’Druga szansa’

Dzięki uprzejmości Karlovy Film Festival

Sceneria debiutanckiego filmu fabularnego Subhadry Mahajana może być chłodna, ale klimat jest ciepły. Film o trafnym tytule opowiada o Nii, przygnębionej młodej Hindusce, która opuszcza Delhi i ucieka do letniego schroniska swojej rodziny w Himalajach w środku zimy, aby dojść do siebie po traumie. To, czego tam doświadcza, przeczy jej oczekiwaniom i oczekiwaniom widza, w miejscu tak lodowato pięknym, że region ten może doświadczyć gwałtownego wzrostu turystyki. Film poprawiający nastrój w najlepszym tego słowa znaczeniu, Druga szansa będzie miał swoją światową premierę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Karlowych Warach.

W początkowych momentach filmu słyszymy gorączkową rozmowę telefoniczną, która daje nam znać o zamieszaniu Nii — mianowicie, że wzięła pigułki poronne po zajściu w ciążę z chłopakiem, który ją porzucił i desperacko chce ukryć to przed rodzicami. Przechodzimy do ujęcia Nii (Dheera Johnson, debiutującej w imponującym filmie) wpatrującej się w widok majestatycznych Himalajów, które wyglądają jeszcze bardziej oszałamiająco w monochromatycznej czerni i bieli filmu.

Gdy dozorca domu zostaje wezwany w niewyjaśnionych sprawach, Nia zostaje sam, by spędzić czas ze swoją starszą teściową Bhemi (Thakri Devi) i jej rozbrykanym ośmioletnim wnukiem Sunnym (Kanav Thakur), który większość czasu spędza, bawiąc się w Supermana. Tymczasem Nia, jak każdy mieszkaniec miasta, błąka się po posesji, rozpaczliwie szukając sygnału telefonu komórkowego.

Choć początkowo niespokojna, Nia szybko przyzwyczaja się do nowego otoczenia, ciesząc się domowymi pierogami Bhemi, uczestnicząc w treningach odbijania z Sunny i nawiązując więź z kotkiem oddanym pod jej opiekę po tym, jak zbyt wiele razy zdenerwował Bhemi. Spotyka się ze starym chłopakiem, którego nie widziała od dziesięciu lat, który ją odbiera i zabiera do domu, aby poznała swoją żonę. Chodzi na imprezę z młodymi miejscowymi i lubi trochę narkotyków rekreacyjnych. I z radością ćwiczy ruchy taneczne samotnie pośród naturalnego piękna krajobrazu.

Scenarzystka i reżyserka Mahajan okazuje się biegła w usypianiu nas powolnym, niespiesznym tempem, tak że ostatecznie ulegamy tym samym spokojniejszym rytmom co Nia. I zamiast wybierać łatwą drogę z tanim humorem kosztem wiejskich postaci, obdarza je cichą godnością i pragmatyczną mądrością. Szczególnie zachwycające są sceny z udziałem starszego pasterza (Ganga Ram), który wpada z wizytą i okazuje się prawdziwym czarującym człowiekiem. „Nic nie może się równać z gorącą filiżanką herbaty!” wykrzykuje po wzięciu kilku łyków, zanim zacznie hojnie komplementować Bhemi za jej smażone cebulki. „Gdybyś nie pozostał kawalerem, zajadałbyś się takimi przysmakami”, strofuje go.

Bhemi, która spędza dni pracując niestrudzenie, ma również tragiczną historię, co wyraźnie widać w scenie, w której opowiada Nii o rozdzierającym serce zdarzeniu z udziałem zmarłej matki Sunny. I szybko podejmuje działania, nalegając na wezwanie lekarza, gdy Nia zaczyna obficie krwawić w wyniku powikłań po tabletkach aborcyjnych. Później uspokaja ją, zapewniając, że lekarz wie, jak zachować tajemnicę.

Bez wysiłku łącząc delikatny humor z przejmującym dramatem, Druga szansa sprawia, że ​​w pełni utożsamiamy się z jej główną bohaterką, która odzyskuje równowagę emocjonalną w wyniku interakcji z tym, co staje się nową rodziną. Jesteśmy tak samo zaskoczeni nieoczekiwanym rozwojem wydarzeń, jak ona, ale między wspaniałym otoczeniem i uroczymi postaciami ma to sens.

Całkowicie ujmujące występy dziecięcego aktora Thakura i dojrzałej Devi, z których żadne nie grało wcześniej, są kluczowym elementem, podobnie jak wzruszająca rola Johnsona jako Nii. Chociaż, co prawda, żadna z ich ról nie dorównuje tej kociej Yuki, która całkowicie kradnie film.