Jako dziecko odwiedziłem peron 9 ¾ na stacji Kings Cross. Mając obsesję na punkcie Harry’ego Pottera, byłam przekonana, że ​​jeśli przebiegnę przez ścianę, znajdę się ramię w ramię z Ronem i Hermioną wsiadającymi do Hogwart Express na mojej drodze do zostania pełnoprawną czarownicą.

Jasne, musiałbym zostawić moich mugolskich rodziców, ale w wieku 10 lat byłem ofiarą, na którą byłem gotowy.

Jednakże moja próba wpadnięcia na ceglany mur pozostawiła mi niewiele więcej niż posiniaczoną głowę, a magia została ze mnie, całkiem dosłownie, wytrącona.

Chociaż to nagle położyło kres moim marzeniom o pójściu do Hogwartu, dla niektórych fanów Harry’ego Pottera fantazja żyje aż do dorosłości.

Nic więc dziwnego, że fani wpadli w szał w mediach społecznościowych po tym, jak Miriam Margolyes, która w serialu grała profesor Pomonę Sprout, powiedziała dorosłym fanom, aby „dorosli” i „pogodzili się z tym”.

W dwóch niedawnych wywiadach w Nowej Zelandii i Australii 82-letnia aktorka powiedziała, że ​​martwi się o dorosłych fanów Pottera, ponieważ „powinni już mieć to za sobą”.

„To było 25 lat temu i myślę, że to dla dzieci” – Margolyes powiedziała nowozelandzkiemu nadawcy TZNZ.

„Robię Cameo [personalised video messages] a ludzie mówią, że organizują wesele w stylu Harry’ego Pottera, a ja myślę: „O Boże, jak będzie wyglądać ich pierwsza pełna zabawy noc?”

Aktorka, która niedawno pozowała nago za stosem mrożonych bułek do sesji zdjęciowej dla Vogue’a, powiedziała później ABC News Australia, że ​​kiedy nastolatki osiągnęły okres dojrzewania, „czas o tym zapomnieć i zająć się innymi sprawami”.

Czy zatem dorośli powinni odłożyć swoje różdżki, zostawić za sobą świat czarodziejów i zaakceptować fakt, że „to jest dla dzieci”, jak mówi Margolyes?

Dla wielu millenialsów Harry Potter jest częścią ich tożsamości. Książki napisane przez JK Rowling ukazały się w latach 1997–2007, a osiem filmów w latach 2001–2011.

Większość z nas może czasami ponownie obejrzeć filmy w niedzielne popołudnie i stosunkowo dobrze poradziłaby sobie z rundą ciekawostek o Harrym Potterze, ale w przypadku niektórych osób ich zainteresowania wykraczają daleko poza to.

Jennifer Peiro i Hector Garcia to dwaj twórcy treści po trzydziestce, którzy prowadzą dedykowane konta Harry’emu Potterowi na Instagramie.

Peiro, którego konto ma ponad 120 000 obserwujących, twierdzi, że jako osobie dorosłej trudno jest nawiązywać przyjaźnie, ale jej konto pomogło jej „nawiązać kontakt z ludźmi o podobnych poglądach”. Dla Garcii tworzenie treści dla Hogwartu „było jedną z najbardziej satysfakcjonujących i uzdrawiających części mojego dorosłego życia”.

Obaj twierdzą, że świat czarodziejów zapewnia im formę eskapizmu i wspólnoty.

„Regularnie otrzymuję komentarze od ludzi z całego świata, którzy mówią, że ta historia uratowała ich w mrocznych czasach, że zapewnia im bezpieczną przestrzeń i wygodę” – wyjaśnia Peiro.

Garcia dodaje, że jego konto „ewoluowało w coś, dzięki czemu mogę zapomnieć o życiu w zdrowy i terapeutyczny sposób”.

Trudno winić tych fanów za chęć zamiany codzienności na świat, w którym królują lekcje eliksirów i mecze Quidditcha.

Jedną z Potterhead, która jest częścią fandomu, jest Rachel Parker, 32-letnia organizatorka ślubów, która specjalizuje się w ceremoniach o tematyce „nerdowskiej”.

Jako dorosła mocno zaangażowała się w społeczność internetową, która jej zdaniem jest najtrwalszym dziedzictwem Harry’ego Pottera.

Od forów internetowych i witryn z fikcją fanowską po spotkania w prawdziwym życiu i kluby książki – społeczność „prawie wyprzedziła same książki i stworzyła o wiele więcej” – wyjaśnia Parker.

Oczywiście Harry Potter nie jest jedynym światem fantasy, na punkcie którego obsesją są niektórzy dorośli, na przykład Rachel. Prawdopodobnie znajdziesz osoby w każdym wieku odwiedzające parki rozrywki Disneya po raz setny lub odtwarzające w wolnym czasie sceny bitewne z Władcy Pierścieni.

W rzeczywistości liczba osób uczestniczących w Comicon, corocznym konwencie komiksowym, podczas którego ludzie przebierają się za postacie fikcyjne, dramatycznie wzrosła – obecnie co roku uczestniczy w nim ponad 150 000 uczestników.

