Finlandia, a nie jej większy sąsiad Szwecja, przejęła inicjatywę w całorocznym procesie ubiegania się o członkostwo w NATO. Teraz pojawia się coraz więcej oznak, że Szwecja może zostać w tyle, ponieważ turecki sprzeciw wobec kandydatury Sztokholmu do członkostwa nasila się.

Wniosek Szwecji ma kłopoty. Widok w jeden weekend wizerunku tureckiego prezydenta Recepa Tayyipa Erdoğana wiszącego obok ratusza w Sztokholmie, a następnie w następną sobotę spalenie kopii Koranu przed ambasadą Turcji w stolicy Szwecji, wywołały gniew w Ankarze na całym świecie. spektrum polityczne.

Turcja wyraźnie powiedziała to, co wielu podejrzewało od dawna: że może zatwierdzić wniosek Finlandii do NATO i odrzucić wniosek Szwecji. Rodzi to wielkie pytania dla obu krajów skandynawskich, a także dla NATO, a nawet dla USA.

Oficjalna linia jest taka, że ​​Finlandia i Szwecja powinny się połączyć. Dwóch sąsiadów to brakujące elementy układanki NATO w północnej Europie, a ich wspólne członkostwo zapewniłoby, że Morze Bałtyckie stanie się „jeziorem NATO”, według kilku ministrów w Estonii, Łotwie i Litwie.

Ale oba kraje potrzebują ratyfikacji wszystkich 30 istniejących członków NATO. Podczas gdy 28 krajów zatwierdziło go w rekordowym czasie, Węgry – które nie są uważane za poważny problem ani dla Finlandii, ani dla Szwecji – i Turcja jeszcze tego nie zrobiły. Teraz politycy w Helsinkach i Sztokholmie muszą zmierzyć się z dylematem, co zrobić, jeśli Ankara zaakceptuje tylko Finlandię.

„To stawia fińskie przywództwo polityczne w nieprzyjemnej sytuacji” – powiedział Charly Salonius-Pasternak, starszy pracownik naukowy w Fińskim Instytucie Spraw Międzynarodowych.

Twierdzi, że Finlandia musi mieć plan B. „Byłoby głupio związać się całkowicie ze Szwecją. Istnieje duża różnica między tym, czy Finlandia jest postrzegana jako proaktywna [on going alone] lub po prostu odpowiadając na to, co robi Turcja” – dodał.

Wyżsi urzędnicy w Helsinkach twierdzą, że muszą zachować swoje śpiewać. Nie jest jasne, ile Erdoğan gra przed krajową publicznością przed swoją trudną kandydaturą na reelekcję w maju. Cierpliwość może być rozważna. Negocjatorzy widzą szansę między tymi wyborami a lipcowym szczytem NATO w Wilnie.

„Teraz skupiamy się na uspokojeniu sytuacji” – powiedziała Anna Wieslander, dyrektor na Europę Północną w think-tanku Rady Atlantyckiej. „Szwedzcy decydenci wciąż są przekonani, że Turcja ratyfikuje. . . w końcu, ale zdają sobie również sprawę, że droga nadal będzie wyboista”.

Ale biorąc pod uwagę, że ratyfikacja jest decyzją wyłącznie dla Turcji, rozsądne może być przygotowanie się. Sanna Marin, premier Finlandii, odwiedzi w czwartek swojego szwedzkiego odpowiednika Ulfa Kristerssona i prawdopodobnie obaj przedyskutują, jak potraktować niejednoznaczną decyzję.

Głębia tureckiego gniewu wyraźnie zaskoczyła nowy centroprawicowy rząd Szwecji. Negocjatorzy powiedzieli, że Sztokholm wierzy, że zmiana administracji i bardziej przyjazny ton wobec Turcji utorują drogę do akcesji; zamiast tego wzrosło oburzenie Turcji.

Roboczym założeniem pozostaje wspólna akcesja. Urzędnicy nordyccy i bałtyccy nie mogli się doczekać opracowania planów obronnych dla całego regionu; Będąc poza NATO, Szwecja pozostawiłaby ziejącą dziurę, która utrudniłaby wzmocnienie Finlandii, Estonii, Łotwy i Litwy w przypadku ataku.

USA też wyraźnie chciałyby uniknąć drugiej rundy targowania się z Turcją o potencjalne ustępstwa. NATO i jego sekretarz generalny Jens Stoltenberg, który zainwestował wiele wiarygodności w zabieganie o Turcję w tej sprawie, również wyglądaliby słabo, gdyby prawdopodobnie jeden z dwóch najlepiej dopasowanych kandydatów w czasach współczesnych został odrzucony, nawet tymczasowo.

Ale czasu jest mało. Finlandia ma największą w Europie granicę z Rosją o długości 1340 km i desperacko stara się zakończyć proces składania wniosków, podczas gdy jej wschodni sąsiad jest okupowany na Ukrainie. Szwecja mogłaby liczyć na dwustronne gwarancje bezpieczeństwa, takie jak Stany Zjednoczone i Wielka Brytania, nawet bez członkostwa, a Finlandia jest państwem buforowym wobec Rosji.

W całym procesie członkostwa w NATO przygotowania Finlandii były bardziej skrupulatne. W przeciwieństwie do Szwecji, sondował wszystkich obecnych członków przed złożeniem wniosku. Teraz, gdy czekają na ratyfikację przez Turcję, istnieje duża szansa, że ​​Helsinki zrobią to samo ponownie.

„Nie zdziwiłbym się, gdyby za zamkniętymi drzwiami fińscy aktorzy polityczni sprawdzali z głównymi graczami:„ proszę nam powiedzieć: jeśli Turcja zgodzi się tylko na Finlandię, jak byście zareagowali ”- powiedział Salonius-Pasternak. Kalkulacja byłaby zatem następująca: jeśli nie razem, to czy kolejną najlepszą opcją dla Finlandii jest pójście solo?

Świergot: @rmilneNordic