Gena Rowlands, uznawana za jedną z najlepszych aktorek, jakie kiedykolwiek uprawiały ten fach, i przewodniczkę kina niezależnego jako gwiazda w przełomowych filmach swojego męża, reżysera Johna Cassavetesa, która później oczarowała publiczność w wyciskającym łzy filmie swojego syna „Pamiętnik”, nie żyje. Miała 94 lata.

Śmierć Rowlands została potwierdzona w środę przez przedstawicieli jej syna, filmowca Nicka Cassavetesa. Wcześniej w tym roku ujawnił, że jego matka miała chorobę AlzheimeraPortal TMZ podał, że Rowlands zmarła w środę w swoim domu w Indian Wells w Kalifornii.

Działając poza systemem studyjnym, małżeństwo Johna Cassavetesa i Rowlands stworzyło niezapomniane portrety ambitnych i drobnych przedstawicieli klasy robotniczej w takich filmach jak „Kobieta pod presją”, „Gloria” i „Twarze”.

Rowlands zagrała w 10 filmach na przestrzeni czterech dekad z Cassavetesem, w tym „Minnie and Moskowitz” z 1971 r., „Opening Night” z 1977 r. i „Love Streams” z 1984 r.

Za dwie z nich otrzymała dwie nominacje do Oscara: za „Kobietę pod presją” z 1974 r., w którym zagrała żonę i matkę uginającą się pod ciężarem domowej harmonii, oraz za „Glorię” z 1980 r. o kobiecie, która pomaga młodemu chłopcu uciec przed mafią.

„Szczególnie interesują go kobiety i ich problemy w społeczeństwie, sposób, w jaki są traktowane, a także to, jak rozwiązują i przezwyciężają to, co muszą, dlatego we wszystkich jego filmach występują jakieś interesujące kobiety, a nie potrzeba ich wielu” – powiedziała agencji AP w 2015 r.

Oprócz nominacji do Oscara Rowlands zdobyła trzy nagrody Primetime Emmy, jedną Daytime Emmy i dwa Złote Globy. W 2015 roku otrzymała honorowego Oscara w uznaniu jej pracy i spuścizny w Hollywood. „Wiesz, co jest wspaniałego w byciu aktorką? Nie żyjesz tylko jednym życiem” – powiedziała na podium. „Żyjesz wieloma życiami”.

Nowe pokolenie zostało przedstawione Rowlands w przeboju jej syna „Pamiętnik”, w którym zagrała kobietę, której pamięć została zniszczona, wspominającą romans na wieki. Jej młodszą wersję grała Rachel McAdams. (Wystąpiła również w filmie Nicka Cassavetesa „Unhook the Stars” w 1996 r.)

W późniejszych latach Rowlands wystąpiła w kilku filmach i telewizji, w tym w „The Skeleton Key” i serialu detektywistycznym „Monk”. Jej ostatni występ w filmie miał miejsce w 2014 roku, kiedy zagrała emerytkę, która zaprzyjaźnia się ze swoim gejowskim instruktorem tańca w „Six Dance Lessons in Six Weeks”.

Jednym z jej triumfów w karierze był film „Kobieta pod presją” z 1974 r., w którym zagrała gospodynię domową z niższej klasy średniej, która, jak powiedział aktor, „była całkowicie bezbronna i hojna; nie miała poczucia własnej wartości”. W filmie „Gloria” (1980) zagrała wyblakłą tancerkę, której groził były chłopak, szef gangu. Za oba występy była nominowana do Oscara w kategorii najlepsza aktorka.

Ona i Cassavetes poznali się w American School of Dramatic Arts, gdy oboje zaczynali karierę. Pobrali się cztery miesiące później. W 1960 roku Cassavetes wykorzystał swoje zarobki z serialu telewizyjnego „Johnny Stacatto” do sfinansowania swojego pierwszego filmu „Shadows”. Częściowo improwizowany, nakręcony przy naturalnym świetle w nowojorskich plenerach z budżetem 40 000 dolarów, został doceniony przez krytyków za surowy realizm.

Gena (czyt. Jenna) Rowlands stała się doświadczoną aktorką dzięki występom w telewizyjnych dramatach na żywo oraz trasom koncertowym w sztukach „The Seven Year Itch” i „Time for Ginger”, a także dzięki występom off-Broadwayowskim.

