Nowe Delhi
CNN
—

Rywalizacja była zacięta aż do ostatniego strzału. Abhinav Bindra z Indii był na równi ze swoim najbliższym rywalem w ostatniej rundzie strzelania z 10-metrowego karabinu pneumatycznego mężczyzn podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich 2008 w Pekinie.

Następnie, dzięki niemal perfekcyjnemu strzałowi, Bindra zdobyła pierwsze w historii Indii indywidualne złoto olimpijskie.

Było to historyczne osiągnięcie, które – jak liczyło wielu w Indiach – może okazać się punktem zwrotnym dla tego wielkiego kraju po wielu dekadach słabych wyników na igrzyskach olimpijskich.

Jednak 16 lat, cztery Letnie Igrzyska Olimpijskie i zaledwie jeden dodatkowy złoty medal później, marzenia te w dużej mierze nie spełniły się.

Indie, w których mieszka ponad 1,4 miliarda ludzi, są najludniejszym krajem świata, według Organizacji Narodów Zjednoczonych. W 2022 r. Indie wyprzedziły Wielką Brytanię jako piąta co do wielkości gospodarka świata, a w zeszłym roku stały się jednym z zaledwie czterech krajów, którym udało się wylądować statek kosmiczny na księżycu. A na czele kraju stoi ambitny premier, który ma szeroki wpływ na arenie międzynarodowej.

Ale jeśli chodzi o igrzyska olimpijskie, Indie nie dorównują swoim możliwościom.

Indie zdobyły w Paryżu zaledwie sześć medali, co oznacza brak osiągnięcia rekordu siedmiu medali w Tokio w 2021 r.

Stany Zjednoczone, których populacja stanowi mniej niż jedną czwartą populacji Indii, znalazły się na szczycie listy ze 126 medalami, a na trzecim miejscu znalazły się Chiny z 91 medalami.

Indie zajęły 71. miejsce w klasyfikacji medalowej, za państwami o znacznie mniejszej liczbie ludności, takimi jak Gruzja, Kazachstan i Korea Północna.

Od czasu swojego debiutu w 1900 r. Indie zdobyły łącznie zaledwie 41 medali olimpijskich, wszystkie podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich.

„Nie ma wątpliwości, że Indie nie radziły sobie najlepiej na igrzyskach olimpijskich i ogólnie w sporcie światowym” – powiedział Ronojoy Sen, autor „Nation at Play: A History of Sport in India”.

„Jeśli spojrzeć na stosunek liczby ludności do liczby zdobytych medali, to jest on prawdopodobnie najgorszy”.

Pozytywnym aspektem igrzysk w Paryżu dla Indii było to, że mistrz rzutu oszczepem Neeraj Chopra dorzucił srebro do złota zdobytego w Tokio w 2020 r., a strzelczyni Manu Bhaker wywalczyła podwójny brąz, stając się pierwszą Hinduską, która zdobyła dwa medale na tych samych igrzyskach.

Vinesh Phogat, znana ze swojej głośnej roli w protestach przeciwko molestowaniu seksualnemu, została pierwszą Hinduską, która zakwalifikowała się do finału wrestlingu w kategorii kobiet do 50 kg stylem dowolnym – tylko po to, by zostać zdyskwalifikowaną za nieukończenie jej kategorii wagowej. W środę jej apelacja o srebrny medal została odrzucona przez Sąd Arbitrażowy ds. Sportu.

CNN zwróciło się do Indyjskiego Stowarzyszenia Olimpijskiego z prośbą o komentarz na temat występu drużyny w Paryżu.

Zdaniem ekspertów niewykorzystany potencjał olimpijski Indii można wyjaśnić kilkoma czynnikami, z których głównym winowajcą jest niedoinwestowanie sportu.

Sen powiedział, że Nowe Delhi nigdy nie przeznaczało środków na ogólnokrajowy program treningowy, taki jak te, które realizują tradycyjne potęgi olimpijskie, dla których złote medale od dawna są symbolem siły narodu.

„Dla krajów takich jak USA, Chiny i (ówczesny) Związek Radziecki sport był nieodłączną częścią rodzącej się historii narodowej, środkiem do osiągnięcia globalnego uznania i chwały” – powiedział.

Dodał, że najbardziej utytułowane kraje olimpijskie identyfikują i rozwijają talenty od najmłodszych lat, wskazując na Chiny, gdzie „widzi się dzieci trenowane od momentu, gdy zaczynają chodzić”.

Analitycy twierdzą, że indyjscy sportowcy często borykają się z przeszkodami, takimi jak niewystarczające finansowanie i brak dostępu do obiektów.

„Kiedy ludzie mówią 1,4 miliarda ludzi i tylko (sześć) medali, to jest to całkowicie błędny nagłówek, ponieważ… 1,39 miliarda ludzi nie ma dostępu do obiektów sportowych” – powiedział Boria Majumdar, analityk sportowy i autor „Dreams of a Billion: India and the Olympic Games”.

Indie wysyłają na igrzyska olimpijskie znacznie mniej sportowców i personelu pomocniczego niż najlepsze drużyny, takie jak USA, powiedział Majumdar. Na przykład 117 indyjskich zawodników pojechało do Paryża, w porównaniu z prawie 600 Amerykanami.

Eksperci twierdzą, że Indie zmagają się również z poważniejszymi problemami zdrowotnymi, które utrudniają rozwój i ograniczają potencjał sportowy od dzieciństwa.

