To początek nowej ery na Trent Bridge, chociaż na pierwszy rzut oka wygląda bardzo podobnie do starej ery. Jest samotna zmiana w zwycięskim składzie Anglii w porównaniu z Lord’s, choć znacząca, ponieważ James Anderson opuszcza drużynę po 188 występach i 21 latach. Ale jeśli myślałeś, że przyszłość zaczyna się tu i teraz, to niedawna przeszłość chce zamienić z tobą słowo.
Mark Wood i Chris Woakes, mający łącznie 69 lat, byli zwycięską receptą Anglii w drugiej połowie ubiegłorocznego turnieju The Ashes, szczególnie gdy zagrali razem w kluczowym trzecim teście na Headingley. Z jednej strony surowe tempo, z drugiej zdecydowane zamachy i skubnięcia, nie wspominając o ich opanowaniu podczas pełnego napięcia pościgu czwartego popołudnia.
Oto oni po raz kolejny, jako kandydaci do zachowania ciągłości w ataku Anglii, w którym po raz pierwszy od meczu z Indiami Zachodnimi w Edgbaston w 2012 roku zabraknie Andersona i Stuarta Broada w meczu testowym na własnym boisku. Ironią losu jest to, że obaj gracze zostali zmienieni w tamtym meczu w 2012 roku, mając na uwadze również przyszłość, ponieważ selekcjonerzy wykorzystali okazję, aby ocenić potencjał Stevena Finna, Tima Bresnana i Grahama Onionsa do prowadzenia ataku, z których wszyscy trzej przeszli na emeryturę przed każdym z głównych protagonistów.
Tym razem nie ma takich skoków wiary. Podczas gdy Matthew Potts i niekapeluszowany Dillon Pennington cierpliwie czekają w kuluarach, Anglia cofa się w pierwszej kolejności do jednej z podstawowych zasad ery Stokesa-McCulluma: ciągłości wyboru i wiary w wybranych zawodników. Wood mógł przetrwać trudny czas we wszystkich trzech formatach tej zimy, w tym cztery wickety w trzech testach w Indiach, ale Anglia nie potrzebuje przypominania o jego wewnętrznej sile, gdy warunki są po jego stronie; ani o sprawności Woakesa na ojczystej ziemi, co w pełni potwierdza zeszłoroczny Medal Comptona-Millera.
Wood nie był oryginalnym członkiem drużyny po swoim udziale w Pucharze Świata T20. Jednak jego powrót jest prawdopodobnie ukształtowany przez zaskakujący występ Gusa Atkinsona na Lord’s. Debiutanckie wyniki 12 na 106 były same w sobie niezwykle imponujące, ale dyscyplina w występie Atkinsona była dodatkowym czynnikiem, gdy szarżował przez linię, aby wykuć nieustępliwą linię i długość, pchając 90 mil na godzinę w każdym momencie, nie dając żadnej ulgi dla zastygłej linii odbijających z Indii Zachodnich. Z Woodem na drugim końcu, rozpraszającym kilka gołębi dzięki swoim dodatkowym milom na godzinę, deklarowany cel Anglii, jakim było przygotowanie się do następnej trasy Ashes, może nabrać rozpędu w nadchodzących dniach.
Dla Indii Zachodnich nie ma łatwej drogi powrotnej do rywalizacji, choć często tak było podczas ostatnich tras po Anglii. Kraigg Brathwaite i Jason Holder będą pamiętać okoliczności ich walki w trasie w 2017 r., kiedy to ulegli kolejnej druzgocącej porażce w innings w meczu otwierającym serię w Edgbaston, tylko po to, by odbić się sensacyjnym biegiem w Headingley, podczas gdy w międzyczasie było wiele rozmów o cudzie w Brisbane w styczniu.
Ale jeśli chodzi o przenikliwy atak bowlingowy, który nie pozwolił Anglii uciec z grą na Lord’s, to w tym tygodniu wszystko kręci się wokół odbijania dla Indii Zachodnich. Co niepokojące, trudno było wskazać palcem na wiele osób winnych w tym pierwszym teście. Brathwaite, ich filar, zniósł ugorową grę, co nie pomogło, ale od debiutu Mikyle’a Louisa po oczywisty talent Alicka Athanaze’a, chwile opanowania, które pokazali, były zbyt często podważane przez potknięcia, które bardziej niż cokolwiek innego krzyczały o braku doświadczenia na tym poziomie.
