Humza Yousaf: SNP szuka nowego lidera w obliczu ujawnienia podziałów
- Autorzy: James Cook, redaktor ze Szkocji i Natalie Higgins
- wiadomości BBC
Źródło obrazu, Obrazy Getty’ego
Rząd mniejszościowy zabiegający o wsparcie może wyglądać chaotycznie, ale szkocki parlament został zaprojektowany tak, aby zachęcać rywalizujące partie do zawierania porozumień.
Wizja decentralizacji zakładała ucieczkę od wrogiej atmosfery Westminsteru i zastosowanie innego systemu wyborczego, aby zapewnić mniejszym partiom większy głos i zachęcić do konsensusu.
Nic na to nie wskazywało w poniedziałek, kiedy Humza Yousaf ogłosił swoją rezygnację po niezdarnym zakończeniu porozumienia o podziale władzy ze szkockimi Zielonymi, wyrzucając ich ze swojego rządu.
Przy 63 posłach do parlamentu na 65 opozycji, próbował on zapewnić sobie poparcie w celu kontynuowania sprawowania urzędu, a zadanie to stało się pilniejsze ze względu na złożenie wniosków o wotum nieufności dla jego przywództwa i rządu.
Poseł do parlamentu Glasgow Pollok próbował przekonać pogardzanych Zielonych, aby go poparli, ale bezskutecznie; odrzucił umowę z jedynym MSP z partii Alba Alexa Salmonda; i w obliczu upokarzającej porażki parlamentarnej natychmiast ogłosił swoją rezygnację.
Nie zawsze było to takie trudne. Dobrze traktowany rząd mniejszościowy pracował już wcześniej w Holyrood. Zarówno Alex Salmond, jak i Nicola Sturgeon przewodzili administracjom Szkockiej Partii Narodowej (SNP), które opierały się na wsparciu opozycji.
Jednak teraz zawzięty upadek paktu z Zielonymi ujawnił podziały nie tylko w parlamencie w Edynburgu, ale w samej SNP w sprawie strategii niepodległościowej, polityki gospodarczej i kwestii społecznych, takich jak opieka zdrowotna dotycząca płci.
Oprócz tych problemów partia znajduje się w cieniu policyjnego śledztwa dotyczącego jej finansów, w wyniku którego policja postawiła zarzuty byłemu dyrektorowi naczelnemu Peterowi Murrellowi, mężowi pani Sturgeon.
Kto odziedziczy te wyzwania?
Być może Johna Swinneya, który dwie dekady temu stał na czele SNP?
W ciągu swoich 60 lat życia zajmował się polityką, dołączając do SNP w wieku 15 lat.
Swinney jest członkiem szkockiego parlamentu, odkąd ćwierć wieku temu Partia Pracy Tony’ego Blaira przekazała władzę Edynburgowi.
Wśród potencjalnych pretendentów do przywództwa SNP doświadczenie pana Swinneya nie ma sobie równych.
Ma na swoim koncie dziesięć lat pracy na stanowisku sekretarza finansów, sześć lat kierowania departamentem edukacji i dziewięcioletni staż na stanowisku wicepierwszego ministra Nicoli Sturgeon.
Jeśli zależy Ci na doświadczeniu, pana Swinneya nie da się pokonać, chociaż jest prawdopodobnie dwóch Johnów Swinneyów.
Publicznie był zawziętym obrońcą niepodległości, działaczem parlamentarnym, który nie miał nic przeciwko koszarowaniu i dokuczaniu swoim politycznym przeciwnikom.
Krótko mówiąc, plemienne. A jednak za kulisami jest tą rzadką postacią w polityce, człowiekiem powszechnie uważanym przez przyjaciół i wrogów za przyzwoitego, życzliwego i uczciwego.
Wielu starszych kolegów w SNP namawia go do kandydowania, mając nadzieję, że zapewni zarówno stabilność, jak i mądrość po krótkiej i często burzliwej kadencji 39-letniego Humzy Yousafa.
Należą do nich przywódca Westminsteru Stephen Flynn, sekretarz ds. energetyki Màiri McAllan i sekretarz edukacji Jenny Gilruth.
„To poważne czasy, a poważne czasy wymagają poważnej polityki i poważnych ludzi” – powiedział Flynn.
„Myślę, że opinia publiczna uspokoiłaby się jego obecnością. Myślę, że jego obecność zjednoczyłaby partię i myślę, że może to wyjść tylko na dobre dla całej Szkocji” – dodał.
Liz Lloyd, była szefowa sztabu pani Sturgeon, zasugerowała, że pożądana byłaby raczej koronacja niż konkurs na przywództwo.
„Jeśli uda im się szybko to uporządkować i wrócić do podstawowych obowiązków, na których zależy ludziom, myślę, że SNP ma potencjał, aby powstrzymać spadek sondaży” – powiedziała BBC News.
Czy to może być pan Swinney, poseł do parlamentu North Perthshire?
