[This story contains spoilers for the first two episodes of Barry season four.]

Sprawiedliwość po prostu nie wystarczyła dla Gene’a Cousineau.

W finale trzeciego sezonu Barry’ego, postać Henry’ego Winklera i Jim Moss (Robert Wisdom) doprowadzili do śmierci Barry’ego Berkmana (Bill Hader) za usiłowanie zabójstwa Mossa, a także za jego poprzednie zabójstwo córki Mossa i dziewczyny Gene’a, Janice (Paula Newsome). Jednak w dwuodcinkowej premierze Barry’egoczwartego i ostatniego sezonu, Gene potencjalnie zagroził sprawie, organizując jednoosobowy program Targowisko próżności dziennikarz Lon Oneil (Patrick Fischler) o całej swojej historii ze swoim morderczym studentem aktorstwa, czego on i Moss wyraźnie zgodzili się nie robić.

Już przed swoim solowym show, Gene był już w wiadomościach dzięki swoim odważnym wysiłkom, które pomogły złapać Barry’ego, a następnie został powitany jak bohater przez publiczność w studiu na żywo podczas nagrywania jego programu, klasa mistrzowska. Udało mu się nawet napawać radością podczas rozmowy na koszt rozmówcy od uwięzionego Barry’ego. Dlaczego więc ta ilość osobistej satysfakcji i światła reflektorów nie wystarczyła, by Gene Cousineau trzymał buzię na kłódkę? Cóż, dla Winklera jego zachowanie jest raczej łatwe do wyjaśnienia.

„Ponieważ Gene to dupek. Gen nie może się powstrzymać. Tak bardzo, jak Gene chce być dużą osobą, [attention] jest dla niego jak crack. Potrzebuje światła reflektorów, tak jak inni ludzie potrzebują heroiny” — mówi Winkler Reporter z Hollywood.

Z wielkim sentymentem Winkler spogląda wstecz na swój ostatni dzień zdjęciowy Barry’ego.

„Miałem zaszczyt – i uważałem to za zaszczyt – być ostatnim ujęciem ostatniej chwili Barry’ego”- wspomina Winkler. „Byłem sam w pokoju, Bill zawołał zakończenie i wyszedłem zobaczyć się z ekipą. Następnie Bill przytulił mnie i szepnął mi do ucha: „Dziękuję, że jesteś tak wspaniałym współpracownikiem”. A moje serce wyskoczyło z ciała”.

Poniżej, podczas niedawnej rozmowy spoilera z THRWinkler oferuje również metaforyczną zapowiedź tego, co ma nadejść Gene Cousineau.

Cóż, Gene chce przede wszystkim sprawiedliwości dla Janice (Paula Newsome), ale czy jego pragnienie pozbycia się Barry’ego odnosi się również do jego własnego złego zachowania w przeszłości? Czy nadal próbuje zadośćuczynić, tak jak próbował to zrobić z postacią Laury San Giacomo?

Nie, to był zupełnie inny kociołek rybny. Czuł się tak źle, jak tylko mógł, co nie oznaczało złego. Wraz z Barrym mężczyzna zabił kobietę, którą kochał. Po tym wszystkie zakłady są wyłączone.

Więc to wyłącznie z miłości, a nie z jego dawnej reputacji.

Stara się jak może, ale z czego się dowiedziałem [season one] do końca serialu Gene wychodzi przez drzwi, którymi wszedł. Próbował, ale wciąż jest [Gene].

Barry dzwoni do niego po odbiór z więzienia, a Gene uderza w piłkę nożną, mówiąc: „Hej, Barry, mam cię”. Dlaczego więc ten moment nie był wystarczający? Dlaczego musiał biec do prasy?

Bo Gene to dupek. Gen nie może się powstrzymać. Tak bardzo, jak Gene chce być dużą osobą, [attention] jest dla niego jak crack. Potrzebuje światła reflektorów, tak jak niektórzy ludzie potrzebują heroiny.