Nie ma łatwego rozwiązania, poza nauką w trakcie pracy i nadzieją, że Anglia zaoferuje możliwość zaistnienia w grze – być może, jak zasugerował Joshua da Silva, poprzez przesadę w swojej gorliwości do eksperymentowania przed The Ashes. Ale biorąc pod uwagę, jak bardzo Ben Stokes był urażony sugestią, przed Lord’s, że niepowodzenie Anglii w wygraniu serii testowej w ciągu 18 miesięcy będzie czynnikiem w bardziej postawie wygrywania za wszelką cenę w tej serii, całość tego występu Lord’s była złowieszcza w skrajnym stopniu. Więcej tego samego wydaje się być przesłaniem. Będzie to zdumiewający szok na wieki, jeśli drużyny przyjadą do Edgbaston w przyszłym tygodniu z serią all-square.
Przewodnik po formularzach
Anglia WLLLL (ostatnie pięć testów, najnowszy jako pierwszy) zachodnie Indie LWLDL
W centrum uwagi: Gus Atkinson i Kraigg Brathwaite
Co na danie główne, Gus? Podczas jednego występu w teście w Lord’s, Gus Atkinson nie tylko uzyskał czwarte najlepsze wyniki w historii debiutanta w teście, ale przebił każdą z 188 analiz meczów testowych Jamesa Andersona. Jeśli myślał, że trudno będzie dorównać nowemu mentorowi bowlingu jego zespołu, to w jakiś sposób podniósł sobie poprzeczkę. Dobrą wiadomością dla Atkinsona i Anglii jest to, że jego flegmatyczny charakter wydaje się iść w parze z równie nieskomplikowanym podejściem. Na Lord’s trzymał się prostoty i bezpośredniości; wiele zagrań z poplątanymi szwami na pełnej długości, cały czas utrzymując pniaki w grze, z wyjątkiem sytuacji, gdy zasyczał w rodzaju łechtaczki, która wytrąciła Jasona Holdera z równowagi drugiego wieczoru. Jeśli chodzi o debiuty Lorda, nie mogły być bardziej odległe od pierwszej wizyty Andersona w 2003 r., kiedy magia, która zapewniła mu pięć wygranych przeciwko Zimbabwe, również mówiła o kruchości, która miała zostać bezlitośnie ujawniona przez RPA później tego lata. Nawet jeśli jego kolejne powroty nie dorównują temu pierwszemu rozliczeniu, trudno sobie wyobrazić, aby Atkinson odszedł daleko od tego, co robi najlepiej.
Jeśli Indie Zachodnie chcą odnieść jakiekolwiek sukcesy w tej serii, pilnie potrzebują zaangażowania swoich doświadczonych działaczy. Kraigg Brathwaite właśnie to zrobił w Headingley w 2017 r., zdobywając 134 i 95 jako niedoceniany pomocnik Shai Hope’a, a także dwa lata temu na ojczystej ziemi, kiedy to kolejna mozolna setka na Barbadosie przygotowała jego drużynę do przypieczętowania serii w Grenadzie. Ale pomimo wszystkich swoich nieustępliwych cech, udało mu się zdobyć pół wieku w 16 inningach od ostatniej z 12 setek testowych przeciwko Zimbabwe w lutym 2023 r. Być może luźna natura jego zwolnienia w pierwszej rundzie na Lord’s – odcięcie zewnętrznej piłki Atkinsona – będzie impulsem, którego potrzebuje, aby podwoić swoją pozycję w zajęciu zagięcia. Tak czy inaczej, będzie potrzebował wsparcia, aby wciągnąć swoją drużynę z powrotem do rywalizacji, a niewielu wie lepiej niż Holder, co to może oznaczać. Chociaż zrobił swoje z piłką na Lord’s, został tanio przechwycony przez Atkinsona w każdej rundzie. Być może część tej pamięci mięśniowej z jego brutalnego podwójnego stulecia w Bridgetown 2019 może wrócić na pierwszy plan. Dla dobra jego zespołu może to być konieczne.
