AMY DOBRY CZŁOWIEK: To jest Demokracja teraz!demokracjanow.org, Raport o wojnie i pokoju. Jestem Amy Goodman z Nermeen Shaikh.

NERMEEN SZAIK: Henry Kissinger zmarł w wieku 100 lat. Wielu członków waszyngtońskiego establishmentu prawdopodobnie zapamięta Kissingera jako jednego z najbardziej wpływowych dyplomatów w historii Stanów Zjednoczonych. Jednak na całym świecie, w tym w Chile, Timorze Wschodnim, Bangladeszu i Kambodży, Henry Kissinger jest pamiętany jako zbrodniarz wojenny, którego działania doprowadziły do ​​masakr, zamachów stanu, a nawet ludobójstwa.

Kissinger, który urodził się w Niemczech, był sekretarzem stanu USA za rządów Richarda Nixona i Geralda Forda w latach 1973–1977. W latach 1969–1975 był także doradcą ds. bezpieczeństwa narodowego. Jest jedynym urzędnikiem amerykańskim, który kiedykolwiek piastował oba stanowiska jednocześnie. Wraz ze swoim odpowiednikiem z Wietnamu Północnego Le Duc Tho zdobył Pokojową Nagrodę Nobla w 1973 roku.

Podczas swojej kadencji Henry Kissinger nadzorował masowy rozwój wojny w Wietnamie oraz tajne bombardowania Laosu i Kambodży, gdzie w amerykańskich atakach zginęło aż 150 000 cywilów, jak powiedział Kissinger wojsku, cytuję: „Wszystko, co lata lub cokolwiek, co się rusza.”

W Azji Południowej Kissinger wspierał pakistańską ludobójczą wojnę wojskową przeciwko Pakistanowi Wschodniemu, który obecnie jest Bangladeszem.

W Ameryce Łacińskiej odtajnione dokumenty pokazują, jak Kissinger potajemnie interweniował na całym kontynencie, od Boliwii przez Urugwaj po Chile i Argentynę. W Chile Kissinger nalegał, aby prezydent Nixon zajął, cytuję, „twardsze stanowisko” wobec demokratycznie wybranego prezydenta Chile, Salvadora Allende. 11 września 1973 roku Allende zostało obalone przez wspieranego przez USA generała Augusto Pinocheta. Kissinger powiedział kiedyś, cytuję: „Nie rozumiem, dlaczego mamy stać z boku i patrzeć, jak kraj staje się komunistyczny z powodu nieodpowiedzialności własnych obywateli”.

AMY DOBRY CZŁOWIEK: W 1975 roku Henry Kissinger i prezydent Gerald Ford spotkali się z indonezyjskim dyktatorem, generałem Suharto, aby dać mu zgodę na inwazję na Timor Wschodni, co Indonezja uczyniła 7 grudnia 1975 r. Indonezyjskie wojsko zabiło jedną trzecią populacji Timoru – jednego z najgorsze ludobójstwa końca XX wieku.

Kissinger nakreślił także plany ataku na Kubę w połowie lat 70., po tym jak Fidel Castro wysłał wojska kubańskie do Angoli, aby walczyły z siłami powiązanymi z apartheidem w Republice Południowej Afryki.

W kraju Kissinger namawiał prezydenta Nixona, aby ścigał sygnalistę z Pentagon Papers, Dana Ellsberga, którego Kissinger nazwał „najniebezpieczniejszym człowiekiem w Ameryce”.

Historyk Greg Grandin oszacował kiedyś, że działania Kissingera mogły doprowadzić do śmierci 3, a może 4 milionów ludzi. Chociaż działacze na rzecz praw człowieka od dawna wzywali do postawienia Kissingera przed sądem za zbrodnie wojenne, pozostał on znaną postacią w Waszyngtonie i poza nim, służąc jako doradca zarówno administracji republikańskiej, jak i demokratycznej.

Zwracamy się teraz do Grega Grandina. Jest autorem, laureatem nagrody Pulitzera i profesorem historii na Uniwersytecie Yale. Jego książki m.in Cień Kissingera: daleki zasięg najbardziej kontrowersyjnego męża stanu Ameryki. Jego nowy utwór dla Naród jest „Nekrolog ludowy Henry’ego Kissingera”. Napisał także wstęp do nowej książki, która właśnie się ukazała, pt. Tylko dobrzy umierają młodo: werdykt w sprawie Henry’ego Kissingera.