Indie zajęły 111. miejsce na 125 krajów w raporcie Global Hunger Index z 2023 r. Na poziomie 18,7% kraj ten ma najwyższy na świecie wskaźnik wychudzenia dzieci – liczbę dzieci, które są zbyt szczupłe w stosunku do swojego wzrostu – co odzwierciedla ostre niedożywienie. Ponad jedna trzecia dzieci poniżej 5 roku życia w Indiach jest zahamowana w rozwoju z powodu niedożywienia, co oznacza, że ​​są zbyt niskie w stosunku do swojego wieku, zgodnie z raportem.

„Dopóki nie zajmiemy się podstawowymi kwestiami dotyczącymi odżywiania, będzie nam bardzo trudno osiągnąć większą doskonałość na najwyższym poziomie sportu, gdzie o zwycięstwach decydują milisekundy” – powiedział Sen.

Kolejnym wyzwaniem dla postępu olimpijskiego są dodatkowe bariery, z jakimi spotykają się kobiety-sportowcy w Indiach, kraju, który nadal jest krajem głęboko patriarchalnym.

„Już od dzieciństwa, kiedy zaczynałam uprawiać zapasy, ludzie dokuczali mi, mówiąc: »Ona jest dziewczyną, co ona potrafi, dlaczego zajmuje się męskim sportem?«” – powiedziała Sakshi Malik, indyjska zapaśniczka, która zdobyła brązowy medal na Igrzyskach Olimpijskich w Rio w 2016 r.

Malik zakończył karierę zapaśniczą w zeszłym roku w związku z kontrowersjami wokół oskarżeń o molestowanie seksualne wysuwanych przeciwko szefowi indyjskiego związku zapaśników. W związku z tym Malik, Phogat i inni zapaśnicy przez wiele tygodni spali na ulicach Delhi, domagając się podjęcia działań.

„Porzuciłem swój sport, który kocham ponad wszystko, dla tej walki, ponieważ noszę odpowiedzialność za ochronę młodszych sportowców, którzy przyjdą po mnie” – powiedział Malik. „Sprawy muszą się zmienić”.

Choć ogólny występ reprezentacji Indii w Paryżu może nie był zachwycający, fani świętowali wyczyny medalistów na portalach społecznościowych, wyrażając dumę i podziw.

Majumdar powiedział, że poszczególni sportowcy mają moc mobilizowania społeczeństwa.

„Pomyśleć, że cały kraj ogląda rzut oszczepem o 2 w nocy z powodu jednego człowieka, to jest rewolucja” – powiedział, odnosząc się do milionów ludzi oglądających w domu, jak Chopra z Indii zdobywa srebrny medal w Paryżu.

Ogromny potencjał olimpijski Indii najlepiej świadczy pozycja tego kraju w krykiecie, zdecydowanie najpopularniejszym sporcie w tym kraju, w którym Indie stały się dominującą siłą na świecie.

Krykiet nie był dyscypliną olimpijską od 1900 roku, ale ma powrócić w Los Angeles w 2028 roku, ku uciesze indyjskich fanów i zawodników, którzy będą walczyć o złoto.

Choć Indian Premier League, krykietowa liga, której wartość szacuje się na wiele miliardów dolarów, jest najbardziej widocznym znakiem inwestycji sportowych w kraju, to inne dyscypliny sportu również odnotowały w ostatnich latach wzrost — zarówno za sprawą zwiększonego sponsoringu korporacyjnego, jak i dofinansowania rządowego.

W 2018 r. premier Narendra Modi zainaugurował „Khelo India” (Let’s Play India), ogólnokrajowy program mający na celu „ożywienie kultury sportu” w kraju. Jego celem jest identyfikacja i finansowanie młodych, obiecujących talentów, zwłaszcza na obszarach wiejskich.

W tym samym roku Indie zmodernizowały również swój program Target Olympic Podium Scheme (TOPS), który wspiera i finansuje szkolenia, zawody międzynarodowe, sprzęt i coaching dla sportowców wyczynowych.

Do lipca 2024 r. indyjskie ministerstwo sportu przeznaczyło niemal 260 milionów dolarów dla rządów stanowych na rozwój infrastruktury sportowej w ramach programu Khelo India.

Autor, Sen, stwierdził, że w Indiach rośnie również świadomość potencjału miękkiej siły w globalnym sporcie, przytaczając przykład Modiego, który znalazł czas na zadzwonienie do medalistów olimpijskich, aby im pogratulować.

„Doceniam wysiłki indyjskiego kontyngentu podczas igrzysk” – napisał Modi w poniedziałek na X. „Wszyscy sportowcy dali z siebie wszystko i każdy Hindus jest z nich dumny”.

Jak podała agencja Associated Press, podczas dorocznego spotkania Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego w Mumbaju w zeszłym roku Modi powiedział przedstawicielom świata sportu, że Indie zamierzają ubiegać się o organizację Letnich Igrzysk Olimpijskich w 2036 roku.

MKOl poinformował również, że spodziewa się, iż wkrótce do grona 15 partnerów najwyższej rangi dołączy indyjski sponsor, który łącznie przekazał Igrzyskom prawie 740 milionów dolarów w zeszłym roku – co jest kolejnym dowodem rosnących ambicji olimpijskich Indii.

Majumdar, analityk sportowy, uważa, że ​​najlepsze dni olimpijskie w Indiach dopiero nadejdą.

„Myślę, że ta podróż już się rozpoczęła, ale nie stanie się to z dnia na dzień” – powiedział, wskazując, że Indie przeznaczają na infrastrukturę sportową zaledwie ułamek wydatków USA.

„Wierzę, że za dekadę Indie mają potencjał, aby znaleźć się w pierwszej połowie medali”.