To była jedna z najważniejszych nocy w karierze Marcello Hernándeza — i nie miał pojęcia, dokąd zmierza.

W piątkowy wieczór w listopadzie 2022 roku 25-letni wówczas komik, niedawno dodany do obsady „Saturday Night Live”, właśnie zakończył próbę z gospodarzem tygodnia, Dave’em Chappelle. Hernández miał wystąpić przed Jo Koy w Madison Square Garden później tego wieczoru, ale gdy dotknął aplikacji w telefonie, aby zamówić Ubera, zdał sobie sprawę, że nie zadał ważnego pytania: Jak dostać się na arenę?

„Pomyślałem sobie: 'Hej, Dave, znasz wejście do Madison Square Garden?’” – wspomina. „Dave mówi: 'Weźmiesz Ubera do Madison Square Garden?’ A ja na to: 'Tak, co w tym złego?’ A on na to: 'Do Madison Square Garden jest 22 wejść. Nigdy nie wejdziesz’”.

Chappelle zadzwonił i wkrótce Hernández był już w samochodzie w drodze. Okazuje się, że do Ogrodu jest osiem oficjalnych wejść, ale komik wszedł przez dziewiąte wejście, niedostępne dla publiczności.

„Do cholery Ładowanie dok, ba-przez.” Pstryka palcami dla podkreślenia. Nic dziwnego, że jest podekscytowany wspomnieniem specjalnego dostępu, nawet półtora roku później. Wzrost Hernándeza jako jednej z wschodzących gwiazd „SNL” nastąpił szybko — i w sposób, którego starzy komicy mogliby nie rozpoznać.

Przez ostatnie 50 lat „SNL” wyłaniało gwiazdy ze swojej obsady, od Johna Belushiego po Adama Sandlera, Gildę Radner po Tinę Fey. Producent wykonawczy Lorne Michaels stworzył swój program, wybierając nieznane talenty i rzucając na nie ogólnokrajowe światło reflektorów. Jednak w dzisiejszych czasach wybicie się jako członek obsady „SNL” oznacza występowanie w skeczach, które nie tylko znajdują oddźwięk u widzów na żywo, ale także osiągają popularność w Internecie. To wyczyn, który Hernández osiągnął wiele razy w ciągu zaledwie dwóch sezonów.

Jego pierwszy ważny moment nadszedł wraz z „Protective Mom”, w którym gra syna przedstawiającego swoją białą amerykańską dziewczynę swojej niezadowolonej matce Latynoskiej, granej przez gwiazdę „The Last of Us” Pedro Pascala. Skecz, który nawiązuje do różnic kulturowych i pokoleniowych między urodzonym w Miami Hernándezem a jego urodzoną na Kubie matką, znalazł się w pierwszej piątce najchętniej oglądanych skeczy na żywo sezonu 48, podobnie jak jego kontynuacja z zeszłego roku, w której ponownie wystąpił Pascal, a do którego dołączył Bad Bunny jako ciotka Hernándeza.

„Wszystko, co zrobiłam, to poszłam i powiedziałam: 'Byłoby wspaniale zrobić coś z Marcello i, nie wiem, być jego opiekuńczą matką czy coś w tym stylu’” – wspomina Pascal. „Powiedzieli: 'Zrobiłbyś to?’ Ja na to: 'Oczywiście. Zrobię wszystko, co, kurwa, zechcesz’”.

„Pedro jest Latynosem, tak jak ja, więc oczywiście chciałem jakoś zbudować z nim relację” – mówi Hernández. Siedzi w śródziemnomorskiej restauracji w Hell’s Kitchen w czarnej czapce baseballowej i okularach przeciwsłonecznych. Jego waporyzator i telefon leżą na stole obok talerza z hummusem. Ma na sobie srebrny łańcuszek, który, jak z dumą mówi, był prezentem od jego matki.

W dużej części materiału Hernándeza eksponowane są jego interakcje z mamą, którą z oczywistą przyjemnością wyśmiewa. Jako gawędziarz z zacięciem slapstickowym wypracował styl, który łączy obserwacyjny humor Jerry’ego Seinfelda z radosną fizycznością, która sprawia, że ​​Eddie Murphy jest tak charyzmatyczny.

