Ebon Moss-Bachrach jako Richie w drugim sezonie „Niedźwiedzia”.

Chuck Hodes/FX

W drugim sezonie Niedźwiedź, historia wychodzi z kuchni na świat, śledząc każdego członka obsady w głębszy i bardziej oddany sposób, gdy pracują nad przekształceniem The Beef w ekskluzywną (miejmy nadzieję nagrodzoną gwiazdką Michelin) restaurację. Widzowie widzą, jak Sydney eksploruje swoją paletę w chicagowskich restauracjach, Marcus jedzie do Kopenhagi, aby dowiedzieć się o deserach pod okiem Willa Poultera, Tina i Ebraheim chodzą do szkoły kulinarnej, a Richie znajduje szacunek do samego siebie, występując w jadalni w stylu Alinei . Wszystko to zostało zrobione ku uciesze krytyków, którzy nagrodzili kolejkę serialu doskonałym 100-procentowym wynikiem na Rotten Tomatoes – i lekką melancholią Ebon Moss-Bachrach.

„Wiedziałem z wyprzedzeniem, że w restauracji będzie mniej wszystkich razem, czego trochę opłakiwałem” – powiedział. „Naprawdę fajnie jest spędzić dzień ze wszystkimi razem, a te sceny w kuchni wydają się bardzo niestabilne – i to po prostu naprawdę miła grupa ludzi i lubię spędzać z nimi dzień”.

Moss-Bachrach tzw Reporter z Hollywood z jego europejskich wakacji, gdzie on i rodzina oglądają co wieczór odcinek drugiego sezonu (następny: „Ryby”), aby przeanalizować najważniejsze momenty serialu i przedstawić swoje podejście do wybuchowego emocjonalnie finału sezonu.

Przede wszystkim bardzo dziękuję za zrobienie tego podczas letnich wakacji — czas z wydaniem programu, oraz Bez urazymusi być dziki.

Myślę, że w zeszłym roku też tak to wyglądało. Jest to pora roku, na którą czekam najbardziej, kiedy mogę być chciwy i zabrać rodzinę i spędzić z nią cały dzień. Ale cieszą się, że mogą odpocząć ode mnie [for this call].

Mówiłeś o swoim niepokoju związanym z oglądaniem siebie na ekranie iz obydwoma Niedźwiedź I Bez urazy premierę w ten sam weekend, zastanawiam się, czy lepiej się bawiłeś, oglądając siebie podczas wielkiej premiery filmowej?

Cóż, prawdziwą różnicą jest tylko czas ekranowy, myślę, że w większości skończyłem, zanim trafią napisy końcowe. To jak w Prawo i porządekkiedy zostajesz postrzelony w głowę, a potem bum „Prawo i porządek”. Ale obserwowanie siebie to sprawa osobista. Mogłoby być wokół mnie milion ludzi i nie zrobiłoby to żadnej różnicy.

Ile wiedziałeś o historii tego sezonu, zanim zacząłeś nad nią pracować?

W pewnym momencie pierwszego sezonu Chris przedstawił szerokimi pociągnięciami całą trajektorię serii. Więc jeśli będziemy mieli kolejny sezon, wiem, co to będzie również w sensie ogólnym. Wiedziałem z wyprzedzeniem, że będziemy zagłębiać się w życie osobiste ludzi.

Myślę o odcinku siódmym („Forks”); jak wyglądało kręcenie tych scen w bardzo cichej, nagrodzonej gwiazdką Michelin kuchni, w porównaniu z chaotycznymi scenami w kuchni, które tak bardzo lubisz?

Cóż, było samotnie. Przyjąłem to, ponieważ myślę, że było to podobne do tego, jak czuł się Richie. Znalazłem się w bardzo dziwnym, niegościnnym otoczeniu. Wydaje mi się, że przez kilka dni nie było tam innych aktorów. Czułem się, jakbym był w zupełnie innym programie i do pewnego stopnia tak było.

Czy pamiętasz coś szczególnego, co rzuciło ci się w oczy, kiedy po raz pierwszy usiadłeś i przeczytałeś scenariusze wszystkich 10 odcinków?

Jedną z głównych rzeczy, które pamiętam, jest to, że ludzie rozmawiali o swoich uczuciach znacznie częściej niż w pierwszym sezonie (śmiech). Pomyślałem: wow, w tym sezonie dzieje się dużo udostępniania.

Nie jestem pewien, jak bardzo jesteś szczegółowy, jeśli chodzi o przewidywanie, co Chris i scenarzyści wymyślą, ale czy miałeś jakieś nadzieje lub oczekiwania co do fabuły Richiego w tym sezonie?