Jeszcze większe wrażenie robi Warner Bros Studio Tour London, gdzie wyprodukowano wiele filmów, od otwarcia w 2012 roku odwiedziło ponad 16 milionów gości.

Jak więc ci zagorzali fani zareagowali, gdy Margolyes kazała im spakować szaty i miotły i zająć się bardziej dorosłymi zainteresowaniami?

Maddi Harwood, lat 32, która prowadzi konto na Instagramie poświęcone książkom z gatunku fantasy, stwierdziła, że ​​„jest przyzwyczajona do prześladowań, którzy naśmiewają się ze mnie za to, że kocham Harry’ego Pottera”.

„Najgorszy rodzaj znęcania się to ktoś, kto naśmiewa się z innej osoby z powodu czegoś, co naprawdę kocha i uwielbia” – dodaje.

„Nie ma potrzeby zawstydzać ludzi za to, że cieszą się czymś, zwłaszcza gdy ona czerpie korzyści z Harry’ego Pottera” – wyjaśnia Peiro.

Krytycy i komentatorzy wyrazili mieszane poglądy na temat komentarzy Margolyesa.

Krytyczka filmowa City AM, Victoria Luxford, powiedziała BBC: „To nie jest rozmowa o muzyce czy sporcie, nie dorasta się i nie przestaje się kibicować drużynie piłkarskiej ani słuchać ulubionego artysty, więc dlaczego miałoby być inaczej w przypadku filmy?”

Powiedziała, że ​​Margolyes zrobiła tę uwagę, ponieważ „nie zrozumiała”.

„To kwestia pokoleniowa” – sugeruje Victoria. „Pomysł trzymania się rzeczy, które sprawiają ci przyjemność z dzieciństwa, pojawił się stosunkowo niedawno”.

Krytyczka filmowa Siobhan Synnot nazwała komentarze Margolyes „snobistycznymi” i dodała: „Klasyczne filmy dla dzieci mogą przemawiać także do dorosłych, liczą się w nich ambicje, wyrafinowanie i jakość, a nie przedział wiekowy”.

Jednak Lindsey Fraser, jedna z pierwszych krytyków książek, która w 1997 roku napisała dla The Scotsman recenzję Harry’ego Pottera i Kamienia Filozoficznego, powiedziała: „Te książki są zdecydowanie książkami dla dzieci.

„Ale opublikowanie wydań „dla dorosłych” było sprytnym posunięciem Bloomsbury – jedyną różnicą był projekt okładki”.

Nie tylko niektórzy krytycy zgadzają się z Margolyes, ale niektórzy dorośli, którzy kochali Harry’ego Pottera jako dziecko, również uważają, że nadszedł czas, aby ludziom się z tym uporać.

„To urocze, jeśli jesteś rodzicem i bawisz się tym ze swoimi dziećmi lub oglądasz to od czasu do czasu w ramach poczucia winy, ale cała aktywność fandomowa to mega czerwona flaga” – powiedziała BBC 26-letnia Ellie Piggott.

Oprócz eskapizmu i wygody niektórzy fani twierdzą, że książki są w rzeczywistości bardziej przeznaczone dla dorosłych.

„Za całą magią, o której normalnie nie pomyślano by skierować się do dzieci, kryje się wiele rzeczywistych problemów – takie tematy jak prawdziwe koszty wojny, depresja, rasizm, poświęcenie i korupcja w rządzie” – mówi 34-letnia Kelly Komar, który jest zagorzałym kolekcjonerem Harry’ego Pottera.

Ioannis Karellis idzie o krok dalej. „Na wysokim poziomie jest to opowieść o złym rasistowskim tyranie i jego grupie zwolenników, którzy regularnie torturują i mordują opozycję oraz siłą przejmują władzę polityczną, aby narzucić ludziom swój własny światopogląd – zdecydowanie nie jest to opowieść dla dzieci”.

26-latek, który regularnie czyta książki, powiedział, że niedawno odkrył nową interpretację.

„Zaprzeczanie przez ministerstwo istnieniu Voldemorta do czasu, gdy było to całkowicie niepodważalne ze względu na obawę, co to może oznaczać, przypomina reakcję rządów na Covid-19”.

Z pewnością wydaje się, że dorośli nadal są bardzo zainteresowani franczyzą.

W 2018 r. w ramach programu Mastermind poprosiliśmy kandydatów o zmianę tematów specjalistycznych po tym, jak do teleturnieju wpłynęły 262 zgłoszenia zawierające odpowiedzi na pytania dotyczące Harry’ego Pottera.

Matthew Cortland, założyciel sieci barów oferujących wciągającą magię i magiczne doświadczenia, twierdzi, że ludzie „fascynują się fantazją, ponieważ zapewnia ona ludziom alternatywną rzeczywistość, w której mogą egzystować”.

„Każdy chce znaleźć swoje miejsce, a kiedy społeczeństwo Cię odrzuca, szukasz pocieszenia gdzie indziej” – dodaje.

To Dumbledore powiedział kiedyś, że „szczęście można znaleźć nawet w najciemniejszych czasach, jeśli tylko pamięta się o włączeniu światła”.

Dla wielu dorosłych, niezależnie od tego, co mówi Margolyes, to światło przychodzi w postaci Harry’ego Pottera.