Greg, witaj ponownie Demokracja teraz! Podajcie nam więc historię Henry’ego Kissingera, jak widzimy w mediach głównego nurtu, okrzyknięto go człowiekiem, który nawiązał komunikację z Chinami i doprowadził do odprężenia z Rosją. Jaka jest Twoja wersja wydarzeń?

GREG GRANDIN: Cóż, myślę, że bardzo dobrze podsumowałeś wersję wydarzeń, liczbę zbrodni wojennych, w które był zamieszany. Wiesz, życie Kissingera jest fascynujące, ponieważ obejmuje bardzo istotny most w historii Stanów Zjednoczonych, począwszy od upadku powojenny konsensus, wiesz, co miało miejsce w przypadku Wietnamu, a Kissinger odegrał kluczową rolę w swego rodzaju przekręceniu, odtworzeniu państwa bezpieczeństwa narodowego, które potrafi sobie poradzić z sprzeciwem, które potrafi sobie poradzić z polaryzacją, które faktycznie rozwijało się na polaryzacji i tajemnicy oraz uczyło się manipulować społeczeństwem w celu prowadzenia bardzo agresywnej polityki zagranicznej.

To znaczy, możemy wchodzić w szczegóły, ale chcę powiedzieć, że jego śmierć była równie pouczająca jak jego życie. To znaczy, jeśli spojrzeć na nekrologi i notatki kondolencyjne, to one po prostu – to znaczy, one po prostu ujawniają, jak sądzę, moralne bankructwo establishmentu politycznego, z pewnością w świecie transatlantyckim, w szerszej NATO sfery, po prostu niechęć lub niezdolność do zrozumienia kryzysu, w jakim się znajdujemy, i roli Kissingera w tym kryzysie. Są uroczyste. Są szaleni. Są próżni. Są naprawdę niezwykłe. A jeśli pomyślisz – przypomnij sobie ostatni rok, uroczystości, obchody jego 100-lecia – 100-lecie, wiesz, urodziny, jego przeżycie do 100 lat. Myślę, że jest to kulturowy wyznacznik tego, jak bardzo – jak zbankrutowana jest klasa polityczna w tym kraju. Zatem jego śmierć jest niemal tak samo pouczająca jak jego życie.

NERMEEN SZAIK: Cóż, mieliśmy cię, Greg, kiedy skończył 100 lat, kiedy Kissinger skończył 100 lat.

GREG GRANDIN: Prawidłowy.

NERMEEN SZAIK: W tym wywiadzie powiedziałeś, że najlepiej myśleć o Kissingerze niekoniecznie jak o zbrodniarzu wojennym. Czy mógłbyś wyjaśnić dlaczego?

GREG GRANDIN: Tak, bo w ten sposób – to znaczy Christopher Hitchens spopularyzował myślenie o nim jako o zbrodniarzu wojennym, a to w pewnym sensie podnosi Kissingera jako niezwykłego zła. I to jest cienka linia, ponieważ rzeczywiście odegrał niebagatelną rolę w zdumiewającej liczbie okrucieństw oraz sprowadzeniu i zadawania nieszczęścia i śmierci na całym świecie milionom ludzi na całym świecie. Ale jest wielu zbrodniarzy wojennych. Wiesz, ten kraj jest pełen zbrodniarzy wojennych. Nie brakuje zbrodniarzy wojennych.

