Konieczna jest reforma europejskiego rynku energii elektrycznej, aby zapewnić małym odbiorcom dostęp do ciągłej, tańszej i możliwie bezemisyjnej energii. Wprowadzenie na przykład mechanizmu usuwającego z miksu elektrownie bezemisyjne, które są zbyt kosztowne, pomoże obniżyć ceny dla klientów, pisze Thierry Bros.

Thierry Bros jest ekspertem w dziedzinie energii i klimatu. Jest profesorem na uniwersytecie Sciences Po w Paryżu i stałym współpracownikiem Natural Gas World.

Po porozumieniu Rady z 17 października, a przed dopracowaniem ostatecznych szczegółów, warto zastanowić się, jak wdrożyć reformę z korzyścią dla małych konsumentów. Ponieważ konstrukcja rynku energii elektrycznej częściowo zawiodła ze względu na zbyt małą liczbę innowacji w ciągu ostatnich 20 lat, mechanizm musi również „wspierać innowacje”.

Mali konsumenci nie są zainteresowani poświęcaniem czasu i wysiłku na zrozumienie systemu elektroenergetycznego i swoich rachunków; chcą ciągłych, bezpiecznych dostaw energii elektrycznej w możliwie jak najbardziej niskoemisyjny sposób i po możliwie przystępnej cenie. W związku z tym zdekarbonizowana energia elektryczna powinna nadal mieć pierwszeństwo w dostępie do sieci, ale zasady powinny ewoluować, aby przynosić korzyści klientom i unikać sytuacji pogoni za rentą.

Każda elektrownia odnawialna o charakterze przerywanym (wiatrowa, słoneczna) i dekarbonizowana w systemie podstawowym (woda wodna przepływająca przez rzekę), mogłaby albo zdecydować się na dostarczanie energii elektrycznej na żądanie po cenie rynkowej, albo, co bardziej prawdopodobne, ubiegać się o priorytetowy dostęp do sieci w ramach umów długoterminowych (Umowy zakupu energii, zawarte pomiędzy dużym odbiorcą przemysłowym a producentem zdekarbonizowanej energii elektrycznej, oraz stała cena) zgodnie z ustaleniami Rady.

Po ujawnieniu wszystkich umów długoterminowych o stałych cenach operator sieci ustali ranking dostępu priorytetowego, zaczynając od najniższego kosztu (na konkurencyjnych rynkach nazywa się to również koncepcją krzywej rankingów zasług). Aby zrównoważyć rynek, każdy operator systemu przesyłowego będzie przywoływał na żądanie inne dostępne krajowe elektrownie (elektrownie dekarbonizowane bez umów PPA lub umów stałych, tamy, gaz, węgiel i baterie) lub zamawiał import po cenie rynkowej (w tym ceny CO2, jeżeli nie są zielony).

Jeżeli niskoemisyjna elektrownia z umową na stałą cenę będzie w stanie produkować, a sieć z przyczyn technicznych nie będzie w stanie przesyłać energii, będzie nadal otrzymywać wynagrodzenie, tak jak ma to miejsce obecnie. Jeżeli jednak ogólny popyt jest zbyt niski i tańsze, zdekarbonizowane elektrony o ustalonej cenie będą w stanie w pełni zaspokoić popyt, zbyt drogi, zdekarbonizowany producent nie będzie mógł wprowadzić energii do sieci i nie otrzyma zapłaty.

Na przykład, gdy latem ceny rynkowe są ujemne z powodu zbyt dużej ilości energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych, nieuczciwe jest pobieranie od małych odbiorców opłat nie tylko za wyprodukowaną i potrzebną energię elektryczną po ustalonej cenie, ale także za energię elektryczną, która nie jest potrzebna, po ustalonej cenie. Mechanizm ten pozwoli na usunięcie z mieszanki zbyt drogich instalacji dekarbonizowanych, co obniży ceny dla klienta.

Aby pobudzić zaciętą konkurencję, wszyscy producenci posiadający długoterminowe umowy na stałą cenę będą mogli co roku obniżyć proponowaną stałą cenę, aby poprawić swój priorytetowy dostęp do sieci z korzyścią dla konsumentów. To zawsze zagwarantuje konkurencję w zakresie niskoemisyjnej części dostaw.

Mechanizm ten stanowi konkurencję dla całej produkcji niskoemisyjnej, ponieważ interes konsumentów ogranicza się do płacenia jak najniższej kwoty i unikania dalszych płacenia za dekarbonizowaną energię elektryczną, która nie jest wprowadzana do sieci, co w przeciwnym razie mogłoby wzrosnąć w nadchodzących latach w związku z coraz większą liczbą projektów -linia.

Żadna technologia/firma nie powinna czerpać od państwa nadmiernych, długoterminowych dochodów. Jeśli uda się wyłonić tańszego, zdekarbonizowanego producenta, zmieni to ogólną krzywą rankingową na swoją korzyść.

Zbyt drogi, zdekarbonizowany producent będzie narażony na ryzyko, że nie będzie w stanie spieniężyć swojej niepotrzebnej energii elektrycznej; aby uniknąć osamotnienia swojego zakładu, mógłby albo zaoferować umowę o niższej cenie stałej, albo zdecydować się na sprzedaż swojej produkcji w drodze umów PPA dużym przedsiębiorstwom przemysłowym lub na żądanie po cenie rynkowej, na własne ryzyko.

Mechanizm ten jest nie tylko neutralny technologicznie, ponieważ stawia całą dekarbonizowaną produkcję na tych samych równych warunkach, ale także, co ważniejsze, „wspiera innowacje”, ponieważ będzie namawiał wszystkich dekarbonizowanych dostawców do wdrażania niskokosztowych rozwiązań.

Artykuł ten opiera się na dokumencie non-paper opublikowanym 28 marca przez zespół doradców Jacques Delors Institute – Notre Europe, którego autorami są Thierry Bros i Jean-Arnold Vinois.