Izrael stwierdził, że atak był „ukierunkowanym” atakiem na dwóch bojowników Hamasu, przeprowadzonym przy użyciu „najmniejszej amunicji, jakiej mogą używać izraelskie myśliwce”. Stwierdzono, że pożar, który wybuchł w obozie, był „nieoczekiwany i niezamierzony” oraz że badano, czy pożar nie został wywołany wtórnymi eksplozjami.

Wyniki nie przeczą twierdzeniom Izraela, że ​​użył on małej amunicji – twierdzą eksperci ds. broni. Według Trevora Balla, byłego technika usuwania amunicji wybuchowej w armii amerykańskiej, Izrael oświadczył, że użył amunicji zawierającej „17 kilogramów materiału wybuchowego”, a masa odpowiadała rozmiarowi głowicy bojowej używanej w GBU-39.

Sekretarz stanu Antony Blinken powiedział w środę, że Stany Zjednoczone nie mogą potwierdzić, jakiej broni ani w jaki sposób użyto w ataku. W rozmowie z reporterami Blinken nazwał atak „przerażającym” i powiedział, że każdy, kto widział jego zdjęcia, poczuł się dotknięty „na podstawowym ludzkim poziomie”.

Stany Zjednoczone „bardzo jasno wyraziły się wobec Izraela” – powiedział Blinken, co do potrzeby „natychmiastowego zbadania i przesłuchania dokładnie tego, co się stało”. Zapytany, czy strajk będzie miał wpływ na pomoc wojskową USA dla Izraela, powiedział, że Waszyngton „poczeka na wyniki” izraelskiego śledztwa.

„Bunicja taka jak GBU-39 jest często wybierana specjalnie w celu zminimalizowania ryzyka wyrządzenia szkód osobom cywilnym lub obiektom cywilnym” – powiedział NR Jenzen-Jones, dyrektor Armament Research Services. Niezależnie od tego, powiedział, „w przypadku każdego ukierunkowanego ataku – a zwłaszcza każdego uderzenia prowadzonego w bliskiej odległości od ludności cywilnej – wymagana jest solidna procedura szacowania szkód ubocznych”.

Według Ministerstwa Zdrowia Gazy, które nie rozróżnia cywilów i bojowników, w wojnie zginęło ponad 36 000 Palestyńczyków, ale twierdzi, że większość ofiar to kobiety i dzieci. Izrael rozpoczął swoją kampanię po tym, jak bojownicy Hamasu zaatakowali izraelskie społeczności w pobliżu granicy i w październiku zabili około 1200 osób.

Zdjęcia fragmentów wykonane w poniedziałek przez palestyńskiego dziennikarza Alama Sadeqa przedstawiają kod klatki, czyli pięcioznakową sekwencję używaną do identyfikacji sprzedawców sprzedających broń rządowi USA. Oznaczenie „81873” łączy fragment z firmą Woodward HRT, producentem komponentów broni zarejestrowanym w Walencji w Kalifornii.

Film i zdjęcia Sadeqa zostały zweryfikowane i geolokalizowane przez The Post. Wczesnym poniedziałkiem udał się do Rafah z pobliskiego Khan Younis, aby udokumentować następstwa strajku. Przechodząc przez wrak, zauważył chłopca siedzącego na ziemi i badającego pozostałości płytki elektronicznej.

„Powiedział mi, że ten kawałek jest w jego namiocie” – powiedział Sadeq. „Wiedziałem, że ten pocisk został użyty do bombardowań”.

Według bazy danych o transferach broni prowadzonej przez Międzynarodowy Instytut Badań nad Pokojem w Sztokholmie Stany Zjednoczone dostarczyły Izraelowi 1000 precyzyjnie kierowanych bomb w 2023 r.

Administracja Bidena nie wstrzymała transferów tej amunicji w trakcie wojny. W zeszłym miesiącu Departament Stanu zatwierdził transfer ponad 1000 bomb o małej średnicy GBU-39/B wraz z kontenerami tego samego dnia, w którym siły izraelskie zbombardowały konwój pracowników pomocy World Central Kitchen w Gazie, zabijając siedem osób.

Jak wynika z poniedziałkowych zdjęć satelitarnych dostarczonych przez Planet Labs, atak miał miejsce w niedzielę w pobliżu bazy logistycznej Agencji ONZ ds. Pomocy i Robót dla uchodźców palestyńskich, niszcząc co najmniej cztery blaszane konstrukcje służące jako schronienia dla wysiedleńców. Na zdjęciach przed i po strajku widać było także kilkanaście konstrukcji przypominających namioty pomiędzy blaszanymi budynkami a magazynem ONZ, w odległości około 150 metrów.

W ciągu ostatnich ośmiu miesięcy setki tysięcy Palestyńczyków szukało schronienia w Rafah, gdy izraelska ofensywa uderzyła w północną część Strefy Gazy. Miasto zaroiło się od wysiedleńców, którzy rozbijali obozowiska na ulicach, na pustych działkach i na wydmach w pobliżu morza.

Nie jest jasne, ile osób było jeszcze w obozie w niedzielę, kiedy rozpoczął się strajk. Po tym, jak Izrael zajął przejście graniczne w Rafah na początku tego miesiąca, prawie milion ludzi uciekło z miasta w obawie przed szerszym najazdem.

Wes J. Bryant, były specjalista ds. celowania w armii amerykańskiej, powiedział, że „bomby o małej średnicy doskonale nadają się do łagodzenia szkód ubocznych, jeśli nie zrzuca się ich w pobliżu namiotów z rodzinami”.

Izraelskie wojsko podkreśliło, że strajk miał miejsce poza wyznaczoną „strefą humanitarną”, ale Siły Obronne Izraela nie wydały przed strajkiem rozkazu ewakuacji dla tego konkretnego bloku w dzielnicy Tal al-Sultan.

„Istniał obóz cywilny i znajdujący się w nim cywile muszą pozostać chronieni” – powiedział Bryant, dodając, że armia amerykańska potrzebowałaby zgody wyższego dowództwa na atak na obóz.

„Nasza analiza zniszczeń ubocznych prawdopodobnie niezależnie od tego umieściłaby ludność cywilną w promieniu uderzenia, więc najprawdopodobniej nie uderzylibyśmy w to miejsce” – powiedział.

Rzecznik izraelskiego wojska, do którego dotarł w środę, powiedział, że nie może udzielać dalszych komentarzy na temat użytej amunicji ani środków podjętych, aby zapobiec ofiarom cywilnym.

Rzecznik Rady Bezpieczeństwa Narodowego John Kirby powiedział w środę, że Stany Zjednoczone „nie są w stanie dokładniej określić przyczyn eksplozji i późniejszego pożaru”.

W rozmowie z reporterami na wirtualnej odprawie Kirby powiedział, że jeśli prawdą jest, że Izrael użył precyzyjnej broni naprowadzanej, „z pewnością wskazywałoby to na chęć bardziej przemyślanego i precyzyjnego namierzania celów”.

Sadeq powiedział, że po ataku był świadkiem przerażających scen, w tym zwęglonych ciał, zbryzganego krwią chleba i mężczyzny szukającego głowy swojego kuzyna. W jednej ręce trzymał mózg dziewczyny, a w drugiej torbę pełną części ciała.

Stwierdził, że „wszędzie unosił się zapach śmierci”.

Brown i Kelly relacjonowali z Waszyngtonu, Fahim ze Stambułu i Hudson z Kiszyniowa w Mołdawii. Missy Ryan w Waszyngtonie przyczyniła się do powstania tego raportu.