A myślenie o nim jako o zbrodniarzu wojennym trochę nas ogłupia. Nie pozwala nam to myśleć razem z Kissingerem – wykorzystywać jego życie do myślenia, myśleć o tym, jak Stany Zjednoczone – na przykład Kissinger zaczynał jako republikanin Rockefellera, no wiecie, liberalny republikanin, doradca Nelsona Rockefellera, który uważał Nixona za osobę spoza głównego nurtu i niebezpiecznego socjopatę, jak to ujął. A jednak kiedy Nixon wygrał – a właściwie pomógł mu wygrać, rozbijając porozumienie pokojowe z Wietnamem Północnym – zawarł pokój z Nixonem, a potem, no wiesz, objął urząd publiczny. I uważał, że Reagan był zbyt skrajny, a mimo to pogodził się z Reaganem. Potem pomyślał, że neokonserwatyści są zbyt ekstremalni i pogodził się z neokonserwatystami. Potem zawarł nawet pokój z Donaldem Trumpem. Nazywał Donalda – celebrował Donalda Trumpa niemal jako swego rodzaju ucieleśnienie jego teorii o wielkim mężu stanu i zdolności do kształtowania rzeczywistości swoją wolą. Widzicie więc Kissingera – gdy kraj porusza się w prawo, widzicie Kissingera poruszającego się wraz z nim. Zatem samo myślenie o tej trajektorii jest bardzo przydatne.

Jeśli pomyślisz także o jego tajnym bombardowaniu Kambodży, a następnie prześledzisz to bombardowanie, będzie to jak jasne światło, no wiesz, ślad czerwieni biegnący z Kambodży do obecnej, niekończącej się „wojny z terroryzmem”, co uważano za nielegalne. To znaczy, Kissinger potajemnie zbombardował Kambodżę, ponieważ bombardowanie innego kraju, z którym nie było wojny w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, było nielegalne. To jego starzy koledzy z Harvardu, którzy wszyscy byli zwolennikami zimnej wojny, ale żaden z nich nie był pokojowymi liberałami, maszerowali do Waszyngtonu. Nawet nie wiedzieli o zamachu. Poszli protestować przeciwko inwazji na Kambodżę. A teraz, wiecie, po prostu uznaje się za fakt prawa międzynarodowego, że Stany Zjednoczone mają prawo bombardować kraje, które – kraje trzecie, z którymi nie jesteśmy w stanie wojny, dają bezpieczne schronienie terrorystom. Jest to po prostu rozważane – jest po prostu uważane za powszechne. Można więc było zobaczyć tę ewolucję i dryf w stronę niekończącej się wojny w życiu Kissingera.

Można także — życie Kissingera jest również przydatne, jeśli pomyślimy o tym, jak, wiesz, jako urzędnik publiczny, pierwszy doradca ds. bezpieczeństwa narodowego, a następnie sekretarz stanu Richarda Nixona i Geralda Forda, Kissinger stworzył wiele chaosu, który później wymagał i wymagał przejście do tego, co nazywamy neoliberalizmem. Ale potem, po utracie stanowiska, jako szef Kissinger Associates, Kissinger pomógł pośredniczyć w przejściu do neoliberalizmu, prywatyzacji dużej części świata, Ameryki Łacińskiej, Europy Wschodniej i Rosji. Widzicie więc to, no wiecie, to przejście od polityka publicznego lub decydentów publicznych, a następnie w ramach tego przejścia do zdobycia niewypowiedzianego bogactwa jako prywatny obywatel.

Więc wiesz, życie Kissingera na wiele sposobów wyznacza trajektorię Stanów Zjednoczonych. Wiesz, świętowano go w Bibliotece Publicznej Nowego Jorku, jakby był wcieleniem amerykańskiego stulecia. I pod wieloma względami był. Wiesz, on naprawdę – jego kariera naprawdę dobrze wpisuje się w trajektorię Stanów Zjednoczonych i ewolucję państwa zapewniającego bezpieczeństwo narodowe i jego politykę zagraniczną oraz – no wiesz, i zepsuty świat, w którym wszyscy staramy się żyć, jako ostatnie dwa segmenty —

AMY DOBRY CZŁOWIEK: Greg, ja —

GREG GRANDIN: — pokazał tak —

AMY DOBRY CZŁOWIEK: Chcę zwrócić się do Henry’ego Kissingera jego własnymi słowami. Przemawia w 2016 r., kiedy bronił tajnego bombardowania Kambodży.