Po rozmowie z Pascalem o skeczu, Hernández napisał „Protective Mom”, wykorzystując część materiału ze stand-upu, który wykonał podczas przesłuchań do „SNL”. Najpierw został wypatrzony na festiwalu Just for Laughs w Montrealu, a następnie zaproszony do występu na pokazie. Stamtąd przeszedł przez: test studyjny, spotkanie z autorami, kolejne spotkanie z Michaelsem, którego nazywa „Bossem”.

Hernández podaje niewiele szczegółów na temat swojego pierwszego spotkania ze znanym producentem. „Po prostu to robisz”, mówi, „a potem dzwoni do ciebie mama i pyta: 'Jak poszło?’ A ty mówisz: 'Nie mam pojęcia’. A ona mówi” — tutaj mówi jej głosem, wysokim i histerycznym — „’O mój Boże!'”

Michaels ze swojej strony wspomina, że ​​rozpoznał „niezwykły talent” Hernándeza. „On staje się coraz lepszy. Po pewnym czasie w 'SNL’ można powiedzieć, że ludzie tam należą — on jest jednym z nich”.

Dodaje: „Jeszcze nie jest tym, kim będzie, ale jest na dobrej drodze, żeby nim zostać”.

Matka Hernándeza uciekła z Kuby z rodziną w wieku 12 lat, przeprowadzając się do Hiszpanii i Republiki Dominikańskiej, zanim sama wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych. Pracowała na studiach i ukończyła je, będąc w ciąży z Hernándezem, który nazywa ją swoją „muzą”.

„Wiele żartów, które opowiadam i rzeczy, które piszę, ma związek z naszą relacją dorastania” – mówi. „Przeszła wiele, żeby dostać się do USA i zrobić sobie nazwisko i świat, więc bardzo ją szanuję i ufam jej osądowi”.

Miami zapewniło kolorowe, chaotyczne tło dla jego dorastania. „W Miami szybko dorastasz, ponieważ jest tam tak wiele klubów, w których ludzie biorą udział” — mówi Hernández. „Kiedy jesteś młody, myślisz sobie: „Chcę to zrobić”. Miami jest jak miejsce, w którym „fałszywy dowód osobisty, idź, jak masz 17 lat”. Często cię łapią. Łamają twój dowód osobisty na twoich oczach”.

Te doświadczenia wpłynęły na jego skecz „SNL” „Nightclub Line”, w którym gra promotora pokazującego liny głupiemu ochroniarzowi, granemu przez Jasona Momoę. Widzowie wyli, jak poważnie te dwie postacie traktują swoją pracę.

„Ci promotorzy są bezwzględni” — mówi Hernández. „Mają kogoś nad sobą, kto mówi: „Musisz ściągnąć wszystkich ładnych ludzi”. Naprawdę fajnie było móc to zrobić z Kenanem Thompsonem i Jasonem Momoą — który naprawdę pasuje do opisu seksownego ochroniarza w Miami”.

Ponieważ każdy tydzień „SNL” przynosi ze sobą nowego gospodarza-celebrytę, Hernández miał okazję zobaczyć, jak znane na całym świecie nazwiska rozwijają swoje talenty w zaskakujący sposób. Weźmy na przykład ostatni występ Timothée Chalameta, gdzie Hernández dołączył do nominowanego do Oscara aktora na scenie podczas jego monologu otwierającego, a obaj — chłopięcy i niemożliwie słodcy — rozpoczęli hałaśliwy rap zatytułowany „Baby Face”. Publiczność wiwatowała, gdy obaj rapowali: „Mam dziecięcą twarz / Ale moje biodra nie kłamią / Mówię, że jestem złym dzieciakiem, suko, jestem złym facetem”.

„Musimy dać Timmy’emu kwiaty” – mówi Hernández. „Dobrze rapował, rozumiesz, o co mi chodzi? Potrafi flow”.

Kiedy był na studiach w Cleveland, Hernández dostał radę od komika Seana Pattona: „Powiedział mi: »Jedź do Nowego Jorku raz w sezonie. Jedź raz zimą, raz jesienią i raz wiosną. Jedź i posiedź trochę — tylko tydzień lub dwa — przywitaj się ze wszystkimi. Upewnij się, że cię pamiętają, aby kiedy wrócisz, nie mówili: »Kim jest ten facet?«. Mówili: »O, to Marcello. Był tu wcześniej«”.

