– Wprawiłeś mnie w nastrój zemsty. Powiedz aniołom w niebie, że nigdy nie widziałeś zła w tak osobliwej postaci, jak w obliczu człowieka, który cię zabił. —Vincenzo Coccotti, Prawdziwy romans

Istnieje duża różnica między wendetą a waśnią, zwłaszcza w zapasach. Koniec waśni. Budują i budują, aż dojdzie do kulminacyjnego meczu lub momentu, w którym zapaśnicy przejdą do innych spraw. Jednak wendety — wendety trwają wiecznie. Vendetta to spotkanie dzieci Villanos i dzieci Brazos w maleńkiej meksykańskiej sali gimnastycznej i przelewanie krwi, tak jak ich ojcowie kilkadziesiąt lat wcześniej. Wendeta to Terry Funk, który w 1994 r. skacze z Dustinem Rhodesem, aby wyciągnąć Dusty’ego z emerytury, aby mógł kontynuować ich numer z wczesnych lat 70-tych. Eddie Kingston przez lata miał sporo waśni w pro wrestlingu, ale jest człowiekiem, który specjalizuje się w zemście.

Na Superkarta Honoru 2023, Kingston i Claudio Castagnoli wyruszyli na wojnę w niewiarygodnie fizycznej, nieprzyjemnie brutalnej walce, która dorównywała zarówno spuściźnie poprzedzających ją meczów o tytuł Ring of Honor World, jak i meczom o tytuł All Japan Triple Crown Heavyweight, które zainspirowały firmę Kingston do wejścia do pro wrestlingu. Kingston przegrał pomimo piekielnej burzy zaciekłych cięć podbródkowych, tupnięć i sznurów do bielizny, ruchów, które zakończyłyby normalny mecz. Jednak Kingston nie przestanie przychodzić do Castagnoli, dopóki nie wskrzesi urazy sięgającej prawie 20 lat wstecz, do początków ich karier, urazy, która wynika z najbrzydszej i najdłużej trwającej zemsty Kingstona ze swoim byłym trenerem Chrisem Hero.

„Wszystko zaczęło się od mojego partnera Blackjacka Marciano” — powiedział Kingston Dzwonnik. „Oboje jesteśmy nowojorskimi dzieciakami, pojechaliśmy razem do Chikary, byliśmy razem tag teamem. Właściwie byliśmy najlepszymi przyjaciółmi. A potem zrobiliśmy CCW. Wszedłem jako część Blackout, a Blackjack dostał się do CZW z Chrisem Hero, ponieważ był naszym trenerem, a Hero go wciągnął.

„Kiedyś po koncertach jeździłem do domu z Blackjackiem” — kontynuował Kingston — „a on był po prostu przygnębiony [about wrestling] … ponieważ Hero po prostu by, kurwa, wskoczył na niego, pobił go i po prostu wykorzystał dzieciaka, wiesz, co mam na myśli? Kingston wskazał na to jako początek swojej wołowiny z Hero, zauważając, że „kiedy Blackjack odszedł, winiłem za to Hero”.

Pomimo – a może właśnie z powodu – tej prawdziwej wrogości, Hero i Kingston doszli do jednego z charakterystycznych waśni w niezależnym wrestlingu na początku 2000 roku. Mieli wszechczasów brutalne klasyki w Combat Zone Wrestling, IWA Mid-South, Pro Wrestling Guerrilla i Ring of Honor. Kingston pokonał Hero w meczu Loser Leaves CZW w 2007 roku i walce Fight Without Honor w ROH w 2009 roku, ale Hero wygrał kilka innych meczów w ROH i PWG. „Myślę, że ludziom się to podobało, ponieważ ustawiali nas przeciwko sobie; nie wiedzieli, że tak naprawdę uderzamy się nawzajem w ringu. Nie wiedzieli, że upuścił mnie na głowę w Ring of Honor i to nie był błąd. I to nie był błąd, że kiedy uderzyłem go pięścią w tył, uderzyłem go bezpośrednio w szczękę.

„Następnego dnia musieliśmy lecieć do PWG” — wspomina Kingston. „Pamiętam tylko, jak siedziałem z tyłu, czy coś w tym stylu, cały czas kręcąc karkiem, ponieważ upuścił mnie z głowy, a on miał lód na twarzy, ponieważ uderzyłem go w szczękę pięścią od tyłu, a jego szczęka była wyciągnięta do góry. Tutaj. Po prostu się nie lubimy”.

