LIVERPOOL, Anglia (AP) — Finał Konkursu Piosenki Eurowizji przyniósł pop i patriotyzm do Liverpoolu w sobotę, a szwedzka diva i kochający imprezy fiński raper znaleźli się wśród faworytów do wygrania radosnego konkursu muzycznego, który drugi rok z rzędu zachmurzyła wojna na Ukrainie.

Wielka Brytania gości w imieniu Ukrainy, która wygrała w zeszłym roku, ale nie może skorzystać z prawa do zorganizowania konkursu z powodu wojny – syreny alarmowe zawyły na Ukrainie, gdy konkurs trwał. Pod hasłem „zjednoczeni przez muzykę” wielki finał połączył duszę angielskiego miasta portowego, które zrodziło The Beatles, z duchem zniszczonej wojną Ukrainy.

Widoki i dźwięki Ukrainy przewijały się przez program, zaczynając od filmu otwierającego, który pokazywał zwycięzców Eurowizji 2022 Kałusz Orkiestrę śpiewając i tańcząc w metrze w Kijowie, a melodię podchwycili muzycy z Wielkiej Brytanii — w tym księżna Walii, pokazana gra na pianinie.

Następnie sam folk-rapowy zespół pojawił się na scenie w Liverpool Arena na gigantycznej parze wyciągniętych rąk, w towarzystwie tłumu perkusistów.

Zawodnicy z 26 krajów-finalistów weszli na arenę w paradzie flag w stylu olimpijskim, której towarzyszyły występy na żywo ukraińskich zespołów, w tym Go A, JamalaTina Karol i Verka Serduchka — wszystkie dawne uczestniczki Eurowizji.

Od 67 lat Eurowizja jest największym na świecie konkursem muzycznym — olimpiadą przyjaznego imprezom popu. Każdy z uczestników ma trzy minuty na połączenie chwytliwych melodii i oszałamiającego spektaklu w spektakle zdolne podbić serca milionów widzów.

Wśród faworytów znalazła się szwedzka piosenkarka Loreen – zwyciężczyni Eurowizji z 2012 roku, wskazana przez bukmacherów, by ponownie zdobyć tytuł swoją potężną balladą „Tattoo” – oraz fińska Käärijä, performerka pełna energii króliczka Energizer i w jaskrawym zielonym bolerku, która przechodzi od metalowego ryku do słodkiego śpiewaka w imprezowym hymnie „Cha cha cha.” Ta zaraźliwa piosenka spotkała się z jedną z największych sinaglongowych reakcji tłumu tego wieczoru.

Włoski Marco Mengoni miał również wielu zwolenników za „Due Vite” (Two Lives), uwodzicielską balladę z enigmatycznym tekstem.

Austriacki duet Teya & Salena jako pierwszy wystąpił z utworem „Who the Hell is Edgar?” — głupkowata satyryczna oda do Edgara Allena Poe, która również uderza w skromne tantiemy, które muzycy zarabiają na usługach przesyłania strumieniowego.

Następnie zaprezentowano różnorodne gusta kontynentu: kabaretowy śpiew portugalskiego zespołu Mimicat; power pop w stylu Britney polskiej Blanki; echa Edith Piaf z La Zarry dla Francji; tląca się ballada z wpisu Cypru, Andrew Lambrou.

Rock był wyjątkowo dobrze reprezentowany w tym roku na konkursie, który faworyzuje dziarski pop. Australijski Voyager przywoływał w „Promise” stadionowy rock z lat 80., podczas gdy Joker Out ze Słowenii i niemiecki „Lord of the Lost” również były gitarowymi utworami.

Niecodziennym kandydatem była antywojenna rockowa opera „Mama ŠČ!” autorstwa chorwackiego Let 3, który kpi z militarnych dyktatorów pośród obrazów Monty Pythona, po czym rozbiera się do majtek na scenie.

Aktualnego mistrza Ukrainy reprezentował Tvorchi, elektroniczny duet, który w „Heart of Steel” oddał hołd odporności tego kraju. Uczestniczka z Wielkiej Brytanii, Mae Muller, zremisowała nie do pozazdroszczenia ostatni występ tego wieczoru ze swoim żwawym hymnem na pożegnanie „I Wrote a Song”.

O zwycięzcy decydował znany z Eurowizji złożony system jury i głosów publiczności, gdzie każdy akt miał nadzieję uniknąć upokorzenia związanego z uzyskaniem „zerowych punktów” — zero punktów.

Podczas gdy głosy były oddawane i liczone, Sam Ryder, ubiegłoroczny zdobywca drugiego miejsca w Wielkiej Brytanii, wykonał swój nowy singiel „Mountain” w towarzystwie perkusisty Queen Rogera Taylora. Segment „Liverpool Songbook” zawierał dawne gwiazdy Eurowizji wykonujące piosenki z miasta, w tym „Imagine” Johna Lennona, „You Spin Me Round (Like a Record)” zespołu Dead or Alive oraz nieoficjalny hymn obywatelski „You’ll Never Walk Alone” ”.

Około 6000 fanów oglądało program na arenie, a dziesiątki tysięcy więcej w strefie kibica Liverpoolu i podczas wydarzeń na dużym ekranie w całej Wielkiej Brytanii Światową widownię telewizyjną szacuje się na 160 milionów.

W wiosennym słońcu tysiące fanów zgromadziło się przed zawodami w nadbrzeżu miasta — obecnie rozległej strefie imprezowej — w pobliżu miejsca zawodów. Wielu było owiniętych flagami swoich ulubionych narodów lub ubranych jak ich ulubione akty.

„Zejść na dół i zobaczyć ludzi różnych narodowości, różnych kultur — to niezła zabawa” — powiedział australijski fan Martin Troedel, nosząc kangura na kapeluszu. „Szczerze mówiąc, jest kilka dość dziwnych występów i to właśnie w tym kocham . Nigdy nie wiesz, czego się spodziewać.

Liverpool objął Eurowizję i Ukrainę, z firmami w całym mieście wywieszającymi ukraińskie flagi i programem wydarzeń kulturalnych wprowadzających mieszkańców w sztukę, muzykę i jedzenie tego wschodnioeuropejskiego kraju.

Ale organizatorzy powiedzieli, że odrzucili prośbę prezydenta Wołodymyra Zełenskiego zrobić adres wideo. Europejska Unia Nadawców stwierdziła, że ​​naruszyłoby to „niepolityczny charakter wydarzenia”.

Założona w 1956 roku Eurowizja jest europejską instytucją kulturalną, która wydała przełomowe gwiazdy — ABBA i Celine Dion są zwycięzcami w przeszłości — obok wykonawców, których kariery zatonęły bez śladu.

W ostatnich latach po raz kolejny stał się platformą, która może wystrzelić gwiazdy. Włoski zespół rockowy Måneskin, który wygrał w 2021 roku, grał na najważniejszych festiwalach w USA i występował przed Rolling Stones podczas trasy koncertowej. Sam Ryder nagrał album nr 1 i wystąpił na festiwalu w Glastonbury.

„ABBA zrobiła to w latach 70., potem ucichła i nie była postrzegana jako platforma startowa, jaką jest teraz” – powiedział Steve Holden, gospodarz oficjalnego podcastu Konkursu Piosenki Eurowizji. „Teraz przemysł muzyczny, świat, wie, że jeśli pojawisz się na Eurowizji, możesz spodziewać się czegoś wspaniałego”.

___

Śledź relację AP z Eurowizji o godz i wojny na Ukrainie o godz