Zdjęcie dzięki uprzejmości / John Golden Britt

Kiedy Jesse Garcia („Quinceañera”, „Narcos: Meksyk”) dowiedział się o Richardzie Montañezie — byłym dyrektorze Frito-Lay, który powiedział, że wynalazł niezwykle popularną markę Flamin’ Hot Cheetos, kiedy pracował jako woźny w firmie — aktor natychmiast pomyślał: „To byłby niesamowity film”. Wiele lat później Eva Longoria obsadziła Garcię w roli Montañeza w jej debiucie fabularnym „Flamin’ Hot”, którego premiera odbędzie się 9 czerwca na platformach Hulu i Disney+.

Film wyprodukowany przez DeVona Franklina („Przełom”, „Cuda z nieba”) przedstawia życie Richarda od trudnego dzieciństwa, poprzez małżeństwo z ukochaną z liceum, Judy (Annie Gonzalez), aż po karierę we Frito-Lay. Dla Garcii była to rzadka okazja do przedstawienia prawdziwej historii latynoskiej rodziny w pełnometrażowym filmie fabularnym.

„Projekty nielatynoskie mają ten luksus, że ponoszą porażkę” — mówi Garcia. „Ale jeśli nasza praca nie działa — lub z jakiegoś powodu nie kończy się sukcesem — trudno jest zdobyć kolejny projekt. Dlatego „Flamin’ Hot” był tak bardzo, bardzo ważny dla Evy, dla mnie, dla DeVona i reszty zespołu kreatywnego. Jeśli zrobimy z tego filmu sukces, [the studio execs] idź, „OK, zobaczmy więcej. Zobaczmy więcej Jessego. Zobaczmy więcej Annie. Zobaczmy, co potrafi Eva. To działa. Zarabia pieniądze. Ludzie chcą to zobaczyć”.

Jednak tuż przed rozpoczęciem produkcji „Flamin’ Hot” w 2021 roku Los Angeles Times opublikował artykuł, w którym twierdził, że Montañez nie wynalazł Flamin’ Hot Cheeto, po tym jak wewnętrzne dochodzenie w Frito-Lay podobno ujawniło, że nie tylko miał inny zamiast tego jednostka firmy opracowała produkt, ale firma nie miała żadnego dokumentu potwierdzającego, że Montañez był zaangażowany w jego tworzenie i testowanie marketingu.

Po tym, jak Montañez zakwestionował historię LA Times — opowiadającą Różnorodność w 2021 roku, że spotkał się z ówczesnym dyrektorem generalnym PepsiCo, Rogerem Enrico, aby przedstawić wersję produktu, który opracował w swoim domu – Frito-Lay następnie wyraził poparcie dla Montañeza, mówiąc, że firma „nie ma powodu, by wątpić” w konto Montañeza.

Twórcy filmu „Flamin’ Hot” zmienili scenariusz, aby docenić pracę oddzielnego działu Frito-Lay. Ale w rozmowie z RóżnorodnośćGarcia mówi, że chociaż miał pewne obawy co do przyszłości filmu, kiedy po raz pierwszy pojawiła się historia LA Times, Montañez zapewnił aktora, że ​​ma „papierowy ślad”, który wspiera jego relację.

W oświadczeniu do Różnorodność w przypadku tej historii Montañez mówi również, że ma „listy, notatki i prezentacje”, które go wspierają.

„PepsiCo, mój dom od ponad 40 lat, to nie tylko praca; było to miejsce, w którym liderzy tacy jak Roger Enrico, Steve Reinemund, Al Carey i Indra Nooyi wierzyli w woźnego z pomysłami” — mówi Montañez. „Widzieli, kim mogę być, i zawsze będę wdzięczny. Mam listy, notatki i prezentacje, które dowodzą ich wiary we mnie i moje stworzenie. „Flamin’ Hot” jest oparty na tym, co wiem i to jest moja historia; mojej osobistej podróży i tego, co może zdziałać siła determinacji i ciężkiej pracy. Uważam, że jest to historia, którą warto się podzielić”.

Jako film, „Flamin’ Hot” nie skupia się na tej kontrowersji, skupiając się zamiast tego na przedstawieniu, jak Montañez walczył o zbudowanie życia dla siebie i swojej rodziny. Garcia rozmawiał z Różnorodność o tym, jak to było mieć Montañeza na planie podczas kręcenia filmu, dlaczego uwielbia pracować z Longorią jako reżyserem i aktorem oraz dlaczego był tak pewny, że zostanie obsadzony w tej roli.

Czy byłeś fanem Flamin’ Hot Cheeto przed tym filmem?

Kiedy byłem młodszy. Muszę na to uważać: Jem bardzo, bardzo, bardzo czysto. Bardzo rzadko jem, hm, dodatki do żywności, tak to nazwijmy. Ale był taki moment, kiedy lubiłem Cheetosy.

Jak dowiedziałeś się o tej roli?

