy zbliża się koniec świata. Przebojowa wersja kultowej powieści H. G. Wellsa autorstwa Stevena Spielberga to orgia widowiska science fiction. Opowieść o bliskim spotkaniu w stylu inwazji opowiada o rozwiedzionym dokerze (Cruise), któremu powierzono opiekę nad jego młodą córką (Dakota Fanning) i skłóconym nastoletnim synem Robbiem (Justin Chatwin), ale gdy w jego miasteczku w New Jersey lądują maszyny z kosmosu, muszą walczyć o przetrwanie. Proszę o ciszę W tej serii gier wyraźnie widać ślady przeboju kinowego z 2005 r. – począwszy od rozszerzonego zakresu najnowszej części, aż po złożony dramat rodzinny dwóch pierwszych części.

Cloverfield (2008)

Dzień pierwszy z pewnością nie jest to pierwszy raz, kiedy kosmici najechali pięć nowojorskich dzielnic na ekranie. Przerażający film Matta Reevesa z 2008 r. o stworzeniach z wykorzystaniem znalezionych ujęć przedstawia grupę przyjaciół, których przyjęcie pożegnalne dla Roba (Michael Stahl-David) zostaje zakłócone przez potworne lądowanie awaryjne w sercu Manhattanu. Kiedy Rob zdaje sobie sprawę, że może już nie zobaczyć swojej ukochanej Beth (Odette Yustman), on i jego kumple podróżują przez rozpadające się miasto, aby do niej dotrzeć.

Jak film o Godzilli nakręcony z perspektywy pokolenia milenialsów, którzy oglądali za dużo stacji CW, pole koniczyny ponownie uruchomił nową falę fenomenów found-footage. Pośród ujęć z trzęsącej się kamery i scen nakręconych w różnych krajobrazach Nowego Jorku, pole koniczynytak jak Dzień pierwszyma silne serce; wszystkie postacie to pełnokrwiste osoby, które walczą o przetrwanie i mają nadzieję, że uda im się wydostać z miasta żywymi.

Nie otwieraj oczu (2018)

Podczas gdy zdobywca Oscara Nyong’o stara się nie wywoływać u zabójczych kosmitów reakcji słuchowych, Dzień pierwszyLaureatka Oscara Sandra Bullock stara się nie uruchamiać zmysłu wzroku u zabójczych stworzeń w filmie Netflixa Skrzynka dla ptaków. Przybywając mniej więcej w tym samym czasie co pierwszy Proszę o ciszę Podobnie jak w przypadku poprzednich części z 2018 roku, przebój Netflixa opowiada historię Malorie Hayes (Bullock), która wraz z dwójką dzieci, „Chłopakiem” i „Dziewczyną”, szuka schronienia w postapokaliptycznym świecie, w którym niewidzialne stworzenia kryją się na widoku.

w przeciwieństwie do Spokojne miejsce kosmici z franczyzy, te anioły śmierci czają się we mgle i same cię nie zabijają. Zamiast tego, jeśli je zobaczysz, wtargną do twojego umysłu i zmuszą cię do zabicia się. Najlepszą opcją, jaką pozostawiono ludziom, jest zawiązanie sobie oczu. Przynajmniej ludzie w tym świecie potrafią mówić.

Krzyk VI (2023)

Kontynuując temat horroru w Nowym Jorku, najnowsze Krzyk odcinek serialu opowiada o ocalałych z Woodsboro, siostrach Tarze (Jenna Ortega) i Sam Carpenter (Melissa Barrera) oraz bliźniakach Chadzie (Mason Gooding) i Mindy Meeks-Martin (Jasmin Savory Brown), którzy zaczynają od nowa życie w Wielkim Jabłku; to znaczy, dopóki nie pojawi się nowy Ghostface (Roger L. Jackson) i nie zacznie ich ścigać. Podobnie jak Dzień pierwszyten sequel wyreżyserowany przez Radio Silence (Tyler Gillett i Matt Bettinelli-Olpin) triumfuje, wykorzystując każdą typową nowojorską lokalizację — od sklepu spożywczego po kompleks apartamentów, a nawet zatłoczony wagon kolejowy — jako plac zabaw dla intensywnego slashera osadzonego w najludniejszym mieście Ameryki. Bycie osobiście atakowanym przez tajemniczego Ghostface’a jest, można by rzec, tak koszmarne, jak inwazja na miasto kosmitów wrażliwych na dźwięk.