Walki na ringu tylko pogłębiły niechęć między nimi. „Szanuję go za to, co pokazał mi na ringu, trenując mnie, ale nie szanuję go jako człowieka”. — powiedział Kingston. „Cieszę się, że nie ma go już w biznesie. Nie chcę go więcej widzieć w szatni. Hero nie wrócił do akcji w ringu od czasu opuszczenia WWE w 2020 roku. Zapytany, czy chce ostatniego meczu z Chrisem Hero, Kingston początkowo odmówił, ale potem odpowiedział: „Jeśli jest w pełni gotowy na powrót, zrobię to. Zrobię to mimo wszystko. Nie obchodzi mnie to. Bo lubię go bić. Lubię go pieprzyć, wiesz, co mam na myśli?

Castagnoli i Hero byli wieloletnimi partnerami tagów jako Kings of Wrestling, posiadając jednocześnie tytuły tagów Chikara, CZW i ROH. Pomimo tego związku Castagnoli i Kingston byli w pewnym momencie bliskimi przyjaciółmi. „Kiedyś mieszkaliśmy razem, razem trenowaliśmy” – powiedział Kingston. „W pewnym momencie miałem 290 lat. Jak zapewne wiesz, widząc moją karierę na wczesnym etapie, wnętrzności były tam, człowieku. A Claudio pomógł mi schudnąć. Myślałem, że jesteśmy bliskimi przyjaciółmi.

Jednak okoliczności odejścia Castagnoli z Indii wbiły klin między tych dwóch mężczyzn, osobisty problem, który trwa do dziś. Po serii meczów w 2009 roku Kingston i Castagnoli wznowili swój spór w 2011 roku, kiedy Kingston z przodu i na środku był obrońcą Chikary, a Castagnoli jako przywódca frakcji Bruderschaft des Kreuzes najeżdżającej piętę. Castagnoli pokonał Kingstona w swoim rodzinnym mieście Nowy Jork w meczu z wieloma przypadkami ingerencji i ref. Po meczu Castagnoli kontynuował bicie, brutalnie biczując Kingstona pasem. Ten mecz najwyraźniej doprowadził do kulminacyjnej kolizji między nimi w finale 12 dużego turnieju, aby ukoronować nowego mistrza Chikary, ale w połowie tego turnieju Castagnoli opuścił Chikarę i niezależnych, aby przejść do WWE, decyzja, której Kingston nadal nie lubi .

– Myślałem, że Claudio mnie wspiera, ale nie – powiedział. „A potem, kiedy pomyślałem, że Claudio zamierza robić interesy przed odejściem do WWE, myślałem, że zamierza robić interesy ze mną. Jako mój przyjaciel myślałem, że to zrobi, ale nie. Zostawił mnie i Chikarę w tym czasie na haju i suszy, tylko po to, żeby mógł przejść do WWE. Dostaję się do WWE i dla niektórych jest to cel, ale nadal musisz robić interesy. Tak mnie uczono. Wychodząc, nadal musisz załatwiać interesy. A on tego nie zrobił. Dlatego tak długo chowałem urazę”.

„Jeśli potraktuję cię jak przyjaciela, a ty się odwrócisz i nie będziesz mnie tak traktować” — oświadczył Kingston — „przestanę cię lubić na zawsze”.

Kingston wyjaśnił dalej, że Castagnoli „nie walczył ze mną przed przejściem do WWE, tak jak było zaplanowane, a to pomogłoby Chikarze i pomogłoby mi w mojej karierze. … Mówi, że nie mógł tego zrobić, nie miał wyboru. Powiedziałem, że to bzdury, ponieważ widziałem innych ludzi tuż przed ich odejściem do WWE w czasie ich ostatnich kilku niezależnych randek, wiesz, co mam na myśli? A on po prostu nie chciał tego robić, bo chciał po prostu tam pojechać i dostać zapłatę. … Nienawidzę faktu, że wszyscy ci ludzie mówią, jakim jest wspaniałym facetem, podczas gdy nie znają go tak, jak ja go znam, i to doprowadza mnie do szału”.

Wielki talent Kingstona w pro wrestlingu polega na tym, że potrafi sprawić, że uwierzysz: uwierz w to, co mówi w wywiadzie i uwierz w to, co robi na ringu.

