Elementy pozytywne

Trudno nawet próbować oddzielić pozytywne elementy od wiary, która ich inspiruje. Członkowie kościoła WC wplatają modlitwę i prośbę w praktycznie wszystko, co robią, częściowo dlatego, że większość z nich jest tak biedna, że ​​codziennie modlą się o zaspokojenie podstawowych potrzeb. Mimo tej biedy widzimy jednak ich głęboką hojność w gotowości do adopcji tak wielu dzieci.

Pracownik socjalny Susan Ramsey również niestrudzenie pracuje, aby umieszczać i chronić dzieci zastępcze. Historia pokazuje jej wytrwałe zaangażowanie w pomaganie dzieciom, którym służy; pracuje długie godziny i oczywiście dokłada wszelkich starań, aby zapewnić im najlepsze wyniki — nawet gdy jest jasne, że niektórzy rodzice zastępczy (choć żaden w Possum Trot) mają mieszane motywacje, aby przyjąć dzieci. Przynajmniej jedna starsza kobieta w innej społeczności zaniedbuje dziecko i sugeruje się, że jest bardziej zainteresowana stypendium państwowym niż prawdziwym rodzicielstwem tego potrzebującego dziecka. Susan to dostrzega i ostatecznie zabiera dziecko z domu kobiety.

Widzimy, z przejęciem, jak wiele dzieci w rodzinach zastępczych zostało skrzywdzonych przez traumę z dzieciństwa, która często jest pogłębiana przez rodziny zastępcze, które decydują, że nie są w stanie opiekować się tymi dziećmi. TC i członkowie jego kościoła, przeciwnie, praktycznie błagają Susan, aby oddała im starsze dzieci, dzieci sprawiające problemy, te, które są tak skrzywdzone, że nikt ich nie chce.

Widzimy, jak Susan próbuje trochę zahamować początkowy entuzjazm WC i Donny. Próbuje ostrzec ich, jak trudne będą niektóre z tych przypadków. Dotyczy to zwłaszcza nastolatki o imieniu Terri, która przeszła straszne rzeczy. WC i Donna upierają się, że mogą kochać Terri, a ich poświęcenie wobec dziewczyny jest rzeczywiście wystawione na próbę — niemal doprowadzając ich do punktu krytycznego. Próba przekonania Terri, aby zrezygnowała z udawania kota, jest dla nich pierwszą z wielu prób.

Terri jest tak głęboko zraniona, że ​​przez większość czasu udaje kota — to tylko pierwsza z wielu przeszkód, które TC i Donna muszą pokonać, próbując ją pokochać. Gdzie indziej historia sugeruje podobnie trudne problemy, z którymi borykają się inne rodziny adopcyjne. Dźwięk nadziei to inspirująca, ale szczera historia, która jasno pokazuje, że adopcja dziecka z rodziny zastępczej może być czasami trudnym zobowiązaniem — ale jest warta poświęcenia, ponieważ dzieci dorastają i stopniowo leczą dawne traumy.

Na początku dowiadujemy się również, że nastoletni syn TC i Donny, Princeton, ma upośledzenie rozwojowe z powodu niedotlenienia przy narodzinach. Wymaga stałej opieki, a Donna jest jego główną opiekunką. Kiedy popada w depresję, siostra TC i Princeton, Ladonna, musi wkroczyć, aby zaspokoić jego podstawowe potrzeby — takie jak pomoc w jedzeniu i korzystaniu z toalety.

Susan i osoby, z którymi pracuje, początkowo sceptycznie podchodzą do zaangażowania rodzin Possum Trot, obawiając się, że wycofają się, gdy sytuacja się pogorszy. Sytuacja rzeczywiście się pogarsza, a Martinowie są o krok od przekroczenia granic swoich możliwości. Ostatecznie jednak trzymają się mocno i pokazują, jak wielką różnicę miłość może wnieść w życie zranionego, zaniedbanego i maltretowanego dziecka.