Wszyscy moi przyjaciele, którzy brali udział w przesłuchaniach do tej roli, wielu z nich dzwoniło do mnie lub pisało do mnie: „Hej, nie wiem, czy już czytałeś do tego filmu, ja tylko czytałem, ale to jest twój film. Powinieneś iść na przesłuchanie. A ja mówię: „Tak, właśnie wysłałem moją kasetę i zobaczymy, co się stanie”.

Jak myślisz, dlaczego twoi przyjaciele ci to mówili?

Prawdopodobnie z tego samego powodu, dla którego pomyślałem: w chwili, gdy to czytam, mówię: „To jest mój film”. Wszyscy moi przyjaciele znają moją pracę. Wszyscy się wspieramy. Ale powiedziałem Richardowi, Evie i DeVonowi: „Ta rola zawsze była moja. Po prostu potrzebowałem was, żebyście nadrobili zaległości i wymyślili to.

Ile jest możliwości dla filmów z latynoskimi głównymi bohaterami, które opowiadają o rodzinach latynoskich?

Niezbyt wielu. Możliwości, które się zdarzają, trafiłyby tylko do garstki aktorów, mężczyzn lub kobiet. Studio – myślę, że nie mam nic przeciwko temu, by to powiedzieć – brzmiało: „Cóż, nie ma latynoskich gwiazd”. A odpowiedź Evy brzmiała: „Cóż, zróbmy trochę”.

Więc włożyli ten film w jej ręce i powiedzieli: „W porządku, pozwolimy ci użyć DP, którego chcesz. Damy ci obsadę, którą chcesz. Ale jeśli to się nie powiedzie, to na twoich rękach”. Tak więc każdy z nas miał wiele do udowodnienia. Obsada i ekipa, czuliśmy, że to film o słabszych, w którym tak naprawdę nie mamy luksusu porażki. Również Richard i jego rodzina wciąż żyją i musimy ich uhonorować.

Czy spędziłeś czas z Richardem na przygotowaniach?

Zrobiłem. Tak naprawdę miałam tylko czas, żeby spędzić z nim kilka godzin, zanim przyjechałam do Albuquerque, żeby zacząć się przygotowywać, robiąc 80 zmian kostiumów. Zmienialiśmy perukę i zmienialiśmy wygląd z wąsami i bródką, czasem w środku dnia. Kręciliśmy niewiarygodnie szybko, więc miałem tylko trochę czasu, aby z nim usiąść. Rozmawialiśmy o różnych rzeczach i wymieniliśmy się numerami. Zapytałem go, co powiedziałby ludziom, kiedy rozdawał Cheetosy, slangu, którego używałby, gdyby nosił coś ze sobą w kieszeni – tylko fajne szczegóły, które mogłem umieścić podczas występu. Przyszedł na plan, a jego rodzina była w filmie. Byli więc w dużej mierze częścią filmu; przez cały czas byli tam, spędzając czas i kibicując nam.

Ponieważ Richard jest w pewnym sensie osobą publiczną, czy była jakaś część jego głosu lub fizyczności, z której chciałeś czerpać?

Oglądałem kilka filmów z jego przemówieniami. W ramach rozmowy, którą z nim odbyłem, powiedziałem: „Chcę tylko, żebyś wiedział, że nie zamierzam cię naśladować. Zamierzam przedstawić moją wersję twojego życia, tak blisko ciebie, jak to tylko możliwe”. Jego głos i maniery są wyjątkowe, a my po prostu nie mieliśmy czasu — bardzo szybko dostałem film i szybko zabraliśmy się do produkcji. Dla mnie i dla Ewy ważne było opowiedzenie jego historii. Więc niekoniecznie studiowałem jego maniery.

Jak to było mieć Richarda i Judy na planie?

Opowiem ci krótką historię. W filmie, kiedy Annie, która gra Judy, i ja jesteśmy w samochodzie, a potem zostajemy zatrzymani, kłócimy się tam iz powrotem, a ona uderza mnie w ramię, bo jest wkurzona, że ​​jesteśmy w skradzionym samochodzie . Richard, Judy i cała rodzina oglądali tę scenę w wiosce wideo. Annie i ja świetnie się przy tym bawimy, improwizując. Nazywają cięciem. A Judy i Richard idą w stylu: „O mój Boże, właśnie to byś powiedział!” I: „Uderzyłem go tak po prostu, w tym samym czasie, kiedy to się stało!” Potem Richard mocno mnie przytulił, spojrzał na mnie i powiedział: „Wiesz, wcześniej nie byłem pewien. Ale teraz rozumiem. Widzę, co robisz. Uzyskanie jego zgody było dla mnie ważne.

Tuż przed rozpoczęciem zdjęć Los Angeles Times opublikował artykuł, w którym twierdził, że Richard nie był twórcą Hot Cheetos Flamin, jak twierdził, i że inna jednostka Frito Lay opracowywała ten produkt, zanim Richard w ogóle się w to zaangażował . Jaka była twoja reakcja na tę historię?

