Ale ten BRIT oferował również alternatywną narrację. Innymi wielkimi zwycięzcami byli Wet Leg – dziwaczni indie rockowcy, którzy dominowali na tym wydarzeniu w latach 90., a obecnie prawie ich nie widać. Ich występ był pełen „Midsommar”, gdy przedzierali się przez „Chaise Longue” – rzadką indie rockową piosenkę, która może konkurować z popowymi bangerami na własnych warunkach – w towarzystwie wiru ludowych tancerzy i ludzi przebranych za leśne stworzenia. Ich dwa przemówienia z okazji przyjęcia nagrody Grupy Roku i Najlepszego Nowego Artysty były równie przyciągające uwagę.

Po pierwsze, główny wokalista Rhian Teasdale zacytował przemówienie Arctic Moneys z BRITs 2014 – „Ten rock’n’roll, co? To po prostu nie zniknie…” – odniesienie pozornie zagubione przez większość tłumu w 2023 roku, ale trafiające w sedno z indie rockmanami. Potem, kiedy wrócili na scenę po raz drugi, basista Ellis Durand wyrzucił z siebie „Fuck the Tories” jako swój pożegnalny strzał – wybuch, który został ocenzurowany podczas transmisji na żywo, ale wywołał ogromną radość w sali.

Był czas, kiedy można było polegać na krajowych gwiazdach rocka, które wywołały wiele kontrowersji podczas występów na żywo, ale w tym roku wydawało się, że większość burz była dziełem samych BRIT-ów.

Weźmy na przykład tegorocznych zwycięzców Wschodzącej Gwiazdy, grupę R&B FLO, która otrzymała gorące napiwki. Nie tylko nie wystąpili w programie telewizyjnym, ale nawet nie otrzymali nagrody (co zdarzyło się wcześniej na czerwonym dywanie), chociaż znosili jedną z przypadkowych rozmów przy stole gospodarza Mo Gilligana.

Rezygnacja z występów na żywo wydawała się kuriozalną decyzją, biorąc pod uwagę a) obawy branży związane z brakiem nowych, przełomowych brytyjskich artystów oraz b) kontrowersyjną nieobecność artystów R&B z najlepszej kategorii pop/R&B (nieuchronnie wygrał Harry Styles). Rzeczywiście, wszyscy brytyjscy zwycięzcy zaprezentowani w nocy byli biali.

Jeden z wykonawców, którzy FLO pokonali Rising Star – piosenkarka i autorka tekstów Cat Burns – wykonała swój hit „Go”, wykonując świetną robotę, wzmacniając powolny hit z orkiestrą. Rzeczywiście, orkiestry i chóry były wszędzie, również zatrudniony przez Stormzy’ego – zwykle zapalonego BRIT-a, ale tutaj równie wyciszonego, jak jego gustowny strój w kolorze ochry – oraz Lewisa Capaldiego, w niewytłumaczalny sposób przedstawiony przez Gilligana jako „Sam Capaldi”, incydent natychmiast ośmieszony przez Capaldiego na jego media społecznościowe.

Sam Smith i Kim Petras nie poszli okrojoną trasą – w każdym razie nie w tym sensie – ale nadal dostarczyli tutaj znacznie więcej występu PG13 „Unholy” niż na Grammy. Podczas gdy zamykająca składanka Davida Guetty – ogłoszonego producentem roku – z udziałem Becky Hill, Elli Henderson i Sama Rydera wydawała się tak typowym finałem sobotniej nocy, jak w każdym prowincjonalnym klubie nocnym.

Na arenie międzynarodowej Beyoncé zdobyła dwie nagrody, ale wysłała wiadomości wideo, co oznaczało, że Lizzo musiała pokazać BRIT-om, jak naprawdę wygląda oszałamiający występ. Należycie zobowiązała się, występując z czymś, co wyglądało jak puszysta różowa kanapa na jej ramionach, a jej wzmocniona fletem, ciężka twerkowa składanka piosenek z „Special” była prawdopodobnie jedyną chwilą gwarantującą, że widzowie wstaną z sof w domu i będą tańczyć .

Ale jeśli występy były zgrabne, rzeczy wokół nich były czasem zupełnie inne. Po dwóch latach ograniczeń Covid, słynące z hałaśliwych stołów przemysłu muzycznego powróciły na parkiet O2 areny, a imprezy po koncertach ponownie zarezerwowały ekskluzywne lokale (Universal Music Group przejęła 180 studiów, Sony Music Group gościła w Nobu Hotel i Warner Music Grupa ostro imprezowała w Nomadzie).

Nowy dyrektor generalny WMG, Robert Kyncl, przyleciał na pokaz i został zauważony, gdy siedział obok dyrektora generalnego ds. Nagrań muzycznych, Maxa Lousady. Prezes Sony Music Group, Rob Stringer, również był w domu, aby pogratulować Stylesowi wielu zwycięstw. Tymczasem tegoroczny przewodniczący BRITs, Atlantic MD/prezes ds. promocji, Damian Christian, był na tyle zrelaksowany, że siedział przy swoim stole, zamiast nerwowo chodzić za kulisami.

Plotki obiegły arenę, że była premier Liz Truss była gościem w jednym z sektorów, a jeśli tak, to z pewnością rozpoznałaby zdolność BRIT-ów do generowania chaosu w tak krótkim czasie. Przypadkowi goście (Stanley Tucci! Shania Twain! Niektórzy ludzie z „Emily in Paris”!) pojawiali się wielokrotnie bez większego powodu. Gilligan – który powinien czuć się komfortowo w telewizji Saturday Night TV po dobrze przyjętych akrobacjach w „The Masked Singer” i „That’s My Jam” – pozostaje komikiem pozornie poszukującym prawdziwych żartów. Piosenkarz Tom Grennan skomentował anatomię współprowadzącej Ellie Goulding, której nie będziemy zaszczycać powtarzaniem, ale był prawie tak głuchy, jak tylko można być w 2023 roku. A coraz bardziej przypadkowy wybór prezenterów wydawał się być zaangażowany w zawody aby zobaczyć, kto mógłby powiedzieć najgłupszą rzecz podczas wręczania nagrody. Podczas gdy pod koniec „problemy techniczne” oznaczały, że musieli pokazać wideo z występu Adele z zeszłego roku, aby wypełnić trochę miejsca.

To przynajmniej dało wszystkim szansę złapania oddechu od BRIT-ów, które były zarówno przewidywalne, jak i nieprzewidywalne, odrobinę mdłe i raczej nerwowe, w zależności od punktu widzenia.

Innymi słowy, kolejna sobotnia noc w Wielkiej Brytanii.

Zwycięzcy w całości:

Artysta Roku – Harry Styles

Grupa Roku – Mokra Noga

Wschodząca gwiazda BRIT-ów – FLO

Piosenka roku – „As It Was” – Harry Styles

Najlepszy nowy artysta – Wet Leg

Album Roku MasterCard – „Harry’s House” – Harry Styles

Producent Roku – David Guetta

Autor piosenek roku – Kid Harpoon

Najlepszy wykonawca rockowy / alternatywny – The 1975

Najlepszy zespół hip-hopowy/grime/rapowy – Aitch

Najlepszy występ taneczny – Becky Hill

Najlepszy wykonawca pop/R&B – Harry Styles

Międzynarodowy Artysta Roku – Beyoncé

Międzynarodowa Grupa Roku – Fontaines DC

Międzynarodowa Piosenka Roku – „Break My Soul” – Beyoncé