YORKTON – Tradycyjne rasy zwierząt gospodarskich są częścią historii rolnictwa Kanady.

W przeciwieństwie do zabytkowego traktora, który można przechowywać w szopie i chronić na przyszłość, zwierzęta gospodarskie to żywe stworzenia, które należy pielęgnować z pokolenia na pokolenie, aby zachować rasy.

W tym właśnie miejscu Heritage Livestock Canada pełni rolę organizacji promującej zachowanie ras będących dziedzictwem kulturowym.

Heritage Livestock Canada to jedyna kanadyjska organizacja charytatywna, której celem jest ochrona ras dziedzictwa kulturowego, zgodnie z naszą listą gatunków chronionych w Kanadzie.

„Robimy to poprzez połączenie edukacji, promocji i praktycznej pomocy hodowcom w terenie. HLC posiada bank nasienia, składający się z nasienia bydła, owiec, świń i koni, który jest dostępny dla naszych członków. Istniejemy dzięki wsparciu naszych członków, darowiznom i zbiórkom pieniędzy” – wyjaśniła przewodnicząca HLC Rebecca Lange.

Lange powiedziała, że ​​utrzymanie rzadkich ras jest ważne.

„Uważam, że ochrona rzadkich ras jest ważna, ponieważ rasy te często mają cechy, które z czasem zanikły” – powiedziała w wywiadzie dla Yorkton w tym tygodniu poprzez e-mail. „Oferują genetyczną alternatywę dla zasadniczo monokultur i często wymagają mniejszego nakładu na paszę niż rasy postrzegane jako bardziej konwencjonalne. Chociaż niektóre rasy, jak na przykład White Park w Kanadzie, są w większym stopniu nastawione na ochronę środowiska, można je również wykorzystywać w warunkach komercyjnych – w końcu White Park stanowi część podstawy rasy Speckle Park.

„Byki Red Poll, Lincoln Red i Red Devon również oferują dobrą genetykę krzyżowania, zachowując jednocześnie dobrą sylwetkę.

„Istnieje również kulturowe znaczenie dziedzictwa i rzadkich ras – są one często powiązane z historią ludzkości – pomyślmy na przykład o wełnie z Cotswold, która jest tak wysoko ceniona, że ​​pieniądze z ich runa pomogły w budowie kultowych angielskich opactw”.

HLC jest obecnie zaangażowana w ważną inicjatywę dotyczącą ochrony rasy owiec.

„Staramy się skupiać na wszystkich gatunkach objętych naszymi kompetencjami w Heritage Livestock Canada. Szczególnie rasy Longwool są zagrożone na całym świecie – postanowiliśmy pomóc hodowcom w Kanadzie” – powiedział Lange, który hoduje kozy nubijskie, które są uznawane za rasę dziedziczną.

„Populacje poza krajem pochodzenia są postrzegane jako forma ubezpieczenia na wypadek wybuchu choroby. W szczególności ze względu na niemożność łatwego przemieszczania nowych zwierząt przez granice, przyjrzeliśmy się różnorodności genetycznej w obrębie ras – wiele z nich nie widziało dodania nowych linii od wielu lat – dlatego zainicjowaliśmy ten projekt”.

W przypadku projektu Lange powiedział: „HLC koncentruje się na rasach znajdujących się na naszej liście gatunków chronionych: Cotswold, Southdown, Shropshire, North Country Cheviot i Dorset Horn w celu importu nasienia”.

Rasy te są na ogół niezwykle rzadkie w Kanadzie.

„Tak, w ramach tego projektu skupiamy się na następujących rasach znajdujących się na naszej liście gatunków chronionych: Lincoln Longwool (które są niezwykle rzadkie), Dorset Horn, Shropshire, Cotswold, Border Leicester, Leicester Longwool (oznaczałoby to ponowne wprowadzenie do Kanady) , Southdown i North Country Cheviot” – powiedział Lange.

„Wszystkie powyższe rasy są wspomniane w tekstach, szczególnie z końca XIX i początku XX wieku.”

W grę wchodzą także inne rasy.

„Chociaż cętkowany holenderski, Nordwick i Wensleydale to rzadkie rasy, nie spełniają one kryteriów naszej listy gatunków chronionych. Jednakże firma Heritage Sheep Reproduction oferuje te rasy na życzenie” – powiedział Lange.

Genetyka pojawi się w różnych formach.

„Istnieje mieszanka nasienia pochodzącego z Wielkiej Brytanii i żywych zwierząt ze Stanów” – powiedział Lange.

Obecnie do Kanady nie wolno wwozić zarodków, jednak może się to zmienić.

„W szczególności Border Leicester, Lincoln i Leicester Longwool będą przybywać jako żywe zwierzęta”.

Szczególne znaczenie ma wełna długa.

„Aktywnie poszukujemy producentów z doświadczeniem, którzy chcą pomóc w ożywieniu Leicester Longwool w Kanadzie” – powiedział Lange.

Obecnie w projektach tych uczestniczy co najmniej 10 hodowców.

„Mamy jednak nadzieję rozwinąć tę kwestię, zwłaszcza jeśli chodzi o Shropshire i Dorset Horn” – powiedział Lange. „W obu przypadkach w Kanadzie pozostało bardzo niewielu hodowców, w szczególności liczba tych, którzy rejestrują potomstwo, jest dość niska.

„Bez nowych hodowców, którzy są zaangażowani w dalsze zachowanie linii rodowych poprzez papierkową robotę, oba gatunki mogą w Kanadzie „wyginąć”.

Projekt ma znaczenie z punktu widzenia ochrony rasy w Kanadzie.

„Wprowadzenie nowej genetyki powinno pomóc tym rasom odpowiednio przetrwać w przyszłości” – zaproponował Lange. „Z pewnością istnieje rosnący rynek wełny i wyrobów wełnianych, na którym docenia się naturalne właściwości każdego polaru. Pomagając osobom na miejscu, stanowi odskocznię umożliwiającą zaspokojenie nowo odkrytego zapotrzebowania”.