Chciałem, żeby odniósł jakieś zwycięstwo, czy to osobiste, czy zawodowe. Nawet coś malutkiego, wiesz, bo myślę, że tak dużo traci. A kiedy coś oglądam, uwielbiam patrzeć, jak postać świętuje na pełnych obrotach. Nie świętujemy zbyt wiele, myślę, że zwycięstwa są nieliczne, a ja jestem cyniczną osobą, więc lubię to przeżywać. Richie jest tak bardzo zaangażowany w konflikty i bitwy, a ja chciałem, żeby ludzie zobaczyli, że radość może być również bardzo głośno.

Jak myślisz, ile odniósł zwycięstwa? Czułem, że odniósł zwycięstwo, jeśli chodzi o znalezienie swojego miejsca w The Bear i dojście do siebie, zwłaszcza gdy Carmy (Jeremy Allen White) utknął w walce i potrzebują przywódcy. Ale ta walka na samym końcu mogła być odebrana jako upadek…

Cóż, życie jest ulotne. Zwycięstwa są ulotne. Straty są ulotne. Wszystko zmienia się błyskawicznie, a my wracamy do starych wzorców. Myślę, że coś, co było naprawdę wnikliwym tekstem, było [in episode seven] kiedy widzimy, że czuje się naprawdę dobrze, a potem wraca do rozmowy z Carmym, w której oskarża go o wysłanie go do restauracji, aby się go pozbyć. Zaraz po tym, jak odniósł ten sukces, znajdujemy go z powrotem w samochodzie, który prowadzi mroczną, oskarżycielską rozmowę i myślę, że to bardzo mądre i zgodne z życiem.

Czy istnieje coś takiego jak nieodwracalna walka między Carmy i Richiem? Niektóre z rzeczy, które sobie powiedzieli, wydają się trudne do odwrócenia, ale jestem też świadomy faktu, że mają długą wspólną historię i być może mamy tylko małe przebłyski ich walk miał w kółko?

Myślę, że dla Richiego Carmy jest bardzo niepoznawalna. To człowiek, który nie przyjechał na pogrzeb brata, niewiele mówi. Myślę, że się kochają i jest taki moment w pierwszym odcinku, w którym Carmy mówi: „Nie rzucę ci dupy”. Ale nie sądzę, żeby Richie całkowicie mu ufał. Jest kolejka [episode] siódmy, w którym Richie mówi do Tiffany, że to dziwny mały koleś, czy coś w tym stylu. Donna Berzatto, Michael Berzatto, nawet Sugar — są uczciwi aż do przesady i wiesz, na czym stoisz (chociaż w przypadku Donny może się to zmieniać z sekundy na sekundę). A w przypadku Carmy’ego tak naprawdę nie można tego stwierdzić. To naprawdę długa odpowiedź, ale myślę, że prawdopodobnie istnieje wersja nieodwracalnej walki.

Co chciałbyś, żeby stało się z Carmy i Claire (Molly Gordon) fabuła? Czy uważasz, że to smutne, że nie był w stanie sprawić, by to zadziałało?

Po prostu źle się z nim czuję. Myślę, że nienawidzi siebie i to mnie zasmuca.

Porozmawiajmy o świątecznym odcinku; czy powiedziano ci o kameach od razu, czy jakoś tak się potoczyły?

Wszystko na raz byłoby zabawne, to jak aukcja krajowa czy coś. Pod tym siedzeniem: Bob Odenkirk! Nie, nie, myślę, że przychodzili fragmentarycznie.

Może to jest szersze pytanie o to, jak często rozmawiasz z Chrisem o historii Richiego poza stroną, ale jak bardzo byłeś zaskoczony tym spojrzeniem na jego historię z Tiffany? Miałeś jego wersję we własnej głowie?

Cóż, myślę, że to jest praca, którą wszyscy aktorzy wykonują sami. Musisz wypełnić puste pola, a jeśli mam pytania, mogę zapytać Chrisa, a on zawsze chętnie o tym rozmawia. Ale przez większość czasu jestem naprawdę szczęśliwy, że mogę wykonać tę pracę sam, a także nie wiem, jak ważne jest, aby była zgodna z pomysłem Chrisa. Myślę, że to miłe, gdy istnieje rozbieżność w interpretacji.

Jaką historię stworzyłeś dla Richiego i Tiffany? Osobiście byłem zaskoczony i trochę zasmucony, widząc, że był czas, kiedy byli szczęśliwi — uświadomiłem sobie, że zakładałem, że zawsze byli sobie trochę obcy lub obcy.