Przełom nastąpił, gdy Josh Logan obsadził ją u boku Edwarda G. Robinsona w sztuce Paddy’ego Chayefsky’ego „Middle of the Night”. Jej rola młodej kobiety zakochanej w znacznie starszym szefie przyniosła recenzje, w których okrzyknięto ją nową gwiazdą.

MGM zaproponowało jej kontrakt na dwa filmy rocznie. Jej pierwszy film, komedia wyreżyserowana i zagrana przez Jose Ferrera, „The High Cost of Loving”, przyniósł Rowlands porównania do jednej z największych gwiazd lat 30., Carole Lombard.

Ale poprosiła o zwolnienie z kontraktu, ponieważ spodziewała się dziecka. Często w trakcie swojej kariery znikała z ekranu na długie okresy, aby zająć się sprawami rodzinnymi.

Oprócz Nicka, ona i Cassavetes mieli dwie córki, Alexandrę i Zoe, które również poświęciły się karierze aktorskiej.

John Cassavetes zmarł w 1989 roku na marskość wątroby, a Rowlands wróciła do aktorstwa, aby ukoić jej smutek. Między zadaniami czasami uczestniczyła w festiwalach filmowych i stowarzyszeniach, aby obejrzeć pokazy Cassavetesa.

„Chciałabym, żeby wszyscy zobaczyli jego filmy” – powiedziała na Festiwalu San Sebastian w 1992 r. „John był jedyny w swoim rodzaju, najbardziej nieustraszoną osobą, jaką kiedykolwiek poznałam. Miał bardzo specyficzny pogląd na życie i indywidualność ludzi”.

Virginia Cathryn Rowlands urodziła się w 1930 roku (niektóre źródła podają późniejszą datę) w Cambria, Wisconsin, gdzie jej walijscy przodkowie osiedlili się na początku XIX wieku. Jej ojciec był bankierem i senatorem stanowym. Była wycofanym dzieckiem, które kochało książki i udawanie. Jej matka zachęcała dziewczynkę do zostania aktorką.

Rowlands opuściła University of Wisconsin na trzecim roku studiów, aby rozpocząć karierę aktorską w Nowym Jorku. Podobnie jak inni aktorzy jej pokolenia, zdobyła bezcenne doświadczenie w rozwijającej się dziedzinie dramatu telewizyjnego w latach 50., występując we wszystkich głównych serialach.

Po zakończeniu kontraktu z MGM mogła wybierać role filmowe. Kiedy nic jej nie pociągało, pojawiła się w serialach telewizyjnych, takich jak „Alfred Hitchcock Presents”, „Bonanza”, „Dr. Kildare” i „The Virginian”. Jedną z przyjemności jej kariery była wspólna rola z ikoną Bette Davis w filmie telewizyjnym „Strangers” w 1979 roku.

Inne jej filmy to „Lonely Are the Brave” z Kirkiem Douglasem, „The Spiral Road” (Rock Hudson), „A Child Is Waiting” (z Burtem Lancasterem i Judy Garland, w reżyserii Cassavetesa), „Two Minute Warning” (Charlton Heston), „Tempest” (współreżyserowany z Cassavetesem i Molly Ringwald, w jej debiucie ekranowym) oraz matka, która chce dobrze traktować swoje dzieci w studium rodziny robotniczej Paula Schradera z 1987 roku „Light of Day”.

W średnim wieku i później Rowlands nadal grała wymagające role. W surowym dramacie Woody’ego Allena „Another Woman” została obsadzona jako pisarka, której życie było chronione przed emocjami, dopóki straszne incydenty nie zmusiły jej do poradzenia sobie z własnymi uczuciami. W przełomowym filmie telewizyjnym „An Early Frost” pojawiła się jako matka stawiająca czoła AIDS swojego syna.

Rowlands w 1992 r. stwierdziła, że ​​jej role pozostały w jej pamięci.

„Czasami, w te białe noce, kiedy nie śpię i mam dużo czasu, żeby o wszystkim pomyśleć, badam różne możliwości różnych postaci i to, co mogą teraz robić” – powiedziała.

___

Scenarzysta filmowy Jake Coyle z Nowego Jorku przyczynił się do tego raportu. Zmarły pisarz Associated Press Bob Thomas przyczynił się do tego raportu materiałem biograficznym.