Nieco ponad miesiąc po opublikowaniu przez „The New Yorker” artykułu, w którym ujawniono, że Hasan Minhaj upiększył niektóre ze swoich stand-upów, komik odpowiedział w 20-minutowym filmie, w którym nazywa exposé „The New Yorkera” „niepotrzebnie wprowadzającym w błąd” .”

„Mam świadomość, że biorąc pod uwagę wszystko, co dzieje się na świecie, nawet mówienie o tym wydaje się teraz takie trywialne” – mówi Minhaj w filmie. „Ale bycie oskarżonym o „udawanie rasizmu” nie jest trywialne. Sprawa jest bardzo poważna i wymaga wyjaśnienia… Każdemu, kto przeczyta ten artykuł, chcę odpowiedzieć na najważniejsze pytanie, jakie prawdopodobnie pojawia się w Twojej głowie: Czy Hasan Minhaj jest w tajemnicy psycholem? Czy pod tą całą pompą kryje się Hasan Minhaj, oszust, który wykorzystuje fałszywy rasizm i islamofobię, aby rozwijać swoją karierę? Bo po przeczytaniu tego artykułu też bym tak pomyślał”.

„Chcę tylko powiedzieć każdemu, kto poczuł się zdradzony lub zraniony moim stand-upem, przepraszam” – kontynuuje. „Dokonałam artystycznych wyborów, aby wyrazić siebie i poruszyć ważniejsze problemy, które dotyczą mnie i mojej społeczności, i czuję się okropnie, że zawiodłam ludzi. Czuję się okropnie dlatego, że nie jestem psycholem. Ale ten artykuł w „New Yorkerze” zdecydowanie sprawił, że na takiego wyglądam. To niepotrzebnie wprowadzało w błąd, nie tylko jeśli chodzi o mój stand-up, ale także o mnie jako osobę. Prawda jest taka, że ​​rasizm, inwigilacja FBI i groźby wobec mojej rodziny miały miejsce. I powiedziałem to w protokole.”

W artykule opublikowanym 15 września Minhaj przyznał, że upiększał historie w swoim stand-upie. Na przykład w swojej specjalnej komedii Netflix „The King’s Jester” opowiada historię o kopercie zawierającej biały proszek wysyłanej do jego domu. Minhaj myślał, że proszek to wąglik. Mówi, że podczas stand-upu proszek przypadkowo rozsypał się na jego córkę, a ona została przewieziona do szpitala. W rzeczywistości, przyznał, nie spadło to na jego córkę, ale koperta z białym proszkiem i tak została wysłana do jego domu i mimo to znalazła się w pobliżu córki.

W oświadczeniu do Różnorodność powstał zaraz po publikacji opowiadania, Minhaj powiedział: „Wszystkie moje stand-upy opierają się na wydarzeniach, które mi się przydarzyły… Używam narzędzi stand-upu — hiperboli, zmiany nazwisk i lokalizacji oraz kompresji osi czasu, aby opowiadać zabawne historie. Jest to nieodłączne od formy sztuki. Nie poszedłbyś do Nawiedzonego Domu i powiedział: „Dlaczego ci ludzie mnie okłamują?” – Chodzi o jazdę. W stójce jest tak samo.”

W swojej nowej odpowiedzi wideo na artykuł w „The New Yorker” Minhaj przywołuje jeden ze stand-upów, których publikacja dotyczyła chwili, gdy Minhaj zaprosił białą dziewczynę na bal maturalny. W specjalnym stand-upie dziewczyna używa pseudonimu „Bethany Reed”, a Minhaj powiedział, że jej matka nie chciała, aby chodziła na bal maturalny z „brązowym chłopcem” i skarcił go, gdy pojawił się, aby zabrać Bethany na to wydarzenie.

„Mama Bethany naprawdę to powiedziała – było to zaledwie kilka dni przed balem maturalnym” – mówi Minhaj w filmie, w którym opisuje swoje drobne upiększenie tej historii. „Stworzyłem scenę od progu, aby wprowadzić widzów w atmosferę tamtej chwili, o czym powiedziałem reporterowi”.

Następnie Minhaj odtwarza nagranie audio swojej rozmowy z pisarką „The New Yorker” Clare Malone, omawiającą ozdobę. Pokazuje także rzekome e-maile i SMS-y, które miały miejsce między nim a prawdziwą Bethany, które wysłał do „The New Yorkera”, aby udowodnić, że podstawowe wydarzenia z jego historii są nadal prawdziwe.

„Mój zespół i ja wielokrotnie próbowaliśmy przekazać im e-maile, które właśnie widziałeś” – wyjaśnia Minhaj. „Potwierdziliśmy, że e-maile zostały wysłane do reportera i jego weryfikatora faktów, zanim artykuł się ukazał. Wiedzieli, że moja odmowa wynikała z rasy. Potwierdziłem to w protokole i przedstawiłem potwierdzające dowody. A mimo to wprowadzili czytelników w błąd, wykluczając to wszystko i łącząc ze sobą dwa różne cytaty, tak aby można było pomyśleć, że wymyśliłem rasistowski incydent”.

Minhaj twierdzi, że „całkowicie rozumie, dlaczego dziennikarz miałby być zainteresowany” tematem upiększania dowcipów ze stand-upu, ale dodaje: „Chciałbym tylko, żeby reporter był bardziej zainteresowany swoimi własnymi założeniami. Ktoś naprawdę ciekawy prawdy w stand-upie nie sprawdzałby tylko moich ofert specjalnych. Faktycznie sprawdziliby kilka specjałów. Utworzyliby grupę kontrolną, punkt odniesienia, aby zobaczyć, jak daleko jestem poza granicami w stosunku do innych. Nie wybraliby po prostu kilku historii”.

Rzecznik „The New Yorker” wydał następujące oświadczenie w odpowiedzi na nowy film Minhaja: „Hasan Minhaj potwierdza w tym filmie, że wybiórczo przedstawia informacje i upiększa, aby podkreślić fakt: dokładnie to, co zgłosiliśmy. Nasz artykuł, zawierający obszernie perspektywę Minhaja, został szczegółowo zrelacjonowany i sprawdzony pod kątem faktów. Opiera się na wywiadach z ponad 20 osobami, w tym z byłymi pracownikami „Patriot Act” i „Daily Show”; członkowie zespołu bezpieczeństwa Minhaja; oraz ludzie, którzy byli obiektem jego stand-upów, w tym były informator FBI „Brat Eric” i kobieta, która była głównym bohaterem jego historii o odrzuceniu balu maturalnego. Podtrzymujemy naszą historię.”

„Facet w tym artykule to prawdziwy, pieprzony psychol, ale mam nadzieję, że teraz czujesz, że prawdziwy ja nim nie jestem” – podsumowuje Minhaj na końcu swojego filmu. „Jestem facetem z zespołem jelita drażliwego i niską ruchliwością plemników. Ponownie, na świecie dzieje się teraz o wiele więcej ważnych wiadomości, które wymagają Twojej uwagi. Dziękuję więc za obejrzenie. Przyjmuję notatkę i mam nadzieję, że do zobaczenia na następnym koncercie.”

Obejrzyj cały film Minhaja poniżej.