Badanie genetyczne analizujące mikrobiom (bakterie w jelitach) dużej reprezentatywnej na szczeblu krajowym próby fińskiej populacji wykazało, że czynniki geograficzne, demograficzne, dieta i styl życia napędzają rozprzestrzenianie się oporności na antybiotyki w populacji ogólnej.

Najbardziej wszechstronne badanie tego rodzaju przeprowadzone przez dr Katariinę Pärnänen z Uniwersytetu w Turku w Finlandii i współpracowników, zaprezentowane na tegorocznym Europejskim Kongresie Mikrobiologii Klinicznej i Chorób Zakaźnych (ECCMID) w Kopenhadze, Dania (15-18 kwietnia), podkreśla pilna potrzeba ukierunkowanych interwencji w celu zmniejszenia oporności na antybiotyki, dostosowanych do różnych grup demograficznych i stylów życia.

Bakterie oporne na antybiotyki mogą rozprzestrzeniać się wśród zdrowych dorosłych populacji i w dużej mierze pozostają niezauważone. Oporność na środki przeciwdrobnoustrojowe stanowi poważne zagrożenie dla ludzkości i stała się główną przyczyną śmierci na całym świecie, odpowiadając za około 5 milionów zgonów w 2019 r. i szacunkowo za bezpośrednią przyczynę 1,27 miliona zgonów. Szacunki sugerują, że do 2050 roku oporność na środki przeciwdrobnoustrojowe wyprzedzi raka jako główną przyczynę zgonów na całym świecie.

Pomimo niezwykłych wysiłków w celu zmapowania ogólnego składu i powiązań zdrowotnych mikrobiomu jelitowego w ciągu ostatniej dekady, pilnie potrzebne jest głębsze zrozumienie czynników napędzających rozkład oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe w populacji ogólnej.

Aby dowiedzieć się więcej, naukowcy zbadali, w jakim stopniu czynniki demograficzne, dietetyczne, zdrowotne i geograficzne wpływają na obfitość genów oporności na antybiotyki (ARG) w próbkach kału metagenomu jelita od 7098 dorosłych bez objawów, biorących udział w krajowym badaniu FINKRISK — dużym reprezentatywnym fińskim badanie ludności przeprowadzane co 5 lat od 1972 r.

Projekt FINRISK gromadzi obszerne dane dotyczące zdrowia i stylu życia, w tym główne diagnozy, pomiary krwi, nawykową dietę i stosowanie leków na receptę, które są wskaźnikami trzech mechanizmów ekologicznych wpływających na obfitość ARG — nabywania zewnętrznych ARG z pożywienia; stan zdrowia żywiciela (odporność endemiczna); oraz za pośrednictwem leków selekcja opornych bakterii.

Naukowcy wykorzystali metagenomy strzelby (nieukierunkowane sekwencjonowanie genetyczne wszystkich bakterii żyjących w jelitach), aby zbadać powiązania między ładunkiem genów oporności na antybiotyki, różnorodnością i składem a geografią, demografią, stylem życia i czynnikami zdrowotnymi.

Zgodnie z oczekiwaniami, analizy wykazały, że stosowanie antybiotyków było związane z wyższym stężeniem ARG, ale inne klasy leków, takie jak leki psycholeptyczne (np. opioidy i barbiturany), były również związane z większą obfitością ARG.

Analizy wykazały również, że częstsze spożywanie surowych warzyw i drobiu (oba pokarmy zawierające duże ilości opornych bakterii) wiązało się z wyższym ładunkiem ARG i różnorodnością.

Co więcej, ładunki, skład i różnorodność ARG były również związane z geografią. Na przykład ludzie mieszkający w zachodniej Finlandii mieli większą liczebność i bardziej zróżnicowane ARG niż osoby mieszkające na wschodzie. Wyższa gęstość zaludnienia była również związana z wyższym obciążeniem i różnorodnością ARG.

Co ciekawe, obciążenia ARG wykazywały wyraźne zróżnicowanie w zależności od danych demograficznych, przy czym kobiety i uczestnicy o wyższych dochodach mieli więcej genów odporności.

„Nasze odkrycia wyraźnie pokazują, że geografia, demografia i dieta odgrywają niedocenianą rolę w oporności na antybiotyki” – mówi dr Pärnänen.

„Ma to istotne implikacje dla kryzysu oporności na antybiotyki, ponieważ coraz więcej ludzi mieszka w gęsto zaludnionych obszarach i miastach i jest w stanie kupować droższe rodzaje żywności, takie jak mięso i świeże produkty, a także leki. rozprzestrzenianie się oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe będzie wymagało planów działania na szczeblu krajowym, które wykraczają poza uregulowanie niewłaściwego stosowania recept na antybiotyki”.

Dostarczone przez Europejskie Towarzystwo Mikrobiologii Klinicznej i Chorób Zakaźnych