Gremliny 2: Nowa partia (1990)

Te psotne Gremliny to dziadkowie betonowej dżungli horroru. Śmieszna i zabawna kontynuacja klasyka z 1984 roku autorstwa Joe Dantego koncentruje się na uroczym Mogwai Gizmo, który ląduje w wieżowcu o mieszanym przeznaczeniu na Manhattanie. Ale jak to bywa w życiu, zostaje uratowany przez Billy’ego Peltzera (Zach Galligan) i Kate Beringer (Phoebe Cates), którzy również pracują w tym budynku.

W typowym Gremliny moda, Gizmo cały się moczy, a z niego wyłania się wiele gremlinów. Ale tym razem wszystkie one mają różne atrybuty i umiejętności: nietoperz-gremlin, mózgowy-gremlin, dziewczyna-gremlin, pająk-gremlin — to się nigdy nie kończy! Podczas gdy tytułowa „nowa partia” terroryzuje pracowników na piętrach wieżowca, Gizmo i jego kumple muszą zniszczyć wszystkie gremliny i upewnić się, że żaden z nich nie opuści budynku, w przeciwnym razie Manhattan będzie na kolacji.

Świnia (2021)

Pośród jego przerażającego działania, Dzień pierwszy podkrada się do ciebie z emocjonalną opowieścią o żałobie powoli rozwijającą się poprzez poszukiwania pizzy w Harlemie przez Sama. To nie pierwszy raz, kiedy scenarzysta i reżyser Michael Sarnoski użył jedzenia, aby zadać emocjonalny cios w brzuch. Jego niezwykły debiut fabularny, Świnia, jest doskonałym pokazem jego kunsztu scenariuszowego i znakomitej roli Nicolasa Cage’a.

Dramat opowiada historię byłego szefa kuchni, Robina Felda (Nicolas Cage), mieszkającego w lasach Portland w stanie Oregon ze swoim ukochanym prosiakiem, który szuka trufli. Pewnej nocy zostaje zaatakowany, a jego ukochany pupil zostaje porwany przez Pig-porwaną. Aby go znaleźć, musi udać się do Portland ze swoim dostawcą składników (Alex Wolff) i zmierzyć się ze swoją mroczną przeszłością kulinarną, aby ponownie odnaleźć swojego prosiaka. Rozwija się wciągająca opowieść o żalu, stracie i jedzeniu, które przenosi nas z powrotem do naszych najszczęśliwszych wspomnień.

My (2019)

Lupita Nyong’o ugruntowała swoją pozycję ikony horroru, a żaden film nie dowodzi tego faktu lepiej niż film Jordana Peele’a NasW jednym z najbardziej przerażających filmów XXI wieku Nyong’o błyszczy w przerażającej podwójnej roli ofiary Krzyku Królowej i złoczyńcy-slashera.

Tutaj gra Adelaide Wilson, kobietę, która wraca do swojego nadmorskiego domu z dzieciństwa z rodziną. Późną nocą zostają zaatakowani przez ich złe, chodzące tyłem, chrapliwe, zwierzęce sobowtóry zwane tethers, którym przewodzi Red (Nyong’o). Nyong’o gra obie strony klasycznych horrorów; jako Adelaide jest przestraszona, ale odporna (podobnie jak Sam w Dzień pierwszy). Jako Red jednak krzyczy groźbą i terrorem za pomocą precyzyjnego i mechanicznego języka ciała. To parodia, że ​​fenomenalny występ Nyong’o został pominięty na tegorocznych Oscarach.