Badania przeprowadzone w dwóch miastach europejskich1,2 wskazują, że zanieczyszczenie hałasem w miastach ma istotny negatywny wpływ na zdrowie serca, zgodnie z danymi zaprezentowanymi na Kongresie ESC 2024.

„Badanie DECIBEL-MI pokazuje, że młodzi pacjenci w wieku 50 lat lub młodsi, u których wystąpił zawał mięśnia sercowego (MI), byli narażeni na wyższy poziom hałasu niż populacja ogólna. Badanie pokazuje, że hałas miejski może znacząco zwiększyć ryzyko wystąpienia MI o wczesnym początku u młodych ludzi z niskimi tradycyjnymi czynnikami ryzyka. Włączenie narażenia na hałas do modeli przewidywania ryzyka pomaga dokładnie zidentyfikować osoby zagrożone, co prowadzi do lepiej ukierunkowanej profilaktyki.

Badanie DECIBEL-MI objęło 430 kolejnych pacjentów mieszkających w Bremie w Niemczech, w wieku 50 lat lub młodszych, z ostrym zawałem serca, którzy zostali przyjęci do lokalnego ośrodka kardiologicznego. Gdy obliczono poziom narażenia na hałas w miejscu zamieszkania, naukowcy zaobserwowali wyższą częstość występowania narażenia na hałas w porównaniu z populacją ogólną w tym samym regionie. Pacjenci z zawałem serca i niskim wynikiem LIFE-CVD (≤2,5%), wskazującym na niski poziom tradycyjnych czynników ryzyka, takich jak palenie tytoniu lub cukrzyca, wykazali znacznie wyższą ekspozycję na hałas w porównaniu z osobami z wysokim wynikiem LIFE-CVD. Jest to kluczowe, ponieważ tradycyjne modele oceny ryzyka mogą niedoszacować ryzyka sercowo-naczyniowego u młodych osób, które w przeciwnym razie są uważane za osoby o niskim ryzyku. Dzięki uwzględnieniu narażenia na hałas w tych modelach możliwe jest dokładniejsze zidentyfikowanie osób o podwyższonym ryzyku zawału serca, co pozwala na lepiej ukierunkowane środki zapobiegawcze i interwencje.

Odrębne badanie przeprowadzone we Francji miało na celu ocenę wpływu narażenia na hałas środowiskowy na rokowanie po pierwszym zawale serca.

W badaniu ENVI-MI stwierdziliśmy silny związek między narażeniem na hałas miejski, szczególnie w nocy, a gorszymi rokowaniami po roku od pierwszego zawału serca.

Marianne Zeller, badaczka, profesor Uniwersytetu Burgundzkiego i Szpitala w Dijon, Francja

Dane z bazy danych francuskiego obserwatorium (RICO) zostały zebrane dla 864 pacjentów hospitalizowanych z powodu ostrego zawału serca, którzy przeżyli co najmniej 28 dni po zawale. Podczas rocznej obserwacji u 19% wystąpił poważny niekorzystny incydent sercowo-naczyniowy (MACE; zgon z przyczyn sercowych, ponowna hospitalizacja z powodu niewydolności serca, nawracający zawał serca, rewaskularyzacja w nagłych wypadkach, udar, dusznica bolesna i/lub niestabilna dusznica bolesna). Codzienne poziomy narażenia na hałas mierzone w miejscu zamieszkania każdego pacjenta (średni poziom hałasu w decybelach ważonych A) [dB(A)]: 56,0 w ciągu 24 godzin i 49,0 w nocy) uznano za umiarkowane i reprezentatywne dla dużej części populacji europejskiej. Należy zauważyć, że ryzyko wystąpienia MACE wzrosło o 25% na każde 10 dB(A) wzrostu hałasu w nocy (współczynnik ryzyka 1,25; 95% przedział ufności 1,09–1,43), niezależnie od zanieczyszczenia powietrza, poziomu społeczno-ekonomicznego i innych czynników zakłócających.

„Dane te dostarczają pierwszych spostrzeżeń, że narażenie na hałas może wpływać na rokowanie. Jeśli potwierdzą to większe badania prospektywne, nasza analiza może pomóc zidentyfikować nowe możliwości dla strategii profilaktyki wtórnej opartych na środowisku, w tym bariery akustyczne dla pacjentów z MI wysokiego ryzyka” – dodał profesor Zeller.