Powiązania całego genomu z niewydolnością serca. Wyniki metaanalizy wielopochodnej GWAS dotyczącej niewydolności serca z jakiejkolwiek przyczyny, przeprowadzonej przy użyciu modelu ważonego odwrotną wariancją o ustalonym efekcie. Działka Manhattan o znaczeniu dla całego genomu (p <5 × 10⁻⁸) skojarzenia. Każdy punkt reprezentuje wariant genetyczny. Warianty zaznaczone na czerwono znajdują się +/- 500 kb znaczącego locus w całym genomie. Oś x reprezentuje pozycję genomową, a oś y przedstawia siłę asocjacji reprezentowaną przez −log₁₀(wartość p). Geny kandydujące B zostały przypisane do każdego istotnego wariantu w całym genomie (p <5 × 10⁻⁸) w analizach dotyczących wielu przodków i specyficznych dla przodków (w oparciu o bliskość najbliższego miejsca startu transkrypcji). Geny kandydujące są pogrupowane według chromosomów. Wcześniej niezgłoszone geny kandydujące (> 500 kb z wcześniej zgłoszonego locus) są oznaczone gwiazdkami. Rozmiar każdego punktu odpowiada sile skojarzenia reprezentowanej przez −log₁₀(wartość p). Tam, gdzie wiele niezależnych wariantów zmapowano na ten sam gen, pokazano tylko najsilniejsze powiązanie. Kredyt: Komunikacja natury (2022). DOI: 10.1038/s41467-022-34216-6

Naukowcy zidentyfikowali nowe warianty genetyczne związane z niewydolnością serca, wynika z badań opublikowanych w czasopiśmie Komunikacja natury.

Badanie, w którym przeanalizowano genomy i przodków ponad 115 000 pacjentów z niewydolnością serca, wyszczególnia 47 loci ryzyka w ludzkim genomie, w których warianty genetyczne mogą wskazywać na zwiększone ryzyko niewydolności serca. Ponadto badacze zidentyfikowali dziewięć krążących białek związanych z niewydolnością serca lub specyficznymi ilościowymi cechami obrazowania.

Odkrycie podkreśla znaczenie powszechnych zmienności genetycznych w patogenezie niewydolności serca, powiedziała dr Megan Roy-Puckelwartz, adiunkt na Wydziale Farmakologii i współautorka badania.

„To badanie otwiera nowe sposoby myślenia o niewydolności serca” – powiedział Puckelwartz. „Te loci stają się teraz celem leczenia, a ponieważ pokazujemy również siłę związku między niewydolnością serca a tymi cechami obrazowania kardiometabolicznego, możemy wykorzystać je jako markery do określenia czyjegoś ryzyka niewydolności serca”.

Centrum Kontroli i Prewencji Chorób szacuje, że prawie 6,2 miliona Amerykanów cierpi na jakąś formę niewydolności serca, co oznacza, że ​​serce nie może pompować wystarczającej ilości krwi, aby utrzymać organizm, ale serce nie przestaje całkowicie bić.

Niewydolność serca jest powszechna, a rola genetyki w tym stanie jest złożona. Przed tym badaniem zidentyfikowano tylko 11 wspólnych loci ryzyka niewydolności serca za pomocą asocjacji całego genomu, metody badawczej, która łączy warianty genetyczne w całym genomie z niewydolnością serca.

Aby lepiej zrozumieć powiązania między genami a niewydolnością serca, autorzy badania przeprowadzili metaanalizę badań asocjacyjnych obejmujących cały genom niewydolności serca i objęli ponad 1,6 miliona kontroli o różnym pochodzeniu genetycznym.

Następnie badacze porównali nowo zidentyfikowane genetyczne warianty ryzyka z innymi cechami kardiometabolicznymi, w tym migotaniem przedsionków, wskaźnikiem masy ciała, chorobą wieńcową, ciśnieniem krwi i poziomem cholesterolu. Odkryli, że warianty ryzyka niewydolności serca były związane z podwyższonym ciśnieniem krwi i chorobą wieńcową.

Na koniec autorzy badania przeprowadzili analizę randomizacji mendlowskiej 725 ludzkich białek i stwierdzili, że dziewięć z nich było powiązanych z wariantami ryzyka niewydolności serca.

„To badanie jest ważne ze względu na wielkość i zakres populacji z niewydolnością serca, które w nim uczestniczyły” – powiedziała dr Elizabeth McNally, profesor medycyny genetycznej Elizabeth J. Ward i współautorka badania. „Dzięki ocenie tak dużej liczby pacjentów z niewydolnością serca udało się znaleźć nowe geny i białka związane z niewydolnością serca”.

Powiedziała, że ​​niektóre geny i białka będą przydatne do przewidywania, kto jest zagrożony rozwojem niewydolności serca, a także mogą służyć jako przyszłe cele leczenia.

„Mamy nadzieję, że uda nam się wykorzystać te obserwacje i zintegrować rzadkie zmiany genów z tego rodzaju„ powszechnymi ”wariantami genów, abyśmy mogli lepiej przewidzieć, kto prawdopodobnie rozwinie niewydolność serca, a u kogo mogą wystąpić powikłania arytmii” – powiedział McNally , który jest jednocześnie dyrektorem Centrum Medycyny Genetycznej.