Wiadomości o drużynie: Wood wraca do zespołu
Tylko jedna zmiana dla Anglii po ich zwycięstwie w Lord’s. Anderson został przesunięty na bok, do roli mentora bowlingu, a na jego miejsce przychodzi nowy dzieciak na bloku, Wood, który wraca do szeregów na swój pierwszy występ w red-ballu od trasy po Indiach w marcu. W wieku 34 lat nie jest on reprezentatywny dla długoterminowej przyszłości Anglii, ale ma jeszcze dwa i trochę lat do końca trzyletniego kontraktu, a ponieważ selekcjonerzy bardzo myślą o Ashes, prawdopodobnie zasługuje na spin, aby zachować świeżość. Shoaib Bashir zachowuje swoje miejsce jako samotny spinner, pomimo że nie rzucił ani jednego overa na Lord’s. Pennington i Potts muszą czekać w kolejce na okazję, ponieważ Woakes bierze nową piłkę i prawdopodobnie jego wybór endów po raz pierwszy w domowym teście, obok Atkinsona. Ben Duckett, którego żona ma urodzić w tym tygodniu, może być jeszcze późnym pominięciem. Dan Lawrence jest w gotowości.
Anglia: 1 Zak Crawley, 2 Ben Duckett, 3 Ollie Pope, 4 Joe Root, 5 Harry Brook, 6 Ben Stokes (kapitan), 7 Jamie Smith (tydz.), 8 Chris Woakes, 9 Gus Atkinson, 10 Mark Wood, 11 Shoaib Bashir
Indie Zachodnie miały obawy co do Shamara Josepha, który najwyraźniej cierpiał na ból ścięgna udowego na Lord’s, ale okazało się, że to tylko skurcz, więc zachował miejsce w niezmienionym składzie. Jego nominalnym następcą byłby niekandydat Jeremiah Louis – brat Mikyle’a – który mógłby uczynić z niego dwóch graczy St Kitts w składzie Indii Zachodnich w tyluż testach, po żadnym w pierwszych 96 latach.
Boisko i warunki: Słonecznie (przeważnie) i trawiasto?
Przyjemne, słoneczne warunki przez pierwsze dwa dni testu mają ustąpić miejsca nieco bardziej deszczowemu weekendowi, chociaż nic apokaliptycznego nie wydaje się być na horyzoncie. Na 24 godziny przed końcem boiska wydawało się, że na powierzchni jest jeszcze odrobina żywej trawy, chociaż jest jeszcze czas na ostateczne golenie.
Statystyki i ciekawostki: Broad z Pavilion End?
Chris Woakes zagra w swoim 50. meczu testowym.
Jeśli angielscy rzucający potrzebują jeszcze czegoś, co przypominałoby o chwale ich byłych kolegów z drużyny, to Pavilion End w Trent Bridge, miejsce legendarnego wyniku 8 na 15 w 2015 r., zostanie oficjalnie przemianowany na cześć Stuarta Broada przed rozpoczęciem pierwszego dnia rozgrywek.
Joe Root, który ma obecnie na koncie 11 804 przejazdów testowych, potrzebuje jeszcze 11, aby wyprzedzić Mahelę Jayawardene, która zajmuje 9. miejsce na liście wszech czasów, a także jest o krok od dwóch legend z Indii Zachodnich, zajmujących miejsca 7. i 8., Briana Lary (11 953) i Shivnarine Chanderpaul (11 867).
cytaty
„Kiedy pierwszy raz zobaczyłem Gusa na żywo na Mistrzostwach Świata w Indiach, miał po prostu wszystkie cechy bardzo, bardzo dobrego rzucającego. Nie było aż tak dużego ruchu w powietrzu z nowym [Dukes] piłka. Zazwyczaj odbija się od powierzchni, uderzając w szew, a Gus jest tego bardzo dobrym przykładem. Przy 10-12 overach, masz wzmocnienie z jednej strony i wtedy naprawdę zaczyna się huśtać, więc tu wkraczamy ja i Woody. Woody rzucający z prędkością 94 mil na godzinę z huśtającą się piłką będzie trudny dla każdego. Ben Stokes wyjaśnia logikę awansu Gusa Atkinsona na stanowisko w nowej piłce
„Szczerze mówiąc, boisko wygląda na dobre boisko do krykieta. Wygląda dobrze do odbijania, rzucający też dostaną trochę pomocy. Uważamy, że chłopaki mieli długi odpoczynek, niestety [first] gra zakończyła się dość wcześnie, a jak mówię, Shamar radzi sobie dobrze. Wierzę w 100% w 11, którzy grali w pierwszym teście i wspieramy ich w 100%. Kraigg Brathwaite oczekuje odpowiedzi od niezmienionego składu XI
Andrew Miller jest redaktorem ESPNcricinfo w Wielkiej Brytanii. @miller_cricket