HENZ KISSINGER: Nixon zarządził atak na obszary bazowe w promieniu pięciu mil od granicy wietnamskiej, które były w zasadzie bezludne. Tak więc, gdy używane jest wyrażenie „bombardowanie dywanowe”, jest to, jak sądzę, pod względem skali ataków prawdopodobnie znacznie mniejsze niż to, co administracja Obamy zrobiła w podobnych bazach w Pakistanie, co moim zdaniem jest uzasadnione. Dlatego uważam, że to, co zrobiono w Kambodży, było uzasadnione.

AMY DOBRY CZŁOWIEK: A więc to był Henry Kissinger w 2016 roku. Przemawiał na konferencji LBJ Biblioteka. Nieżyjący już sławny szef kuchni, Anthony Bourdain, powiedział kiedyś: „Kiedy już pojedziesz do Kambodży, nigdy nie przestaniesz chcieć zatłuc Henry’ego Kissingera na śmierć gołymi rękami. Już nigdy więcej nie będziesz mógł otworzyć gazety i przeczytać o tym zdradzieckim, kłamliwym, morderczym draniu, który zasiądzie do miłej pogawędki z Charliem Rose lub weźmie udział w jakimś eleganckim romansie dla nowego, błyszczącego magazynu, bez zadławienia się. Bądźcie świadkami tego, czego Henryk dokonał w Kambodży – owoców swojego geniuszu mężów stanu – a nigdy nie zrozumiecie, dlaczego nie zasiada w sądzie w Hadze obok Miloszevica”. Jeśli możesz po prostu na to odpowiedzieć? I dla —

GREG GRANDIN: Tak. Cóż, ten cytat zawiera więcej moralnej i intelektualnej bystrości i inteligencji niż cały establishment polityczny, zarówno liberalny, jak i Demokrata i Republikanin. To moralnie poprawne. To jest intelektualnie poprawne. I, wiecie, jest dokładniejszy niż większość historyków dyplomacji, którzy handlują na uczynienie Kissingera bardziej etycznym – moralnie skomplikowanym niż był.

Jeśli chodzi o cytat samego Kissingera na temat Kambodży, to tutaj prowadzi on małą grę. Więc kłamie. To znaczy zbombardował Kambodżę dywanem. Stany Zjednoczone masowo zbombardowały Kambodżę i wyprowadziły do ​​władzy najbardziej ekstremalną klikę Czerwonych Khmerów, na czele której stał Pol Pot. Wiesz, kiedy masowo bombardujesz kraj i niszczysz całą opozycję, zwykle doprowadzasz do władzy ekstremistów. I właśnie dlatego Kissinger jest w dużej mierze odpowiedzialny za ludobójstwo, które miało miejsce później za Pol Pota. Bombardowanie wyniosło do władzy Pol Pota w ramach Czerwonych Khmerów, którzy wcześniej stanowili większą i szerszą koalicję.

Ale Kissinger nie myli się, łącząc to z bombardowaniem Pakistanu przez Obamę. Właśnie o to mi chodziło wcześniej. Wiesz, Kissinger po prostu musiał to zrobić nielegalnie – wtedy potajemnie, bo było to nielegalne. Wiadomo, bombardowanie krajów trzecich w celu osiągnięcia celów wojennych w innym kraju było sprzeczne z prawem międzynarodowym. Ale teraz jest to akceptowane jako powszechne. I to prawda, nie myli się, kiedy cytuje program dronów Obamy i co za Obamę – i, no wiecie, kontynuację logiki „wojny z terroryzmem”, która rozpoczęła się za rządów George’a W. Busha. Nie myli się co do tego. I to jest ta linia – to jedna z linii, które można prześledzić od Wietnamu, Kambodży i Azji Południowej do dzisiejszej katastrofy, w której żyjemy.

AMY DOBRY CZŁOWIEK: Gregu Grandinie, chcemy ci bardzo podziękować, że jesteś z nami, autorze zdobywcy nagrody Pulitzera i profesorze historii na Uniwersytecie Yale. Jest autorem Cień Kissingera: daleki zasięg najbardziej kontrowersyjnego męża stanu Ameryki. Umieścimy link do Twojego artykułu w Naród„Nekrolog ludowy Henry’ego Kissingera”.

Spóźnione wszystkiego najlepszego dla Deeny Guzder! Jestem Amy Goodman z Nermeen Shaikh.