Podczas jednej z takich wypraw Hernández wpadł na Billa Murraya. „Stał na chodniku, rozmawiał z ludźmi, trzymał sąd. Po prostu złapałem go za rękę i powiedziałem” — Hernández ściska dłonie, jakby wpychał dłonie Murraya w swoje — „Bardzo miło cię widzieć. Kocham cię. Uwielbiam rzeczy, które zrobiłeś”. A on powiedział: „Dziękuję”.

Gdy wybuchła pandemia, Hernández wrócił do domu w Miami, gdzie zamieszczał własne filmy na TikToku i prowadził internetowy serial dla lokalnej organizacji informacyjnej. Filmy — zawierające wersje jego stand-upów i bieżące komentarze na temat życia w hrabstwie Miami-Dade — zgromadziły miliony wyświetleń, chociaż uwaga przyciągnęła zarówno hejterów, jak i fanów. „Moja mama założyła konto na wyłączność i mówiła” — Hernández staje się kąśliwą kubańsko-amerykańską kobietą w średnim wieku — „Och, wyglądasz na fajną. Założę się, że jesteś bardzo fajną osobą, co? Ten facet po prostu próbuje odnieść sukces!”

Ograniczenia ostatecznie zniesiono, a on wrócił do Nowego Jorku uzbrojony w nowo odkryte poczucie swojej publiczności. Po tym, jak zarezerwował „SNL”, wpadł na Murraya na imprezie, gdzie Hernández opowiedział mu o ich pierwszym spotkaniu. „On powiedział: 'OK. To jest — tak, stary’” — mówi Hernández ze śmiechem, ponieważ Murray najwyraźniej nie pamiętał. „Ale był taki miły”.

Oprócz Murraya, Murphy’ego i Seinfelda ma długą listę komików, których uważa za referencje: Steve Harvey, Cedric the Entertainer, Kevin Hart, Bernie Mac. „Chcę odnieść taki sam sukces jak oni”, mówi, „ale będę wersją latynoską”.

Chociaż Hernández wciąż doskonali swój styl, upiera się, że nigdy nie chce robić „super wulgarnej komedii”. Jego rap Chalamet jest, być może, tak „zły”, jak to tylko możliwe — i nawet wtedy żartem jest, że jest naprawdę kochany. Podczas gdy „Saturday Night Live” przygotowuje się na polaryzujące wybory prezydenckie, on również trzyma się z daleka od polityki. „Po prostu staram się być szczęśliwy i pozytywnie nastawiony” — mówi. „Nie lubię całego tego dramatyzmu”.

Potem jest Chappelle, którego ostatnie uwagi z jego specjalnego programu Netflix „The Closer” zostały skrytykowane przez niektórych jako wrogie wobec osób transseksualnych. Praca Hernándeza z komikiem w „SNL” doprowadziła do kilku występów otwierających występ Chappelle’a; spędził też trochę czasu z rodziną komika.

„Nie mam problemu z kimś, kto ma problem z Chappelle’em” – mówi Hernández. „Kocham wszystkich: kocham Dave’a i kocham każdego, kto jest na niego zły”.

To linia, która może stać się trudniejsza do przejścia, gdy uwaga skupiona na Hernándezie wzrośnie, a „SNL” zagłębi się w bitwę Trump-Harris. Ale na razie wydaje się, że czuje się komfortowo. W końcu, jeśli droga do sukcesu jest trudna do pokonania, dobrze jest mieć kilku sławnych przyjaciół, do których można zwrócić się o pomoc.

Stylizacja: Alex Badia; Starszy redaktor ds. rynku, mężczyźni: Luis Campuzano; Starszy redaktor ds. rynku, akcesoria: Thomas Waller; Redaktor ds. rynku mody: Emily Mercer; Asystenci ds. mody: Ari Stark i Kimberly Infante; Scenografia: Viki Rutsch/Exposure NY; Pielęgnacja: Evy Drew/Exclusive Artists/Ko Gen Do