Większy nie zawsze znaczy lepszy — to powiedzenie okazało się prawdziwe podczas ceremonii otwarcia igrzysk olimpijskich. W Paryżu, światowej stolicy mody, to właśnie wyszywany złotem strój Team Mongolia z Seine-sensation odniósł wielki sukces.
Haiti (niezwykle artystyczne), Czechy (poplamione trencze) i Sri Lanka (biały jedwab) również zachwyciły, mimo że USA (Ralph Lauren) i Włochy (Emporio Armani) wytoczyły największe działa.
Jeśli chodzi o Indie, powiedzmy, że gdyby istniał medal za najlepszy mundur ceremonialny, nie bylibyśmy nawet blisko. Chociaż inspirowane ikatem indyjskie kurta-bundi i sari zostały zaprojektowane przez nikogo innego, jak Taruna Tahiliani, wielu uważało, że była to stracona okazja do świętowania indyjskiego rzemiosła. Chociaż rzadko zdarza się, aby spolaryzowane media społecznościowe zgadzały się w jakiejś sprawie, tym razem krytyka była niemal jednomyślna.
„Dziś o indyjskim przemyśle modowym mówi się ze względu na jego tradycyjne, ale nowoczesne ubrania. To była okazja, aby stworzyć coś wyjątkowego i kreatywnego” — mówi mieszkająca w Delhi projektantka mody Shilpi Gupta.
Był to również pierwszy raz, kiedy projektant został zaangażowany do zaprojektowania oficjalnego stroju ceremonialnego reprezentacji Indii.
Komentatorka mody Shefalee Vasudev twierdzi, że debata nie powinna dotyczyć nadruku kontra tkanie ręczne, ponieważ Tasva, współpraca między Tahiliani i Aditya Birla Group, została zakontraktowana do zaprojektowania mundurów dla kontyngentu. „Tasva interesuje się wysokiej jakości tkaninami wytwarzanymi w młynach. To nie jest marka tkana ręcznie. Gdyby ktoś chciał nadruk na krośnie ręcznym, kontrakt zostałby przyznany tym, którzy znani są ze swojego podpisu tkanego ręcznie” — mówi Vasudev. Dodaje jednak, że nawet w ramach mandatu estetyka nie do końca się zgadzała.
Odpowiadając na komentarze, Ashish Mukul, szef marki Tasva, powiedział TOI, że ceremonialny strój dla Team India został stworzony z poczuciem dumy narodowej i celem zrównoważenia tradycji z nowoczesnością. „Naszym zamiarem jest stworzenie stroju, który reprezentuje bogate dziedzictwo Indii i zapewnia naszym sportowcom poczucie komfortu i pewności siebie” — powiedział Mukul, dodając, że materiały, w tym bawełna i krepa wiskozowa, zostały wybrane ze względu na ich praktyczne i estetyczne właściwości.
Dietetyczka Nandita Iyer, która nie uważa się za ekspertkę od mody, mówi, że była niezadowolona jako znawczyni indyjskich tekstyliów, rzemiosła i tkania ręcznego. „Każde takie globalne wydarzenie jest dla nas sceną, na której możemy z dumą zaprezentować nasze dziedzictwo i historię, a robienie tego z wiskozy i nadrukiem Ikat, tandetnie przyszytym jako obramowanie, wydaje się pospieszną robotą” — mówi Iyer.
Inni jednak wskazali na wyzwania związane z tworzeniem mundurów, które łączą estetykę, funkcjonalność i reprezentację kulturową. W poście na Instagramie Susan Thomas, była dyrektor NIFT Bengaluru, zauważyła, że ​​wiskoza jest używana do produkcji mundurów, ponieważ „Igrzyska olimpijskie to wydarzenie nastawione na wyniki, które opiera się na sprawności fizycznej”.
Projektantka Rina Dhaka zauważyła, że ​​są budżety i briefy do wypełnienia. „Kiedy robimy produkcje na taką skalę, używamy cyfryzacji zamiast splotów, aby zapewnić spójność i jakość” — mówi Dhaka. Dla niej piękny uśmiech badmintonisty PV Sindhu uniósł zespół.