Najbliższe miesiące będą kluczowe dla ustalenia, jak rosyjska gospodarka wytrzyma nowy zestaw sankcji i jak długo Rosja może nadal pompować pieniądze w swój militarny atak na Ukrainę.

Deficyt budżetowy Rosji sięgnął w styczniu rekordowego poziomu 1,8 bln rubli rosyjskich (24,4 mln USD), przy wydatkach rosnących o 58% w stosunku do poprzedniego roku, podczas gdy dochody spadły o ponad jedną trzecią.

Produkcja przemysłowa i sprzedaż detaliczna w grudniu spadły do ​​najgorszych spadków rok do roku od początku pandemii Covid-19 na początku 2020 r., przy czym sprzedaż detaliczna spadła o 10,5% rok do roku, podczas gdy produkcja przemysłowa spadła o 4,3%, w porównaniu ze spadkiem o 1,8% w listopadzie.

Rosja nie podała jeszcze danych dotyczących wzrostu PKB za grudzień, które mają zostać włączone do danych za cały rok 2022 zaplanowanych na ten piątek.

Według Banku Światowego, Międzynarodowego Funduszu Walutowego i OECD rosyjski PKB spadł o co najmniej 2,2% w optymistycznym scenariuszu w 2022 r. i nawet o 3,9%, a powszechnie oczekuje się, że ponownie spadnie w 2023 r.

Jednak zarówno rosyjskie ministerstwo finansów, jak i bank centralny utrzymują, że wszystko to mieści się w ich modelach.

Według Chrisa Weafera, dyrektora generalnego firmy Macro Advisory z siedzibą w Moskwie, kilka wyjątkowych okoliczności i technicznych szczegółów księgowych w pewnym stopniu wyjaśnia skalę styczniowego deficytu.

Ministerstwo finansów twierdziło, że duży spadek wpływów podatkowych wynikał głównie ze zmian w systemie podatkowym, które rozpoczęły się na początku stycznia. Firmy wcześniej płaciły podatki dwa razy w miesiącu, ale teraz dokonują jednej skonsolidowanej płatności 28 dnia każdego miesiąca.

Ministerstwo finansów zasugerowało, że większość styczniowych płatności podatkowych nie została jeszcze rozliczona do 31 stycznia i zamiast tego zostanie uwzględniona w danych z lutego i marca.

Weafer zwrócił również uwagę na zmianę rosyjskiego podatku od ropy naftowej, który wszedł w życie w styczniu i oczekuje się, że zostanie rozwiązany w nadchodzących miesiącach, podczas gdy charakter alokacji rosyjskich wydatków publicznych oznacza, że ​​są one silnie skoncentrowane pod koniec roku, co zwiększa deficyt fiskalny.

Christopher Granville, dyrektor zarządzający ds. globalnych badań politycznych w TS Lombard, zwrócił uwagę na dwa kolejne czynniki zniekształcające najnowsze dane dotyczące deficytu.

Po pierwsze, był to pierwszy wydruk od czasu wejścia w życie 5 grudnia embarga państw nakładających sankcje na import rosyjskiej ropy.

„Przed tą datą Europa była zapełniana ropą Urals, a potem prosto do zera, więc rosyjski eksport morski musiał zostać przekierowany z dnia na dzień” – powiedział Granville w rozmowie z CNBC.

„Oczywiście poczyniono wiele przygotowań do tej zmiany trasy (Rosja wykupiła tankowce, uzyskała większy dostęp do „cieni” lub „ciemnej” floty itp.), ale przejście musiało być wyboiste”.

Według rosyjskiego ministerstwa finansów rzeczywista cena Uralu spadła w rezultacie do średnio zaledwie 46,8 USD za baryłkę w okresie od połowy grudnia do połowy stycznia. Była to podstawa opodatkowania większości styczniowych dochodów budżetu federalnego związanych z ropą i gazem, które również ucierpiały z powodu wygaśnięcia nieoczekiwanych dochodów w czwartym kwartale w wyniku podwyżki podatku od gazu ziemnego.

Ministerstwo finansów zgłosiło również ogromne zaliczki na zamówienia państwowe w styczniu, które w sumie były pięciokrotnie wyższe niż w styczniu 2022 r.

