Boston Celtics objęli prowadzenie 2:0 nad Dallas Mavericks po ekscytującym drugim meczu w Bostonie i teraz historia jest po ich stronie. Zespoły prowadzące w finale 2:0 mają bilans wszechczasów 31-5, a Celtics mają rekord serii 43-1, prowadząc 2-0 do trzech zwycięstw 2-0 (ich jedyna porażka miała miejsce w finałach na Wschodzie w 2018 roku).

Teraz Mavericks udają się do American Airlines Center na mecze 3 i 4, gdzie w fazie play-off mają jak dotąd bilans 5-3.

Po powolnym początku serii otwierającej serię, Mavericks odpowiedzieli mocnym uderzeniem w drugim meczu, obejmując prowadzenie 13-6 w pierwszej kwarcie, co było ich największą przewagą wieczoru, zanim Boston objął prowadzenie w drugiej kwarcie.

Luka Doncic zakończył sezon z 32 punktami, 11 asystami i 11 zbiórkami, co dało mu siódme triple-double po sezonie i jest obecnie drugim najlepszym w historii play-offów NBA. Jednak jego osiem strat zniweczyło wysiłki Dallas, aby zremisować w serii, a Mavericks będą chcieli odrobić straty w środę w trzecim meczu (20:30 ET, ABC).

Czy Dallas może zrobić z tego serial? Jakie były największe zmiany w Game 2? Nasi znawcy NBA odpowiadają na najważniejsze pytania związane z drugim meczem.

Jaka była największa zmiana, jaką dokonał którykolwiek z zespołów od meczu 1 do meczu 2?

Dave McMenamin: Boston trzymał piłkę w rękach Jaysona Tatuma, a on chętnie podał, nawet jeśli jego strzał nie padł – trafiając 6 z 22 po linii 6 z 16 w pierwszym meczu. Tyle że jego koledzy z drużyny zarobili więcej strzały. Po pięciu asystach w czwartek Tatum miał ich 12 w niedzielę, co jest jego najlepszym wynikiem w sezonie posezonowym. Rozróżnił presję Mavsów przy piłce, znajdując noże (jrue Holiday był ulubionym celem – trafiał 10 z 13 przy zaledwie trzech próbach za trzy punkty) i wyprowadzał piłkę na 3, aby Dallas był uczciwy przed pakowaniem farby (Celtics trafili zaledwie 10,3 po 16 w pierwszym meczu, ale nie zaszkodziło im to ze względu na ogólny balans).

Briana Windhorsta: Największą korektą był transfer Celtics do Kristaps Porzingis i Holiday w zeszłym sezonie poza sezonem. Nie było znaczących różnic pomiędzy meczami. Boston naprawdę nie strzelał dobrze od pierwszej kwarty pierwszego meczu, a w niedzielę znów spisał się słabo, ale to po prostu spektakularnie wszechstronna drużyna. Te dwa ogromne wzmocnienia ogromnie powiększyły margines błędu Celtics. Zdrowie Porzingisa w dalszej części serii jest oczywiście kluczowym czynnikiem.

Marc Spears: Doncic od początku był znacznie bardziej agresywny i zakończył mecz z 23 punktami w połowie. Być może w pierwszym meczu przeszkodziło mu kolano, ale ogłoszenie przed meczem, że budzi wątpliwości, wskazuje, że nie czuje się lepiej. Mimo to Doncic oddawał wiele mocnych uderzeń jedną nogą, ale oczywiste jest, że Doncic nie może tego zrobić sam i potrzebuje pomocy Kyriego Irvinga i innych, aby dotrzymać kroku Celtics w ofensywie. Czy Tima Hardawaya Jr. należy odkurzyć?

Występ którego zawodnika był jak dotąd najbardziej zaskakujący (lub rozczarowujący)?

McMenamin: Dereck Lively II wywarł tak duży wpływ na drogę Mavs do finałów, że wartość jego obecności stała się jeszcze bardziej wyraźna, gdy opuścił czwarty mecz finałów Konferencji Zachodniej ze względu na nadwyrężenie szyi, a drużyna Minnesota Timberwolves odnotowała swoje jedyne zwycięstwo w serii. Jak dotąd jego wpływ na tę serię został zneutralizowany – zdobył zaledwie cztery punkty w pierwszych dwóch meczach – i były momenty, w których wyglądał jak debiutant, którym jest w niedzielę, jak wtedy, gdy dziko obronił piłkę przed wyjściem poza boisko tylko po to, by wywołać szybką ucieczkę Celtics i dać się złapać na ziemi niczyjej w obronie zbyt wielu posiadłości.

Windhorst: Irvinga. Został wytrącony ze swojego świetnego rytmu, po części dlatego, że kombinacja silnych obrońców i długości obręczy Celtics zablokowała jego okna strzeleckie. Ale ukłonił się też nieco kibicom Celtics. Drażnił ich po pierwszym meczu, twierdząc, że nie byli tak głośni, jak się spodziewał, a w drugim meczu przyłapano go kilka razy na chodzeniu tam i z powrotem z fanami. Wygląda, jakby trochę zamyślił się.

Włócznie: Eksplozja ofensywna Holidaya w drugim meczu była dużą niespodzianką. Nie wyobrażałem sobie, że będzie czołowym strzelcem Celtics w jakimkolwiek meczu finałowym. To tylko przypomnienie, że guru defensywy jest elitarnym graczem po obu stronach, a Celtics mają niezliczoną ilość broni w ofensywie. Straszna myśl dla obrony Mavs.

Ta seria zmierza ku wielkiemu zaskoczeniu, jeśli___?

McMenamin: Strzały Mavs nie wracają do średniej u siebie. Dallas trafiło zaledwie 13 z 53 trafień z 3 (24,5%) w meczach 1 i 2 w Bostonie, co po średniej 12,3 dało mu 3 bramki na mecz w rozpoczynającej się w niedzielę posezonie. Obrona Mavericks wykonuje godną podziwu robotę, utrzymując pod kontrolą historycznie skuteczny atak Celtics. Jeśli jednak ich atak nie zacznie wstrzymywać końca, będzie to szybka seria.

Windhorst: Mavericks mają duże problemy z tworzeniem dobrych strzałów, co zabija ich ofensywę. Celtics wykonują fantastyczną robotę, rozprawiając się z Irvingiem i Donciciem – to ogromny luksus, który po prostu wyciska życie z ataku Dallas. Mavs jeszcze kilka razy spojrzeli na obręcz w trzeciej kwarcie, kiedy Daniel Gafford zaczął grać w pick-and-roll, ale muszą znaleźć jeszcze kilka setów, które wywrą jakikolwiek nacisk na Boston.

Włócznie: Zamiatać? Dallas jest zbyt utalentowany i wraca do domu na dwa mecze. Seria rozpoczyna się dopiero, gdy drużyna przegra u siebie, a Boston zwykle traci koncentrację w jednym meczu w każdej serii. Rozważam taką możliwość, ale w Dallas musi dojść do jakiejś walki… prawda?