Myślę, że mogłem mieć podobną myśl do ciebie, że nigdy nie było tak wspaniale. Ale myślę, że to jest bardziej interesujące, wiesz? Posiadanie czegoś naprawdę wartościowego, co się traci, jest o wiele bardziej interesujące niż jakiś gówniany związek, który staje się jeszcze bardziej gówniany, a potem wyparowuje. W „Ryby” widzimy, jak w pewnym momencie Richie miał rozwidlenie dróg. Chciał robić coś innego, przenieść się do innej dzielnicy, być odpowiedzialnym. Jest w nim lekkość, myślę, że ma naprawdę świetną noc i jest jedną z niewielu osób, które są naprawdę podekscytowane i szczęśliwe, że mogą być tam z tą rodziną. To okno na to, jak nisko upadł.

Kiedy wspomniałeś wcześniej, że uwielbiasz kręcić chaotyczne, wysoce choreograficzne sceny — jak odcinek świąteczny wypada w porównaniu ze scenami kuchennymi z pierwszego sezonu?

Cóż, swędzenie zostało zadrapane, to na pewno. To było zabawne, podczas tych scen, w których Jamie Lee Curtis gotuje, na korytarzu stała duża kolejka, czekając na nasze wejście. Myślę, że wszyscy kiedyś przechodzili przez tę kuchnię. To było naprawdę ekscytujące i zabawne, dużo się śmialiśmy. Poczułem głęboką ulgę, że nie muszę robić tych wszystkich rzeczy, które musiał robić Jamie, to była ogromna ilość pracy. Naprawdę chylę przed nią czoła i wiem, jak była przygotowana. Ale lubię te sceny, lubię, kiedy możesz posmarować swoje buty odrobiną sosu i sosu.

Miałem tyle niepokoju za każdym razem, gdy kamera przesuwała się do minutnika kuchennego całkowicie pokrytego czerwonym sosem…

O tak, i te ciasne ujęcia bulgoczącego kotła. Moja rodzina i ja jesteśmy gotowi na ten odcinek, więc myślę, że obejrzymy go dziś wieczorem.

Logistycznie, jaka była konfiguracja wielkiej sceny walki w finale?

Nie widziałem jeszcze odcinka, więc może tego nie wykorzystali, ale ustawili ujęcie, w którym dosłownie odsunęli drzwi i oboje byliśmy w tym samym kadrze. Więc byliśmy tam razem. Razem i osobno. (śmiech) Chodzi o to, że jest wiele rzeczy, których nie możesz powiedzieć komuś, kiedy na niego patrzysz. To niezwykłe, że dzieli ich zaledwie kilka centymetrów, ale nie twarzą w twarz.

Jak ciężkie jest kręcenie tych scen walki z Jeremym?

To była naprawdę trudna scena do zrobienia. Po prostu źle się czułem. Dla mnie tym, co pomogło mi przetrwać tę scenę, było spojrzenie na twarz Molly tuż przed nią. Chciałem tylko zapytać, dlaczego ty — dlaczego on — zrobiłby coś takiego? Co zrobiłeś tej dziewczynie? Co z tobą nie tak? To irytujące, mylące i frustrujące, że był tak bezduszny i lekceważący w stosunku do swoich uczuć i jej uczuć. To po prostu było naprawdę gówniane.

Muszę przejść do porównywalnie dużo głupszego pytania.

Świetnie!

Chcę się upewnić, że zapytam cię o garnitury Richiego.

Mam dość silne uczucia co do garderoby i Christiny [Spiridakis] i Courtney [Wheeler] Nasi projektanci kostiumów i ja rozmawialiśmy o tym, co Richie powinien nosić. Miałem pomysły na garnitur, bo on jest jak prawdziwy facet Michaela Manna. Pomyślałem, że prawdopodobnie będzie chciał naśladować Ala Pacino Ciepło. Podobał mi się czarny garnitur z ciemną koszulą i ciemnym krawatem, który wydawał się do niego pasować. Zgodzili się i byli w to zaangażowani. Wiesz, to oczywiste, że nie ma go w szafie. Nie sądzę, żeby spędzał dużo czasu na zakupach.

Czy trzymasz coś z planu na koniec każdego sezonu?

Cóż, Courtney Storer dała mi małą parę włoskich rękawic bokserskich do powieszenia na lusterku wstecznym. To był naprawdę fajny prezent. Mam kilka naprawdę fajnych noży, których używam. Nie biorę żadnej z szafy. Mam koszulkę „The Berf”, którą podarowałem mojej córce. I zdecydowanie zabieram ze sobą do domu mój podwyższony cholesterol z Chicago.

Ludzie naprawdę uwielbiają ujęcie, na którym Richie śpiewa „Love Story” — jaką piosenkę osobiście włączyłbyś w samochodzie po zakończeniu zwycięskiego dnia?

To musi być Hot Chip. Jeśli nie śpiewam, opuszczam okna. Jeśli jestem dodatkowo zainspirowany do śpiewania, to te okna na pewno wrócą.

Wywiad zredagowany ze względu na długość i przejrzystość.

Niedźwiedź jest teraz transmitowany na Hulu.