Jest członkiem Kościoła szkockiego i opisuje siebie jako człowieka głębokiej wiary, podczas gdy jego najbardziej prawdopodobną rywalką wydaje się być Kate Forbes, była sekretarz finansów, która nieco ponad rok temu niemal pokonała Yousafa w konkursie na przywództwo. pobożnym chrześcijaninem.
Podczas tego konkursu Swinney skrytykował ją za stwierdzenie, że głosowałaby przeciwko małżeństwom homoseksualnym, gdyby w 2014 r. była posłanką do parlamentu.
„Jestem człowiekiem głębokiej wiary chrześcijańskiej” – powiedział – „ale nie podzielam tych samych poglądów, jakie Kate prezentowała w ciągu ostatnich kilku dni”.
Hamza Yousaf odchodzi
Jako członkini Prezbiteriańskiego Wolnego Kościoła Szkocji była świadkiem, jak jej kampania przeciwko Yousafowi została zboczona z kursu przez jej społecznie konserwatywne poglądy na temat małżeństwa, aborcji i płci.
Niemniej jednak parlamentarzyści Skye, Lochaber i Badenoch zapewnili sobie 48% głosów, wysyłając komunikat, że SNP oddaliła się od władzy Nicoli Sturgeon i musi zaostrzyć swoje działania.
„Ciągłość tego nie załatwi” – brzmiała jej mantra, gdy atakowała Yousafa w czasami brutalnych słowach.
„Był pan ministrem transportu i pociągi nigdy nie przyjeżdżały punktualnie. Kiedy był pan sekretarzem sprawiedliwości, policja była napięta do granic wytrzymałości, a teraz, jako minister zdrowia, mamy rekordowo długi czas oczekiwania” – powiedziała mu podczas telewizyjnej debaty w STV.
Jej ocena jego umiejętności politycznych mogła być przewidywalna, ale nie została dobrze przyjęta przez niektórych jej kolegów w parlamencie, którzy uznali ją za nielojalną i nieuprzejmą.
Teraz mówi się, że 34-letnia pani Forbes ponownie rozważa kandydowanie.
Źródło SNP stwierdziło, że gdyby tak się stało, musiałaby znaleźć sposób na sformułowanie swoich wartości społecznych, tak aby nie zniechęcić młodszych i bardziej liberalnych wyborców.
Pytanie do niej, podało źródło, brzmiało: „Czy Kate może znaleźć sposób na przekonanie innych, że jej poglądy nie będą przeszkadzać?”
Na razie ma niewielu zadeklarowanych zwolenników. Wśród nich jest rodzeństwo parlamentarzystów Annabelle i Fergus Ewing, których zmarła matka Winnie Ewing odniosła dla partii legendarne zwycięstwo w wyborach uzupełniających w 1967 roku.
„To musi być nowe pokolenie i Kate Forbes” – napisała Ewing w mediach społecznościowych.
„Kate Forbes bez cienia wątpliwości przewyższa wszystkich pozostałych kandydatów” – powiedział Ewing w rozmowie z „World at One” w BBC Radio 4, argumentując, że cieszy się szacunkiem konserwatystów, laburzystów i liberalnych demokratów oraz że może rządzić zapewnienie im wsparcia w poszczególnych kwestiach.
„Będą jej ufać” – powiedział, dodając: „Alex Salmond kierował rządem mniejszościowym składającym się z 47 posłów. Mamy 63, więc tak naprawdę wystarczy wygrać debatę budżetową i wniosek o wotum nieufności. Szczerze mówiąc, pozostałe debaty , nie ma to większego znaczenia.”
Jednakże Zieloni, którzy mają siedmiu posłów w Holyrood, nie podobają się gospodarcze i społeczne programy Kate Forbes.
Współprzewodnicząca Lorna Slater powiedziała, że nie będzie interweniować w wyścigu o przywództwo innej partii, ale dała jasno do zrozumienia, że polityka pani Forbes nie będzie do przyjęcia dla jej partii.
Powiedziała, że pytanie do SNP brzmi, czy chce ona „nadal być partią postępową”, zaangażować się w „uczynienie podatku dochodowego bardziej sprawiedliwym” i przeciwdziałać zmianom klimatycznym, czy też „obrać inny kierunek”.
Ktokolwiek zdobędzie przywództwo, twierdzi James Mitchell, profesor polityki publicznej na Uniwersytecie w Edynburgu, musi ponownie skupić się na kompetencjach.
„Jest za dużo wizjonerskich rzeczy na wysokim poziomie, spinu i całej reszty” – powiedział, dodając: „bardzo niewiele myśli wykracza poza to.
„Przy dostawie niewiele myśli się o dostawie”.
Lub, jak bez ogródek ujęła to wicepierwsza minister Shona Robison w poniedziałkowym wydaniu Reporting Scotland: „Musimy zebrać się w całość, jasno i tak szybko, jak to możliwe”.
Jak odkrył Humza Yousaf, rządzenie jest trudne, ale rządzenie bez większości jest znacznie trudniejsze, czy to przez przypadek, czy celowo.