Za jednoosobowy show, który wykonuje dla Targowisko próżności dziennikarzu (Patrick Fischler), czy nakręciłeś dłuższą wersję, czy zawsze widzieliśmy tylko podpórki do książek?

Jest o wiele dłuższa wersja, ale całkowicie ją rozumiem. Oczywiście chcę, żeby to było przedstawienie Barry’ego i Gene’a, ale tak nie jest. Są też historie innych postaci, które muszą obsłużyć, więc zostałem odcięty.

Czy Bill Haderowi spodobało się twoje wrażenie na Barrym podczas solowego występu Gene’a?

Myślę, że tak. Rozśmieszyłem go. Rozśmieszyłem też postprodukcję. Kiedy poszedłem zrobić trochę ADR, aby poprawić dźwięk mojego głosu w jednej scenie, powiedzieli mi, że myśleli, że to histeria.

„Kiedy świat jest przeciwko tobie, twoje plecy są przyparte do ściany, jest tylko jedna rzecz, którą możesz zrobić… uczyć”.

I opiekuj się Genem!

Tak, i opiekuj się Genem. Przede wszystkim muszę pochwalić cię za przeczytanie tej linijki, ale co sądzisz o radzie Gene’a dla Sally (Sarah Goldberg)?

Cóż, jest takie stare powiedzenie: „Kiedy nie możesz czegoś zrobić, ucz”. Ale to chyba nie do końca prawda. Miałem kilku nauczycieli, którzy potrafili robić jedno i drugie. Bobby Lewis z Yale był członkiem Group Theatre i był po prostu wspaniałym człowiekiem. Ale dla Sally stała się naprawdę dobrą aktorką. Więc w tej kwestii jest poczucie humoru, ale Gene mówił jej też, że byłaby dobra w nauczaniu. I kiedy zobaczyłem [her teaching scene]Podobało mi się, że naśladowała Gene’a.

Czy dzień, w którym zakończyłeś serię, był tak emocjonalny, jak się tego spodziewałeś?

Miałem zaszczyt — i uważałem to za zaszczyt — być ostatnim ujęciem ostatniej chwili Barry’ego. Byłem sam w pokoju, Bill zawołał wrap i wyszedłem zobaczyć się z ekipą. Następnie Bill przytulił mnie i szepnął mi do ucha: „Dziękuję, że jesteś tak wspaniałym współpracownikiem”. A moje serce wyskoczyło z ciała.

To jest piękne. Co ta rola oznaczała dla ciebie w wielkim schemacie rzeczy?

Moimi idolami są Jack Nicholson i Anthony Hopkins. Nigdy nie ma fałszywego rytmu. Wcześniej w mojej karierze było wiele fałszywych uderzeń. Kiedy ci dwaj faceci dostali rolę, nie można było wsunąć kawałka papieru między ich duszę a rolę. Więc moim marzeniem, od czasów Fonz, było dostać się do tego miejsca, a dzięki Gene’owi jestem bliżej. Nie ma mnie tam, ale jestem bliżej.

Zauważyłem od lat, że Gene wymawia swoje nazwisko Cousi-TERAZ, podczas gdy inne postacie mówią Cousi-NIE. Czy to było zgodne z projektem?

Nie mam pojęcia. Jestem taki dyslektyczny. Mam szczęście, że nawet wymieniłem jego imię, więc nie wiem. Wiem, że Cousineau to nazwisko położnika Billa, tego, który urodził jego córki. Myślę, że to kobieta, doktorze Cousineau. Ale myślę, że to Cousi-TERAZ, a ci inni ludzie się mylą.

Kiedy schodziłeś z planu finału trzeciego sezonu, czy wiedziałeś, że czwarty sezon będzie ostatnim hurra?