„Chociaż nie mówią, co to jest, odpowiedź jest całkowicie oczywista: zaliczka na rzecz wojskowego kompleksu przemysłowego za produkcję broni na wojnę” – powiedział Granville.

Jak długo mogą trwać rezerwy?

Przez cały styczeń średnia cena Uralu wzrosła z powrotem do 50 dolarów za baryłkę, a zarówno Granville, jak i Weafer stwierdzili, że ważne byłoby zmierzenie wpływu ostatniej rundy na cenę Uralu i rosyjskiego eksportu. sankcje stają się jaśniejsze.

Kraje, które nałożyły sankcje, rozszerzyły od 5 lutego zakazy przewożenia rosyjskich produktów ropopochodnych na statkach, a Międzynarodowa Agencja Energetyczna spodziewa się gwałtownego spadku rosyjskiego eksportu w związku z trudnościami w znalezieniu alternatywnych partnerów handlowych.

Cena eksportowa rosyjskiej ropy jest postrzegana jako główny czynnik decydujący o tym, jak szybko rosyjski Fundusz Majątku Narodowego zostanie wykorzystany, w szczególności jego kluczowy bufor rezerwowy w wysokości 310 mld chińskich juanów (45,5 mld USD) od 1 stycznia.

Rosja zwiększyła sprzedaż chińskich juanów, ponieważ przychody z energii spadły, i planuje sprzedać kolejne 160,2 miliarda rubli obcej waluty między 7 lutego a 6 marca, prawie trzykrotnie więcej niż sprzedaż walutowa z poprzedniego miesiąca.

Jednak Rosja wciąż ma dużo w zbiorniku, a Granville powiedział, że Kreml przestanie wyczerpywać swoje rezerwy juanów na długo przed ich całkowitym wyczerpaniem, zamiast uciekać się do innych środków.

„Posmakiem tego jest pomysł MinFin, aby porównać opodatkowanie ropy Brent zamiast Uralu (tj. istotną podwyżkę obciążeń podatkowych dla rosyjskiego przemysłu naftowego, co następnie miałoby zrekompensować cios poprzez inwestycje w logistykę w celu zawężenia deficyt do Brent) lub propozycja pierwszego wicepremiera Andrieja Biełousowa, aby duże firmy, które osiągnęły zyski w 2022 r., wniosły „dobrowolny wkład” do budżetu federalnego (dyskutowana skala: 200-250 mld Rb)” – powiedział Granville.

Kilka raportów z zeszłego roku sugerowało, że Moskwa mogłaby zainwestować w kolejną falę juanów i innych „przyjaznych” rezerw walutowych, jeśli pozwolą na to dochody z ropy i gazu. Jednak biorąc pod uwagę obecną sytuację fiskalną, może nie być w stanie uzupełnić swoich rezerw walutowych przez jakiś czas, jak twierdzi Agathe Demarais, dyrektor ds. globalnych prognoz w Economist Intelligence Unit.

„Statystyki są obecnie tajemnicą państwową w Rosji, zwłaszcza jeśli chodzi o rezerwy państwowych funduszy majątkowych – bardzo, bardzo trudno jest przewidzieć, kiedy to się stanie, ale wszystko, co widzimy z polityki fiskalnej, to to, że sprawy nie idą bardzo dobrze, więc jasne jest, że Rosja musi sięgnąć po swoje rezerwy” – powiedziała CNBC.

„Ponadto ma plany emisji długu, ale można to zrobić tylko w kraju, więc jest to obieg zamknięty – rosyjskie banki kupują dług od rosyjskiego państwa, itd., itd. Nie jest to najskuteczniejszy sposób na finansowanie się i oczywiście jeśli coś upada, wtedy cały system upada”.

Wczesne rundy sankcji po inwazji na Ukrainę miały na celu wykluczenie Rosji z globalnego systemu finansowego i zamrożenie aktywów utrzymywanych w zachodnich walutach, przy jednoczesnym zakazie inwestycji w tym kraju.

