Ostatni wybuch Mpox w Afryce przerodził się w poważny globalny kryzys zdrowotny, co skłoniło Światową Organizację Zdrowia (WHO) do rozważenia ogłoszenia go stanem zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym. Ponieważ 15 krajów afrykańskich, w tym Burundi, Kenia, Rwanda i Uganda, zgłasza obecnie potwierdzone przypadki Mpox, sytuacja staje się coraz bardziej dramatyczna. Ten wybuch szczególnie dotknął takie kraje jak Nigeria, Demokratyczna Republika Konga (DRK) i Republika Środkowoafrykańska, gdzie choroba zebrała poważne żniwo.

Mpox, dawniej znany jako ospa małpiajest wywoływany przez wirus ospy małpiej (MPXV), otoczkowy wirus dwuniciowego DNA z rodzaju Orthopoxvirus z rodziny Poxviridae. Rodzina ta obejmuje inne wirusy, takie jak ospa prawdziwa (który wywołuje ospę prawdziwą), ospa krowia i ospa krowia. Wirus ospy małpiej został po raz pierwszy odkryty w 1958 roku u małp trzymanych do celów badawczych w Danii, a pierwszy przypadek u człowieka zgłoszono w 1970 roku u dziewięciomiesięcznego chłopca w Demokratycznej Republice Konga. Chociaż początkowo była to choroba sporadyczna, eradykacja ospy prawdziwej w 1980 roku i zaprzestanie szczepień przeciwko ospie prawdziwej pozwoliły na stałe pojawianie się Mpox w środkowej, wschodniej i zachodniej Afryce. Naturalny rezerwuar wirusa pozostaje nieznany, chociaż małe ssaki, takie jak wiewiórki i małpy, są podatnymi gospodarzami.

Mpox to choroba odzwierzęca, która przenosi się ze zwierząt na ludzi poprzez ugryzienia, zadrapania lub dotykanie zakażonych zwierząt. Może również przenosić się między ludźmi poprzez bezpośredni kontakt ze zmianami chorobowymi, kropelkami oddechowymi lub skażonymi przedmiotami. Grupy wysokiego ryzyka obejmują osoby mające wielu partnerów seksualnych z powodu bliskiego kontaktu.

Objawy Mpox zwykle pojawia się w ciągu tygodnia od narażenia i trwa 2–4 ​​tygodnie, chociaż może trwać dłużej u osób z osłabionym układem odpornościowym. Objawy obejmują gorączkę, wysypkę, ból gardła, ból głowy, bóle mięśni, ból pleców, niski poziom energii i obrzęk węzłów chłonnych. Wysypka zaczyna się jako płaskie rany, które rozwijają się w swędzące lub bolesne pęcherze, zanim wyschną i odpadną, i mogą pojawić się na różnych częściach ciała.

Mpox może prowadzić do poważnych powikłań, szczególnie u dzieci, kobiet w ciąży i osób z osłabionym układem odpornościowym. Powikłania mogą obejmować infekcje bakteryjne, zapalenie płuc, infekcje rogówki, ciężkie odwodnienie, posocznicę, zapalenie narządów wewnętrznych, a w skrajnych przypadkach śmierć.

Ostatni wzrost liczby przypadków Mpox można przypisać kilku czynnikom, w tym zwiększonej interakcji między ludźmi a zwierzętami, spadkowi zasięgu szczepień i zdolności adaptacji wirusa. Historycznie Mpox była stosunkowo powstrzymywaną chorobą, ale obecna epidemia podkreśla pilną potrzebę większego nadzoru i systemów reagowania. Wezwanie alarmowe WHO oznacza powagę sytuacji i konieczność skoordynowanego globalnego podejścia w celu powstrzymania epidemii.

Według WHO, ta epidemia może zbliżać się do punktu krytycznego, który mógłby uzasadniać jej uznanie za międzynarodowy stan wyjątkowy. Na tę decyzję wpłynie kilka kluczowych czynników, w tym transgraniczne rozprzestrzenianie się choroby, potencjalne obciążenie systemów zdrowia publicznego i skuteczność obecnych środków kontroli.

Wybuch epidemii w Demokratycznej Republice Konga był szczególnie poważny, a nowy szczep wirusa pojawił się we wrześniu 2023 r. Szczep ten został wykryty poza Demokratyczną Republiką Konga, co budzi dalsze obawy dotyczące rozprzestrzeniania się choroby. W odpowiedzi WHO wystosowała zaproszenie dla producentów szczepionek przeciwko Mpox do złożenia formularza Expression of Interest for Emergency Use Listing (EUL). Proces EUL ma na celu przyspieszenie dostępności nielicencjonowanych produktów medycznych, takich jak szczepionki, w sytuacjach zagrożenia zdrowia publicznego.

Wybuch nadwyrężył zasoby opieki zdrowotnej, co doprowadziło do niewystarczających opcji medycznych w dotkniętych regionach. Ograniczony dostęp do szczepionek i metod leczenia utrudnił wysiłki mające na celu kontrolowanie rozprzestrzeniania się, podczas gdy potrzeba szerokiej edukacji w zakresie zdrowia publicznego stała się pilniejsza niż kiedykolwiek.

Organizacje międzynarodowe mobilizują zasoby, aby pomóc dotkniętym krajom, a rządy wraz z organizacjami pozarządowymi wzmacniają kampanie szczepień i ulepszają publiczne placówki opieki zdrowotnej. Jednak sukces będzie wymagał dalszej globalnej współpracy i wsparcia finansowego.

Pierwsze opublikowanie: 12 sierpnia 2024, 14:56 IST