Cóż, moją pierwszą reakcją było: „O cholera, czy ten film się wydarzy?” Ten film był dla mnie ważny – nie tylko pod względem zawodowym. To wielka szansa dla Annie, Evy, DeVona i Richarda. Zadzwoniliśmy do Evy: „Co się dzieje?” Ona i DeVon gasili pożary i otrzymywali przeprosiny. Ponieważ Richard ma papierowy ślad wszystkich rzeczy, które się wydarzyły. Kiedy rozmawiałem z Richardem, mówi: „Mam papierowy ślad mojej obecności w pokoju, wymiany e-maili z Enrico, robienia tego i tamtego”.

W filmie nawet dotknęliśmy tego, gdzie opracowywali gorący chip, ale to nie do końca działało. Nie mogli uzyskać odpowiedniego smaku i nie wiedzieli, jak go sprzedać. A Richard o tym nie wiedział. Więc on i jego rodzina wymyślili własny przepis i gnojowicę. To, co naprawdę pociągało Frito Laya, to fakt, że mógł sprzedawać produkty społeczności latynoskiej. Z tego powodu stała się jedną z najlepiej sprzedających się przekąsek wszechczasów.

Czy więc filmowcy zmienili scenariusz po historii LA Times, aby odzwierciedlić pracę innego działu nad chipem?

Szczerze mówiąc, nie pamiętam. Minęło tak dużo czasu, odkąd przeczytałem pierwszą wersję tego, co kręciliśmy. Wiem, że było więcej wysiłku, aby upewnić się, że to było w filmie, że coś się dzieje. Ale wiesz, on o tym nie wiedział. Nie mogli znaleźć odpowiedniego przepisu i zamierzali wprowadzić go na rynek do zupełnie innej grupy demograficznej. Musiałbym wrócić i spojrzeć na moje scenariusze i zobaczyć, czy to była duża zmiana. Ale mam wrażenie, że zawsze tam było. nie pamiętam.

Jaka była Eva jako reżyserka? Jakie jest jej podejście?

Nie miałem pojęcia, że ​​reżyserowała przez 10 czy 12 lat, robiąc telewizję. Wiedziałem, że ma wizję. Ciążyła na niej duża presja, żeby to naprawić. Powiedziała: „Potrzebuję kogoś, kto może poruszać się tak szybko, jak chcę się poruszać, i może wyciągnąć występ”. Gdyby kazała przejechać się aligatorem przez fabrykę, zrobiłbym to. Taki mądry. Tak szybko. Twórcze rzeczy, które robiła — miała wizję i ją dostała.

Ile czasu musiała pracować z tobą nad twoim występem, biorąc pod uwagę, jak szybko pracowała?

Kręciliśmy jak w programie telewizyjnym. Mieliśmy siedem tygodni na nakręcenie tego filmu, ale to był bardzo, bardzo ambitny harmonogram, biorąc pod uwagę ilość rzeczy, które zrobiliśmy. Byliśmy w Albuquerque przez około miesiąc, zanim zaczęliśmy zdjęcia. Prawdopodobnie miałem 80 zmian kostiumów, więc przygotowywałem tonę w ten sposób. Ale wtedy mielibyśmy kilka różnych weekendów prób. Eva, ja i inni aktorzy wprowadzaliśmy poprawki na bieżąco.

Uwielbiam pracować z Ewą. Prawie możemy patrzeć na siebie i wiedzieć, Tak, to nie działaLub to działaLub zmieńmy to na tamto. Mamy tyle zabawy. Było dużo współpracy, dużo rozmów ze sobą i dużo upewniania się, że wszystkim nam tak bardzo zależy na opowiedzeniu właściwej historii we właściwy sposób.

A teraz oboje gracie męża i żonę w nowym filmie opartym na „Alexandrze i okropnym, strasznym, niezbyt dobrym, bardzo złym dniu”. Jak to jest grać z Evą w porównaniu z reżyserowaniem przez nią?

Tak dużo zabawy. Tak dobrze nam się razem współpracuje. Pracuję też nad swoimi sprawami reżyserskimi i oboje widzimy ogólny obraz i to, jak to działa na fabułę. Jeśli chodzi o nią i mnie jako partnerów, jesteśmy tylko parą dzieciaków próbujących się zabawić.

Wspomniałeś wcześniej, że jednym z celów Evy przy „Flamin’ Hot” jest stworzenie większej liczby latynoskich gwiazd filmowych. Czy to również jest częścią tego, co motywuje cię do podjęcia decyzji o reżyserowaniu?

Absolutnie. Kiedy po raz pierwszy zacząłem grać w lecie 2000 roku, zanim jeszcze poznałem politykę Hollywood, pomyślałem: „Chcę odnieść wystarczająco duży sukces, abym mógł otworzyć drzwi i stworzyć możliwości dla każdego, kto tego chce — szczególnie dla Latynosów, ponieważ często nie mamy okazji”. Mam nadzieję, że będzie to okazja do stworzenia czegoś większego. Większy, niż jestem w stanie znieść. Po prostu opuść całą rękę, podnieś kogoś innego.

Ten wywiad został zredagowany i skondensowany.