Debiutujący w reprezentacji Anglii Gus Atkinson skradł show w pierwszym dniu pożegnalnego meczu testowego Jamesa Andersona, zdobywając 7-45 na Lord’s, dzięki czemu gospodarze uzyskali 68-punktową przewagę nad Indiami Zachodnimi na siedem wicketów przed końcem.

W środę gospodarze krykieta przygotowywali się do oddania hołdu Andersonowi, który po raz ostatni wystąpił w barwach swojego kraju po rekordowej, 22-letniej karierze. Zamiast tego centralną rolę odegrał gracz Surrey Atkinson, który pomógł pokonać turystów, zdobywając 121 punktów w pierwszym teście.

Anderson wyrzucił z gry numer 11 Jaydena Sealesa, kończąc tym samym innings i dając publiczności komplet publiczności, na którą tak bardzo liczyła.

Anglia przejęła pełną kontrolę nad meczem w pierwszej turze, prowadząc 189-3, a Zak Crawley (76) i Ollie Pope (57) zdobyli półwiecza.

Ale największą odpowiedzialność poniósł Atkinson, który osiągnął najlepsze w karierze wyniki pierwszej klasy i został piątym rzucającym, który zdobył pięć bramek w swoim debiucie pod wodzą kapitana Bena Stokesa.

Jako krykiecista testowy zdobył zaledwie dwa punkty, dołożył jeszcze jednego zanim stracił choćby jeden punkt, a następnie zdobył trzy bramki w czterech piłkach podczas popołudniowej sesji.

Atkinson był na dobrej drodze do uzyskania najlepszych wyników wśród angielskich graczy w debiucie testowym, ale przeszkodził mu w tym jedynie późny rzut za granicę, który nie zmienił wyniku Dominica Corka z 1995 r. wynoszącego 7-43.

Podczas swojego własnego wydarzenia pożegnalnego Anderson został przyćmiony przez publiczność, ale być może cieszył się chwilą nostalgii, wspominając swój debiut, w którym zdobył pięć goli na tym samym boisku w 2003 roku.

Rekordzista kraju pod względem liczby zdobytych wicketów był wszędzie na początku gry — spoglądał z przodu programu dnia meczowego, występował w serii kochających montaży telewizyjnych i był rozpryskiwany w sylwetce na pamiątkowej bluzie z kapturem sprzedawanej w klubowym sklepie. Jego córki Ruby i Lola miały nawet zaszczyt zadzwonić pięciominutowym dzwonkiem na początku dnia.

Stokes dał kibicom to, czego chcieli, kiedy wygrał losowanie i zdecydował się rzucić jako pierwszy pod zachmurzonym niebem, ale brakowało jedynie szybkiego przełomu ze strony tego wyjątkowego gracza.

Anderson rzucał schludnie i kilka razy uderzył kijem w pięciu overach nową piłką, ale dopiero gdy Atkinson przejął kontrolę, wszystko zaczęło się dziać. Jego druga piłka była niewiele więcej niż loosenerem, ale kapitan Windies, Kraigg Brathwaite, machnął krzywym kijem poza pniem i pociągnął w dół swoje własne pnie.

Atkinson zdobył bardziej klasyczną bramkę, wybijając piłkę do przodu przez Kirka McKenziego i pozwalając, by gruba krawędź przeleciała i się ślizgnęła.

Indie Zachodnie z trudem osiągnęły wynik 61-3 w przerwie obiadowej, a Stokes zaliczył 27 punktów za sprawą debiutującego otwierającego Mikyle’a Louisa, który dzięki znakomitemu jednoręcznemu złapaniu piłki przez Harry’ego Brooka.

Atkinson wrócił, by siać spustoszenie po przerwie i w dziewiątej rundzie zdobył trzy punkty, ponieważ Alick Athanaze i Jason Holder zostali złapani w kordonie.

Joshua Da Silva obronił trzy niezłe rzuty, ale uległ następnemu, dzięki czemu nowy bramkarz Anglii, Jamie Smith, mógł odebrać piłkę po raz pierwszy, a Atkinson dostał miejsce w tabeli wyróżnień.

Genialna reakcja Pope’a przyniosła zwycięstwo Kavemowi Hodge’owi — zmieniając wynik z 88-3 na 88-7 w ciągu ośmiu piłek.

Atkinson zdobył jeszcze dwa punkty, Alzarri Joseph i Shamar Joseph próbowali bezskutecznie wydostać się z opresji, zanim Anderson dokończył akcję, zatrzymując Sealesa na łopatki.

Seales odpowiedział ogniem, gdy Ben Duckett został złapany za linią trzech punktów, ale Anglia potwierdziła swoją przewagę, zdobywając 94 punkty między Crawleyem i Pope’em.

Obaj mężczyźni przetrwali apelacje Holdera dotyczące LBW i zdołali osiągnąć 50 punktów, zdobywając łącznie 19 punktów.

Holder w końcu podjął decyzję, która mu się spodobała, gdy przygwoździł Pope’a przed kikutem nogi, a Seales powalił Crawleya, gdy ten zaczął zmierzać do zdobycia setki, pozostawiając Joe Roota (15 nie out) i Brooka (25 nie out) na miejscu na koniec.