TEGUCIGALPA, Honduras (AP) – Władze w Hondurasie zaczęły przekazywać krewnym posiekane, spalone zwłoki 46 kobiet zabitych podczas najgorszych zamieszek w więzieniu dla kobiet w niedawnej pamięci.

Niektóre z ciał były tak mocno spalone, że do zidentyfikowania potrzebne były testy genetyczne lub badania dentystyczne, powiedział Yuri Mora, rzecznik krajowej agencji dochodzeniowej policji Hondurasu.

Obraz, który zaczął wyłaniać się z wtorkowej przemocy w więzieniu dla kobiet w Tamara w Hondurasie, był jednym ze starannie zaplanowanych masakr rzekomych członków rywalizującego gangu przez więźniów należących do osławionego ulicznego gangu Barrio 18.

Rzeź doprowadziła do wezwań do zmian w systemie więziennictwa w kraju, a nawet do dyskusji, czy Honduras powinien naśladować drastyczne więzienia o zerowej tolerancji i bez przywilejów, utworzone w sąsiednim Salwadorze przez prezydenta Nayiba Bukele.

Rozprawa z gangami w Salwadorze doprowadziła do łamania praw, ale okazała się również niezwykle popularna w kraju od dawna terroryzowanym przez uliczne gangi.

„Jednym z podanych zagrożeń jest bukelizacja problemu bezpieczeństwa w tym kraju, ze wszystkim, co by to oznaczało” – powiedział ekspert ds. praw człowieka z Hondurasu, Joaquin Mejia.

Nikt nie dyskutuje, że więzienia w Hondurasie są w haniebnym stanie. We wtorkowych zamieszkach uwięzieni członkowie osławionego gangu Barrio 18 zamordowali 46 innych więźniarek, opryskując je ogniem, siekając maczetami, a następnie zamykając ocalałych w ich celach i oblając je łatwopalnym płynem.

Co przerażające, członkowie gangu byli w stanie uzbroić się w pistolety i maczety, ominąć strażników i zaatakować. Nosili nawet zamki, aby zamknąć swoje ofiary w środku, najwyraźniej po to, by spalić je żywcem.

Jessica Sánchez, aktywistka z Grupy Społeczeństwa Obywatelskiego, organizacji zajmującej się prawami człowieka, powiedziała: „uważamy, że ta masakra została przeprowadzona na zlecenie siatki przestępczej i jestem pewna, że ​​było to wcześniej znane i nic nie zostało zrobione”.

Miguel Martínez, rzecznik ministerstwa bezpieczeństwa, powiedział, że atak był nagrywany przez kamery bezpieczeństwa do momentu, gdy członkowie gangu zniszczyli ich w czymś, co nazwał planowanym atakiem.

„Możesz zobaczyć moment, w którym kobiety pokonują strażników, pozostawiając ich bezradnych i zabierają im klucze” – powiedział Martínez.

Prezydent Xiomara Castro powiedział, że zamieszki w więzieniu w Tamarze na północny zachód od Tegucigalpy zostały „zaplanowane przez maras (gangi uliczne) za wiedzą i przyzwoleniem władz bezpieczeństwa”.

Castro zwolnił ministra bezpieczeństwa Ramóna Sabillóna i zastąpił go Gustavo Sánchezem, który służył jako szef policji krajowej.

Nakazała, aby wszystkie z 21 więzień w kraju znalazły się na rok pod kontrolą żandarmerii wojskowej, która zostanie poproszona o przeszkolenie 2000 nowych strażników.

Nie ogłosiła jednak natychmiastowego planu poprawy warunków w więzieniach, które charakteryzują się przeludnieniem, rozpadającymi się obiektami i słabo wyszkolonymi strażnikami. Bezpieczeństwo jest tak słabe, że więźniowie często prowadzą własne cele, sprzedając zakazane towary i wyłudzając pieniądze od innych więźniów.

Wielu wątpiło, że odpowiedź leży w przyjęciu rodzaju brutalnie kontrolowanych więzień, które zbudował Salwador.

„Budowa kolejnych więzień w Hondurasie nie jest konieczna. Dlaczego? Po co budować więcej więzień, które zamieniają się w rzeźnie dla ludzi, kiedy rząd nie ma nad nimi kontroli? powiedział 54-letni Roberto Cruz, który prowadzi mały punkt sprzedaży detalicznej w stolicy.

„Potrzebni są profesjonalni ludzie do kierowania więzieniami” – powiedział Cruz, przyznając, że „jest to duży, złożony problem, który wymaga pilnego rozwiązania”.

Większość nie ufa rządowi, że zrobi to dobrze.

„Domagamy się międzynarodowego śledztwa, które może naprawdę spojrzeć na kwestię więzień i kobiet” w więzieniach, powiedział Sánchez.

Na razie wychodzą na jaw zimne fakty wtorkowej masakry: po zamieszkach w więzieniu znaleziono 18 pistoletów, karabin szturmowy, dwa pistolety maszynowe i dwa granaty. Wszyscy zostali przemyceni do placówki.

Następnie szokujący był fakt, że – podobnie jak w wielu więzieniach Ameryki Łacińskiej – niektóre dzieci więźniów mieszkały z matkami w więzieniu w czasie ataku.

„Niektóre kobiety mieszkały z dziećmi w areszcie. Te dzieci są teraz pozostawione w tyle i bardzo bezbronne. Jestem głęboko zaniepokojony ich dobrem i bezpieczeństwem” – powiedział Garry Conille, dyrektor regionalny UNICEF, funduszu ONZ na rzecz dzieci.

Nie wiadomo, czy jakieś dzieci były świadkami ataku.

Liczba ofiar śmiertelnych zamieszek przekroczyła liczbę ofiar pożaru w ośrodku dla kobiet w Gwatemali w 2017 r., kiedy dziewczęta ze schroniska dla trudnej młodzieży podpaliły materace w proteście przeciwko gwałtom i innym formom złego traktowania. Dym i ogień zabiły 41 dziewcząt.

Najgorsza katastrofa więzienna od stulecia miała również miejsce w Hondurasie, w 2012 r., w zakładzie karnym dla mężczyzn w Comayagua, gdzie 361 osadzonych płci męskiej zginęło w pożarze, prawdopodobnie spowodowanym zapałką, papierosem lub innym otwartym ogniem.