Wyniki prospektywnego badania kohortowego osób dorosłych w średnim i starszym wieku, obserwowanych przez 12 lat, wykazały wyższy odsetek nowych zachorowań na chorobę Parkinsona (PD) u osób z fizyczną słabością lub słabością. Dodatkowo związek ten został zmodyfikowany przez genetyczne ryzyko PD, gdzie największe ryzyko PD zaobserwowano u osób słabych i wysokiego ryzyka genetycznego.

Według wiedzy autorów było to pierwsze duże prospektywne badanie oceniające podłużny związek między słabością a częstością występowania PD oraz badające interakcje genetyczne w takim związku. Wśród końcowej kohorty 314 998 uczestników badacze odkryli, że stan przedsłabości i słabości były związane ze wzrostem o 26% (HR, 1,26; 95% CI, 1,15-1,39) i 87% (HR, 1,87; 95% CI, 1,53-2,28). odpowiednio ryzyko PD.

Starszy badacz dr Chen Liangkai z Wydziału Żywienia i Higieny Żywności Uniwersytetu Nauki i Technologii w Huazhong wraz ze współpracownikami ocenił słabość fizyczną za pomocą kryteriów Frieda. Obejmowało to 5 domen: utratę wagi, wyczerpanie, małą aktywność fizyczną, małą prędkość chodu i małą siłę chwytu. Wynik ryzyka poligenicznego (PRS) wykazał związek między genotypem a ryzykiem PD za pomocą punktów punktowych i składał się z 44 wariantów pojedynczego nukleotydu (SNV).

Podczas okresu obserwacji trwającego średnio 12,3 lat udokumentowano 1916 przypadków PD. Po uwzględnieniu współzmiennych, bezwzględne różnice we wskaźnikach na 100 000 osobolat wyniosły 1,6 (95% CI, 1,0-2,3) dla zespołu przedsłabości i 5,1 (95% CI, 2,9-7,3) dla zespołu zespołu słabości w porównaniu z uczestnikami zdrowymi. Osoby ze stanem przedsłabości i słabości częściej były starszymi kobietami, bardziej ubogimi i byłymi palaczami oraz miały wyższy wskaźnik masy ciała i więcej długotrwałych chorób niż osoby bez słabości.

Przyglądając się poddomenom kryteriów Frieda, w pełni dostosowane modele wykazały, że wyczerpanie (HR, 1,41; 95% CI, 1,22-1,62), prędkość chodu w blasku (HR, 1,32; 95% CI, 1,13-1,54), niska siła chwytu (HR, 1,27; 95% CI, 1,13-1,43) i niska aktywność fizyczna (HR, 1,12; 95% CI, 1,00-1,25) były istotnie związane z incydentem PD, podczas gdy związek zerowy obserwowano w przypadku utraty masy ciała. Warto zauważyć, że istniała dodatnia zależność liniowa między skumulowaną liczbą elementów słabości a częstością występowania PD (P dla noninferiority = 0,79), z HR wzrastającym o 21% (95% CI, 1,15-1,27) z każdym dodatkowym składnikiem fenotypu słabości.

„Fenotyp słabości, taki jak wolna prędkość chodu, może również wiązać się z funkcją mózgu i mięśni poprzez układ naczyniowy, który często wpływa na mózg i mięśnie, gdy starzenie się i zaburzenia poznawcze są również związane z układem naczyniowym mózgu”, Liangkai i wsp. napisał. „Jeśli chodzi o wyczerpanie, szlak nigrostriatalny jest możliwym sposobem na powiązanie osłabienia i choroby Parkinsona, ponieważ jest to podstawowy mechanizm patologiczny choroby Parkinsona i związany z regulacją zmęczenia wysiłkowego”.

Zaobserwowano pozytywny związek tercyli PD-PRS z ryzykiem PD, ponieważ osoby z zespołem słabości i najwyższym tercylem PRS miały najwyższe ryzyko PD (HR, 3,22; 95% CI, 2,35-4,41) w porównaniu z osobami bez zespołu słabości i najniższy tercyl PRS. Biorąc pod uwagę słabość jako punkt odniesienia, osoby bez słabości miały zmniejszone ryzyko incydentu PD o 43% (HR, 0,57; 95% CI, 0,39-0,84), 55% (HR, 0,45; 95% CI, 0,32-0,65) i 42% % (HR, 0,58; 95% CI, 0,42-0,79) odpowiednio w grupach o niskim, średnim i wysokim PRS.

Autorzy badania napisali: „Nasze wyniki sugerują, że poprawa fizycznej słabości byłaby korzystna dla osób nawet z wysokim genetycznym ryzykiem PD”. Dodali, że „włączenie oceny słabości do pierwotnej profilaktyki PD może sprzyjać identyfikacji osób wysokiego ryzyka”.

BIBLIOGRAFIA
1. Zheng Z, Lv Y, Rong S, Sun T, Chen L. Słabość fizyczna, predyspozycje genetyczne i choroba Parkinsona. JAMA Neurol. Opublikowano 13 marca 2023 r. doi:10.1001/jamaneurol.2023.0183