W szczerym poście na Instagramie Elliot Page opowiedział o swojej trwającej podróży jako mężczyzna transpłciowy, dotykając zarówno swojej dysforii płciowej, jak i „radości”, którą odczuwa od czasu ogłoszenia swojej przemiany w grudniu 2020 r.

„Dysphoria była szczególnie rozpowszechniona latem”, napisał Page w poście z 10 maja, przedstawiając zdjęcie bez koszuli przedstawiające blizny na klatce piersiowej pozostałe po operacji górnego odcinka piersi, potwierdzającej płeć procedurze usuwania piersi.

„Czuję się tak dobrze, mocząc się teraz w słońcu, nigdy nie sądziłam, że mogę tego doświadczyć, radość, którą czuję w swoim ciele” – kontynuuje post. „Jestem bardzo wdzięczna za to, na co pozwoliła mi opieka potwierdzająca płeć i nie mogę się doczekać, aby wkrótce podzielić się więcej z mojej podróży”.

Post Page’a wywołał komentarze wielu osób transpłciowych na temat emocjonalnego i psychologicznego wpływu dysforii płciowej na ich obraz ciała – a także wolności, którą, jak mówią, odczuwają po otrzymaniu opieki afirmującej płeć, spektrum usług zdrowotnych, które czasami mogą obejmować operację i hormony terapia.

Eksperci twierdzą, że takie rozmowy są pomocne, ponieważ dysforia płci jest głęboko osobistym i często niezrozumianym doświadczeniem. Dodają, że świadomość może pomóc nam lepiej zrozumieć toczące się rozmowy na temat płci i płci.

Dysforia: co to jest?

Zgodnie z definicją Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, dysforia płciowa to „psychologiczny dystres wynikający z niezgodności między płcią przypisaną przy urodzeniu”, „opartą na zewnętrznych narządach płciowych”, „a tożsamością płciową”, co oznacza psychologiczne poczucie własnej płci.

Nie należy tego mylić z dysmorfią ciała, nadmiernym zaabsorbowaniem wyimaginowaną wadą lub wadą. Wręcz przeciwnie, zauważa kalifornijska psycholog płci Natalie Zhikhareva („Dr Z”), osoba transpłciowa doświadczająca dysforii patrzy na część swojego ciała – na przykład klatkę piersiową – i widzi tylko to, co tam jest.

„Wyraźnie widzą swoją klatkę piersiową i wyrażają rozłączenie z tym, co widzą, jednocześnie uznając jej istnienie”, wyjaśnia Yahoo Life, definiując dysforię płciową jako „emocjonalny niepokój odczuwany z powodu niezgodności między płcią przypisaną przy urodzeniu a ich autentyczną płcią. „

Kontynuacja historii

To doświadczenie może ujawnić się w każdym wieku, dodaje dr Michelle Forcier, profesor pediatrii w Alpert School of Medicine, Brown University, która miała transpłciowych pacjentów zmagających się z dysforią dopiero po siedemdziesiątce. Mimo to jest częściej obserwowany u nowych pacjentów w warunkach klinicznych „przed lub w okresie dojrzewania”.

Mówi, że dla niektórych „może objawiać się lękiem, depresją i skutkować samookaleczeniem lub samobójstwem oraz innymi problemami ze zdrowiem psychicznym”. Dodaje, że dla innych „może objawiać się jako zaburzenie odżywiania – przejadanie się w celu ukrycia ciała lub niedojadanie w celu ograniczenia piersi, mięśni, bioder itp.”

Jak dysforia wpływa na obraz ciała?

„Jeśli odczuwasz dysforię płciową, prawie zawsze doświadczasz rozłączenia z drugorzędnymi cechami płciowymi ze względu na to, jak społeczeństwo określa płeć twojego ciała”, mówi Zhikhareva, co prowadzi do poczucia braku ugruntowania w teraźniejszości i do zmagań „w związkach” intymne spotkania i przyjaźnie”.

W rezultacie, jak wyjaśnia, „możesz nigdy nie czuć się w pełni spełniony, ugruntowany i wygodny, a nawet powiedziałbym potwierdził w sobie, jeśli dysforia ciała jest silnie obecna”.

Dlatego wiele (ale nie wszystkie) osób doświadczających dysforii płciowej znajduje leczenie w ramach opieki afirmującej płeć, spektrum usług zdrowotnych, które czasami mogą obejmować operacje feminizacji lub maskulinizacji, aby pomóc kobietom transpłciowym (urodzonym biologicznie jako mężczyzna) i transmężczyznom ( urodzonych biologicznie kobietami) w celu uzyskania bardziej męskiego lub kobiecego wyglądu; lub terapia hormonalna, szeroki zakres terapii pomagających dostosować fizyczne ciało osoby do jej tożsamości płciowej (za pomocą estrogenu dla transpłciowych kobiet lub testosteronu dla transpłciowych mężczyzn).

Dla wielu taka opieka jest istotnym krokiem w kierunku życia pełnią życia, wspieranym przez wiodące organizacje opieki zdrowotnej, takie jak Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne, Amerykańskie Stowarzyszenie Pielęgniarek i Światowe Stowarzyszenie Medyczne. I chociaż te interwencje „nie są koniecznością”, mówi Zhikhareva, wiele osób transpłciowych zdecyduje się pójść tą drogą, ponieważ ich dysforia jest tak poważna, że ​​wydaje się to jedyną opcją.

To dlatego „wiele osób, które zdecydowały, że zmiana płci jest dla nich, czuje się tak, jakby żyły po raz pierwszy w życiu”, mówi, zauważając, że było to uczucie przekazane przez ostatni post Page.

Dodaje, że zrozumienie psychologicznych korzyści płynących z transformacji może mieć ogromne znaczenie w budowaniu współczucia i empatii dla osób transpłciowych.

„Często słyszę, jak ludzie mówią:„ Dlaczego nie możesz po prostu nauczyć się kochać swojego ciała? w odniesieniu do osób transpłciowych i niebinarnych” — mówi Zhikhareva. „I smuci mnie, że tak szybko projektują własne przekonania, podczas gdy sami zawsze brali swoją płeć za coś oczywistego i nie mają pojęcia, jak bolesna jest niezgodność”.

Dlatego „dostęp do opieki afirmującej płeć nie powinien być przedmiotem debaty i powinien być dostępny dla tych, którzy jej potrzebują”, dodaje, wskazując na atak polityki i ustawodawstwa przeciwko LGBTQ w stanach, w tym w Alabamie, Arkansas, Kentucky , Tennessee, Utah i Zachodniej Wirginii, które ograniczają lub zakazują afirmującej płeć opieki nad młodzieżą.

„W tej chwili jest tak wiele dezinformacji” – podsumowuje – „i wydaje mi się, że zaniedbujemy słuchanie tych, którzy przeszli przez zmianę płci, i ich relacji o tym, jak poprawiło to nie tylko ich relacje z własnym ciałem, ale także ich ogólne dobre samopoczucie.”

Wellness, rodzicielstwo, obraz ciała i nie tylko: poznaj Kto za hoo z biuletynem Yahoo Life. Podpisz tutaj.