Nie, mieliśmy kontrakt na 12 odcinków rocznie, ale zrobiliśmy tylko osiem, ponieważ [co-creator] Alec [Berg] a Bill nie chciał osłabiać żadnej historii poza jej elastyczność. Nie chcieli tego rozciągać i wymyślać, żeby dodać sobie czasu. Mieliśmy również kontrakt na pięć lat, więc myślałem o pięciu. A potem HBO ogłosiło, że czwarty sezon będzie ostatnim rokiem. Więc dorosły we mnie, producent we mnie, zrozumiał. „Studio chce czterech, więc gdzie, do cholery, ma teraz pójść Barry? Coś musi się stać. Ale osoba-aktor-dziecko we mnie jest bardzo smutna, że ​​nie będę ponownie na tej scenie dźwiękowej z tą ekipą, czyli z nimi wszystkimi. Naprawdę się dogadujemy. Za kilka tygodni zobaczę D’Arcy Carden na Broadwayu i nie mogę się doczekać. Wysłała mi wczoraj filmik, a ja wciąż pytam, jak leci.

Czy kręciłeś bloki przez cały sezon czwarty, aby dostosować się do reżyserowania przez Billa każdego odcinka?

Powiedz mi, co to znaczy.

Zasadniczo dzieje się tak, gdy kręcisz więcej niż jeden odcinek na raz ze względu na lokalizacje lub aktorów.

Myślę, że wcale tego nie zrobiliśmy. Myślę, że strzelali do nich w taki sposób, że mogli to zaplanować. Ale Bill wyreżyserował wszystkie osiem odcinków. Jest współtwórcą, współscenarzystą, reżyserem i aktorem. Był zaniepokojony. Jestem pewien, że był pełen niepokoju z powodu tych wszystkich prac, ale ani razu nie zauważyłeś zmarszczki na wodzie. Ani razu nie powiedział tego aktorom ani ekipie.

Nie musiałeś wygłaszać mu żadnych motywujących przemówień?

Nie, po prostu powiedziałbym mu, że go kocham.

Czy kiedykolwiek miałeś scenę podobną do tej z finału trzeciego sezonu, w której Robert Wisdom był tak bliski i osobisty?

Kilka lat temu nie wiem, czy mógłbym zrobić tę scenę bez Roberta Wisdoma.

Dlaczego?

Przede wszystkim zabiera cię w inne miejsce. Ta moc, którą czujesz, to nie żart. Był całkowicie obecny w tej chwili, do tego stopnia, że ​​poczułem, że moje krzesło samo się cofa z powodu tego, co z niego spadało. Przećwiczyliśmy to i przysięgam, myślałem, że to całkowicie wypełniony garaż [at the time]. Więc poszliśmy zrobić sobie fryzurę i makijaż i wejść do garderoby, a kiedy wróciliśmy, garaż był pusty, z wyjątkiem tych dwóch krzeseł. Była maszyna, a nie członek załogi [in sight]. Wszyscy byli na zewnątrz po drugiej stronie ściany. Byliśmy sami. I mówię ci, jak [Robert] przysuwał swoje krzesło coraz bliżej mnie, aż w końcu krzyknął na mnie nos w nos, wow. Zrobiliśmy to pięć razy.

Czy przez lata znałeś jakieś typy Gene’a Cousineau?

Wiele. [Gene] opiera się na moich 14 nauczycielach i mojej wyobraźni. Tu, w Hollywood, był bardzo znany nauczyciel i Alec [Berg] żona brała od niego lekcje i robiła notatki. I te notatki były początkiem ich pism dla Cousineau. Jest więc mieszanką kilku różnych osób. I oczywiście moja wyobraźnia.

Co możesz ukradkiem drażnić na temat drogi, która czeka Gene’a?

Oto moja metafora: Gene jest jak ten chrząszcz, który krąży po powierzchni stawu i nigdy się nie zamoczy. Jest w studni, dostaje skrzydło, leci na szczyt i ląduje na skale studni. Teraz wygrzewa się na słońcu, ale jego skrzydło łamie się i wpada z powrotem do studni. I nie wiem, czy się utopił, czy nie.

Wywiad zredagowany ze względu na długość i przejrzystość.

Ostatni sezon Barry’ego teraz ukazuje się co tydzień w HBO, w niedziele o 22:00