Cukrzyca typu 2 (T2D) może wystąpić w wyniku niezdrowego stylu życia. Osoby z T2D często kojarzone są z dietami zawierającymi nadmierną ilość cukru, dużym spożyciem alkoholu, paleniem tytoniu i siedzącym trybem życia.

Wywołało to duże zainteresowanie określeniem optymalnych zmian stylu życia, które mogłyby pomóc w normalizacji dysfunkcyjnych szlaków metabolicznych u pacjentów z T2D.

Niedawne badanie w Cukrzyca Podstawowej Opieki Zdrowotnej bada chęć zaangażowania się w różne opcje leczenia T2D wśród niedawno zdiagnozowanych pacjentów.

Badanie: Chęć osób chorych na cukrzycę typu 2 do zdrowego odżywiania, aktywności fizycznej i przyjmowania leków. Źródło zdjęcia: urbans/Shutterstock.com

Zdrowy styl życia w T2D

Otyłość charakteryzuje większość pacjentów z T2D. W związku z tym większość z nich wykazuje zmniejszenie stężenia hemoglobiny glikowanej A1c (HbA1c) o 0,6–1,2%, jeśli stracą 5% lub więcej masy ciała. Jeśli to nie przywróci normalnego poziomu glukozy, w pierwszej kolejności rozpoczyna się leczenie farmakologiczne, zwykle metforminą.

Korekta stylu życia jest kluczem do zarządzania T2D. Niewiele jednak wiadomo na temat możliwości wprowadzenia tych zmian. Wcześniejsze badania wykazały, że istnieje kilka rodzajów barier utrudniających przyjęcie zdrowych nawyków.

Należą do nich przekonania, że ​​modyfikacja stylu życia nie jest opłacalna lub że leki działają równie dobrze lub lepiej, a jednocześnie są łatwiejsze do wdrożenia. Barierami są także ubóstwo, ignorancja i brak odpowiedniego wsparcia.

Celem niniejszego badania była ocena poziomu chęci wśród niedawno zdiagnozowanych pacjentów z T2D do trzech rodzajów modyfikacji obejmujących zdrową dietę, odpowiednią aktywność fizyczną i właściwe stosowanie leków.

O badaniu

Naukowcy wykorzystali ankietę internetową, aby ocenić czynniki chorobowe wśród niedawno zdiagnozowanych pacjentów z cukrzycą typu 2 mieszkających w Holandii lub Wielkiej Brytanii.

Średni wiek wynosił 57 lat, ponad połowa przyjmowała metforminę w ramach leczenia T2D, a jedna trzecia mieszkała w Wielkiej Brytanii.

Co wykazało badanie?

W badaniu wzięło udział 67 pacjentów. Około połowa z nich zgłosiła chęć skorzystania z którejkolwiek z trzech opcji postępowania, w przeciwieństwie do 6%, które odrzuciły wszystkie trzy.

Zdrowa dieta była akceptowalną opcją dla trzech na czterech uczestników. Taki sam odsetek był skłonny odpowiednio wykonywać ćwiczenia fizyczne i zażywać leki.

Osoby, które chętniej ćwiczyły lub brały leki, częściej uzyskiwały wyższy łączny wynik we wszystkich trzech obszarach: możliwości, możliwości i motywacja do zmiany stylu życia.

Nie stwierdzono, aby czynniki takie jak poziom wykształcenia, wskaźnik masy ciała (BMI), palenie lub picie, nawyki żywieniowe lub poziom ćwiczeń były niezależnie powiązane z chęcią zmiany stylu życia.

Dieta

Pacjenci w Holandii byli znacznie bardziej przychylni przyjęciu zdrowej diety. Pacjenci z Wielkiej Brytanii często źle oceniali zalecaną dietę.

Stwierdzono, że zalecenie lekarza częściej potwierdzało skuteczność tych pacjentów, którzy wykazali większą chęć zdrowego odżywiania się w porównaniu z drugą grupą.

Co ciekawe, zarówno chętne, jak i niechętne grupy wierzyły w skuteczność zdrowej diety w kontrolowaniu masy ciała i poziomu glukozy we krwi, a także w podobne przeszkody i czynniki ułatwiające.

Zdrowemu odżywianiu często towarzyszyły przekonania, że ​​zalecana dieta jest nieodpowiednia dla pacjenta, najczęściej dlatego, że cierpi on także na inne choroby.

Dlatego przy przepisywaniu takiego podejścia należy szczegółowo zapytać o indywidualne przekonania na temat zdrowej diety i uwzględnić je.

Ćwiczenia

Zwłaszcza jeśli chodzi o ćwiczenia, osoby, które były gotowe je podjąć, uważały, że jest to wykonalna opcja w porównaniu z tymi, które nie były na to gotowe. W przypadku tego pierwszego zaobserwowano również bardziej pozytywne wyniki w porównaniu z drugim.

Bariery takie jak słaba motywacja i trudność wykonywania ćwiczeń w gorącym otoczeniu oraz trzymanie się ich poza domem częściej powodowały niechęć do ćwiczeń.

Ci, którzy wyrazili chęć do ćwiczeń, częściej mieli towarzystwo i było im łatwiej, a także lepiej się czuli podczas ćwiczeń.

Obie grupy wykazywały takie same przekonania dotyczące skuteczności ćwiczeń w leczeniu T2D oraz ogólnego stanu zdrowia i kontroli masy ciała.

Lek

Osoby chcące zażywać leki częściej wierzyły, że leki pomagają obniżyć poziom glukozy we krwi oraz posiadały znajomych, którym pomogły leki.

I odwrotnie, niechęć wiązała się z przekonaniem, że bez przypomnienia spożycie leków byłoby niskie lub że wystąpiłyby znaczące skutki uboczne.

Wnioski

Osoby, u których niedawno zdiagnozowano cukrzycę typu 2, często zachęca się do zmiany nawyków żywieniowych i aktywności fizycznej, a także do rozpoczęcia leczenia.

Zdecydowana większość jest skłonna skorzystać z którejkolwiek z tych opcji, aby zaradzić swojej chorobie. Może to częściowo wynikać z tego, że nie mieli czasu doświadczyć żadnych negatywnych skutków tych wyborów w zakresie zarządzania.

Tylko połowa pacjentów była skłonna zastosować wszystkie trzy podejścia do leczenia cukrzycy.

„Większość niedawno zdiagnozowanych pacjentów, którzy nie chcieli leczyć T2D za pomocą leków, była skłonna zaangażować się w zdrowe odżywianie lub aktywność fizyczną. Niemniej jednak znaczna część nie była skłonna angażować się zarówno w zdrowe odżywianie, jak i aktywność fizyczną.”

Nie wydaje się, aby ich przekonania na temat dostępnych opcji postępowania miały wpływ na przestrzeganie zasad zdrowego odżywiania lub ćwiczeń fizycznych.

Zaobserwowano zróżnicowanie w zależności od kraju pod względem stopnia gotowości do stosowania się do zaleceń dietetycznych.

Obecność przeszkód niezależnie od chęci zastosowania jednego lub więcej podejść wskazuje, że „chęć zaangażowania się w coś nie gwarantuje pomyślnego wdrożenia, a dostosowane do potrzeb wsparcie powinno stanowić część spersonalizowanej opieki diabetologicznej.”

Wykazano, że ma to zasadnicze znaczenie dla pomocy pacjentom z T2D w uzyskaniu dobrej kontroli cukrzycy, zaczynając od podejścia najbardziej odpowiadającego pacjentowi.