Chikara, promocja, w której Kingston rozpoczynał swoją karierę, była najbardziej fantazyjną i popularną promocją swoich czasów. Miał drużyny zapaśników, podróżników w czasie, kozły grające w piłkę nożną i hipnotyzerów, a pośrodku tego wszystkiego była kipiąca kula gniewu, twardy dzieciak ulicy z Nowego Jorku ze łzami w oczach i demonami w czaszce, tocząc paskudne walki, zamieniając każdą promocję w elegię, a każdy mecz w wojnę na wyniszczenie. Kingston jest z pewnością showmanem, ale kiedy mówi o Castagnolim, można wyczuć autentyczny gniew i pasję, coś, co zostało również oddane w fizyczności i intensywności ich walki o tytuł. To było zwieńczenie wspaniałego show, pełnego świetnych pojedynków, ale reprezentowało coś więcej niż tylko walkę zapaśniczą. Kingston sprawił, że uwierzyłeś, że walczy o życie, a Castagnoli zadał ciosy tak brutalne, że obawiałeś się o zdrowie i bezpieczeństwo Kingstona.

„Ja i Claudio, to jest prawdziwe życie. Czuję, że naprawdę się ode mnie odwrócił” – powiedział Kingston. „Wiesz co mam na myśli? Naprawdę czuję, że wziął moją przyjaźń za pewnik i to było to. To nie ja mam to robić. Wiesz co mam na myśli? Nie weźmiesz mojej przyjaźni za pewnik, a ja nie będę próbowała później cię spierdolić.

Marka ROH i mistrzostwa świata ROH mają swój rodowód, a gdy stawką jest ten tytuł, oczekuje się pewnego rodzaju dopasowania. Kingston uznaje to dziedzictwo, ale pies musi szczekać. Kingston powiedział przed meczem Dzwonnik„Pójdę tam i spróbuję się siłować, bo to Ring of Honor, więc na początku spróbuję się siłować, ale znając mnie, w pewnym momencie będę musiał wydłubać mu oko”.

Pod wieloma względami to dążenie do tytułu mistrza świata ROH jest dla firmy Kingston szansą na odkupienie. Miał swoje momenty w ROH: brał udział w legendarnym meczu Cage of Death w 2006 roku (właściwie razem z Hero i Castagnoli) i miał krótkie serie w latach 2009-10 i 2013-14. Jednak pomimo pewnych sukcesów nigdy nie był w stanie ugruntować swojego miejsca jako głównej części promocji.

„Ring of Honor pojawił się wraz z zapasami” — wyjaśnił Kingston. „I wszyscy wiedzą, że kocham całą Japonię. Tak właśnie się czułem, widząc tych facetów walczących prosto w zapasy. ” Wtedy Kingston uświadomił sobie, dlaczego nigdy nie był w stanie zrobić więcej w ROH. „Byłem tam trzy, cztery razy i myślę, że najlepszym sposobem na opisanie tego było to, że za każdym razem strzeliłem sobie w stopę. Za każdym razem w Ring of Honor. Albo powiedziałem Bookerowi A, żeby się pierdolił, albo Bookerowi B, żeby się pierdolił, albo właściciel firmy widział mnie pijanego na lotnisku walczącego z ludźmi. Prawdziwa historia.”

„Kiedy patrzę na moją spuściznę w tej firmie”, powiedział Kingston, nie powstrzymując się, „to w zasadzie zmarnowałem tam swój czas. Byłem tam, [had] gola, a ja zmarnowałem czas, ponieważ byłem wściekłym młodym człowiekiem i myślałem, że wiem wszystko.

Podczas gdy Kingston nie zdobył tytułu w głównym turnieju Superkarta Honoru, zakończył wieczór stojąc ramię w ramię z japońską ikoną Katsuyori Shibatą, wycofując się z Blackpool Combat Club i dając Castagnoli do zrozumienia, że ​​Ring of Honor jest jego domem, nigdzie się nie wybiera i nie skończył z Castagnoli. Waśnie się kończą, ale jasne jest, że ta wendeta Eddiego Kingstona potrwa jeszcze jakiś czas.

Phil Schneider jest współzałożycielem The Recenzja wideo kierowcy Doliny Śmiercipisarz o Segunda Caida blog, gospodarz Droga Ostrza podcast i autor Way of the Blade: 100 największych krwawych pojedynków w historii wrestlingu, który jest dostępny na Amazonie. Jest na Twitterze @filaschneider.