Sankcje nie o „załamanie” rosyjskiej gospodarki

Wyjątkowy skład rosyjskiej gospodarki – w szczególności znaczna część PKB generowana przez przedsiębiorstwa państwowe – jest głównym powodem, dla którego rosyjskie życie wewnętrzne i działania wojenne wydają się, przynajmniej na pierwszy rzut oka, stosunkowo niewrażliwe na sankcje , według Weafera.

„Oznacza to, że w trudnych czasach państwo jest w stanie wpłacać pieniądze do sektorów państwowych, tworzyć stabilność i dotacje oraz utrzymywać te gałęzie przemysłu i usługi” – powiedział.

„To stanowi czynnik stabilizujący dla gospodarki, ale równie dobrze, oczywiście, w czasach dobrej koniunktury lub w czasach ożywienia, działa jak kotwica”.

Weafer zauważył, że w sektorze prywatnym panuje znacznie większa zmienność, o czym świadczy niedawny spadek aktywności w rosyjskim sektorze motoryzacyjnym.

Zasugerował jednak, że zdolność rządu do subsydiowania kluczowych gałęzi przemysłu w sektorze państwowym utrzymuje bezrobocie na niskim poziomie, podczas gdy rynki handlu równoległego w krajach takich jak Indie i Turcja oznaczają, że styl życia rosyjskich obywateli nie uległ jeszcze znacznemu wpływowi.

„Myślę, że w coraz większym stopniu zależy to od tego, ile pieniędzy musi wydać rząd. Jeśli ma wystarczająco dużo pieniędzy, aby zapewnić wsparcie społeczne i kluczowe wsparcie branżowe, taka sytuacja może trwać bardzo, bardzo długo” – powiedział Weafer.

„Z drugiej strony, jeśli budżet zostanie obciążony i wiemy, że rząd nie może pożyczać pieniędzy, że będzie musiał zacząć dokonywać cięć i dokonywać wyborów między wydatkami wojskowymi, wsparciem dla kluczowego przemysłu, wsparciem socjalnym i sytuacja może się zmienić, ale teraz mają wystarczająco dużo pieniędzy na wojsko, wsparcie dla kluczowego przemysłu, subsydia pracy i programy społeczne”.

W związku z tym zasugerował, że na Kreml wywierana jest niewielka presja ze strony krajowej gospodarki lub ludności, aby na razie zmienić kurs na Ukrainie.

Ograniczony dostęp do technologii

Demarais, autor książki o globalnym wpływie amerykańskich sankcji, powtórzył, że najbardziej znaczące długoterminowe szkody będą pochodzić z cofającego się dostępu Rosji do technologii i wiedzy fachowej, co z kolei spowoduje stopniowe wyniszczanie jej głównej ekonomicznej krowy dojnej – sektora energetycznego. .

Wyjaśniła, że ​​celem ataku sankcji nie było tak bardzo reklamowane „załamanie rosyjskiej gospodarki” czy zmiana reżimu, ale powolne i stopniowe wyczerpywanie się zdolności Rosji do prowadzenia wojny na Ukrainie z finansowego i technologicznego punktu widzenia.

„Luka technologiczna, te sektory gospodarki, które polegają w szczególności na dostępie do zachodnich technologii lub zachodniej wiedzy fachowej, w wielu obszarach z pewnością ulegną degradacji, a przepaść między nimi a resztą świata będzie się powiększać” – powiedział Weafer. .

Rosyjski rząd rozpoczął program lokalizacji i substytucji importu wraz z firmami w tzw. krajach zaprzyjaźnionych, z myślą o docelowo stworzeniu nowej infrastruktury technologicznej w ciągu najbliższych kilku lat.

„Nawet optymiści twierdzą, że to prawdopodobnie koniec dekady, zanim będzie można to zrobić, to nie jest szybkie rozwiązanie” – wyjaśnił Weafer.

„Myślę, że nawet ministrowie w rządzie mówią, że do czasu, gdy ustawisz wszystko ze szkoleniami i edukacją, udogodnieniami itp., jest to minimalny program pięcioletni i prawdopodobnie minie więcej niż siedem lub osiem lat, zanim będziesz mógł zacząć dostarczać zaangażowanie, jeśli dobrze to rozumiesz”.

Rzecznik rosyjskiego ministerstwa finansów nie był od razu dostępny do komentowania, gdy skontaktowała się z nim CNBC.