Gautam Gambhir, mający 42 lata, jest najmłodszym trenerem w historii indyjskiej drużyny krykieta.

Zastępuje Rahula Dravida, którego kadencja zakończyła się wraz z niedawno zakończonymi Mistrzostwami Świata T20.

Dravid odrzucił przedłużenie, aby spędzić więcej czasu z rodziną. VVS Laxman, jego były partner do gry w krykieta, początkowo był faworytem, ​​ale zdecydował się zostać w National Cricket Academy. Otworzyło to drogę dla nowej twarzy, co zaowocowało bezspornym wyborem.

Nieoczekiwane wydarzenia w ciągu ostatnich sześciu-siedmiu miesięcy przyspieszyły kandydaturę Gambhira.

W listopadzie ubiegłego roku niespodziewanie zrezygnował z funkcji mentora franczyzy IPL Lucknow Super Giants po tym, jak doprowadził ich do fazy pucharowej w dwóch poprzednich sezonach. Zamiast tego ponownie połączył siły ze swoją byłą drużyną IPL Kolkata Knight Riders (KKR), którą wcześniej poprowadził do tytułów w 2012 i 2014 roku jako kapitan.

W marcu Gambhir, który po przejściu na emeryturę w krykiecie w 2018 r. wstąpił do rządzącej partii Bharatiya Janata Party (BJP), a w wyborach powszechnych w 2019 r. został wybrany członkiem parlamentu okręgu East Delhi, poinformował kierownictwo BJP o swojej decyzji o odejściu z polityki, aby ponownie w pełni poświęcić się krykietowi.

Jednak jego kandydatura na stanowisko trenera reprezentacji narodowej nie wzbudziła większego zainteresowania, dopóki klub KKR nie zaczął odnosić sukcesów, wygrywając kilka meczów z rzędu, co skłoniło go do zwrócenia na niego uwagi.

Proces wyboru głównego trenera jest skomplikowany.

Indyjska Komisja Kontroli Krykieta (BCCI) ogłasza za pośrednictwem mediów nabór kandydatów, zarówno z Indii, jak i z zagranicy, którzy spełniają określone kryteria kwalifikacyjne (np. rozegrali 30 meczów testowych lub 50 meczów ODI i mają mniej niż 60 lat).

Wnioski są rozpatrywane przez Komitet Doradczy Zarządu (CAC). Następnie wybrani kandydaci są zapraszani na rozmowy kwalifikacyjne w cztery oczy, aby przedstawić swoją wizję rozwoju indyjskiego krykieta.

Kandydat, który zaproponuje najbardziej imponujące strategie i procesy, zostaje wybrany do objęcia stanowiska.

W przypadku Gambhira brak jakiegokolwiek rywala uczynił zadanie CAC oczywistym.

Po tym, jak BCCI ogłosiło nabór kandydatów na to stanowisko, zaczęły krążyć opowieści o nieformalnych kontaktach z zagranicznymi trenerami (prawdopodobnie z własnej inicjatywy), ale szybko ucichły.

W przeciwieństwie do przeszłości, gdy szukano trenerów z zagranicy, aby przeciwdziałać frakcjonizmowi, faworytyzmowi i ciasnoty w indyjskim krykiecie, dziś preferuje się trenerów z Indii, którzy lepiej rozumieją etos, kulturę i psychologię kraju.

Były otwierający Indie W Raman, który trenował żeńską reprezentację Indii, wyraził zainteresowanie podjęciem się tego zadania. Jego CV było imponujące, ale w wieku 59 lat prawdopodobnie poczuł, że nie ma czasu na zbudowanie trzyletniego planu gry, który uzyskałby akceptację BCCI i powstrzymał się.

Udane mentoringowanie KKR przez Gambhira w celu osiągnięcia triumfu w IPL uczyniło go faworytem. Z uwagi na stanowcze stanowisko Dravida podczas T20 World Cup, że nie będzie kontynuował, nominacja Gambhira stała się nieunikniona.

Jego nominacja nie jest jednak pozbawiona zasług. Oprócz sukcesów w IPL, ma imponujące referencje jako zawodnik Indii. Stylowy leworęczny pałkarz, zadebiutował w 2003 roku i jest jednym z najbardziej utalentowanych otwierających w Indiach, z doskonałymi występami we wszystkich formatach.

Na przykład w 2009 roku, przeciwko Nowej Zelandii w drugim teście w Napier, Gambhir odbił 436 piłek, zdobywając epickie 137, co pomogło Indiom uratować mecz po tym, jak zostały zmuszone do kontynuowania. To uderzenie pomogło Indiom wygrać serię.

Dwa lata wcześniej, w finale inauguracyjnego finału Mistrzostw Świata T20 przeciwko Pakistanowi, Gambhir był najskuteczniejszym strzelcem z dorobkiem 75 bramek. Podobnie, w finale Mistrzostw Świata ODI 2011 przeciwko Sri Lance na stadionie Wankhede, był najskuteczniejszym strzelcem z dorobkiem 97 bramek.

W 2012 r., po tym jak Indie przegrały 0-4 z Australią w serii testowej, Gambhir był przewidywany jako następca MS Dhoni jako kapitan, ale nie udało mu się, ponieważ prezes zarządu zawetował selekcjonerów. Zadziorny i bezpośredni, intensywny, pozbawiony uśmiechu sposób bycia Gambhira często sprawiał, że krytycy postrzegali go jako nieprzystępnego.

Gambhir ze swojej strony twierdzi, że potępia skupienie się na gwiazdach, a nie na występach gwiazd w indyjskim krykiecie. Uważa, że ​​wartość marki kilku graczy nie powinna przyćmiewać wewnętrznej poprawy indyjskiego krykieta.

Trener główny Indii jest jedną z najbardziej pożądanych posad w tym sporcie, gwarantującą, oprócz ogromnego prestiżu i władzy, oszałamiający pakiet wynagrodzeń przekraczający 1 mln dolarów rocznie plus premie. Ale w kraju oszalałym na punkcie krykieta, nie obywa się bez wielkiego ciężaru odpowiedzialności i ogromnej presji oczekiwań, tym bardziej teraz po ogromnych sukcesach jego poprzedników Rahula Dravida, a przed nim Raviego Shastriego.

Przez kolejne trzy lata Indie będą miały napięty kalendarz – w tym roku wezmą udział w Champions Trophy, w przyszłym roku w Mistrzostwach Świata w Meczach Testowych, w 2026 roku w Pucharze Świata T20, a w 2027 roku w Pucharze Świata ODI, a także w misjach bilateralnych.

Gambhir musi zarządzać gwiazdami szatni, nadzorować zmiany pokoleniowe i wdrażać zmiany w sposobie myślenia, strategiach i umiejętnościach, aby utrzymać i wzmocnić pozycję Indii w krykiecie.

Funkcja głównego trenera to prestiżowa rola, ale przed Gambhirem stoi trudne zadanie.