Badanie kohortowe wykazało, że stosowanie inhibitorów immunologicznych punktów kontrolnych (ICI) podczas ciąży nie wiązało się z bardziej niekorzystnymi wynikami dla ciąży, płodu lub noworodka w porównaniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi.

Niekorzystne skutki dla ciąży, płodu lub noworodka zgłoszono u 41,8% z 91 kobiet narażonych na działanie ICI podczas ciąży w porównaniu z 57,1% z 3467 kobiet, które otrzymywały leki przeciwnowotworowe inne niż ICI (iloraz szans [ROR] 0,54, 95% CI 0,35-0,82) – poinformował dr Paul Gougis ze szpitala Pitié Salpêtrière, Assistance Publique-Hôpitaux de Paris i współpracownicy.

Chociaż istniały obawy dotyczące przebiegu ciąży w przypadku narażenia matki na immunoterapię, „stosowanie ICI w czasie ciąży może być lepiej tolerowane, niż wcześniej przypuszczano” – podsumowali autorzy w Sieć JAMA otwarta.

Należy jednak zauważyć, że liczba przedwczesnych porodów była znacząco zawyżona wśród kobiet leczonych skojarzeniem terapii anty-PD-1 i anty-CTLA-4 w porównaniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi (80% vs 23%; ROR 13,87, 95% CI 3,90). -49,28, P<0,001), chociaż nie miało to miejsca w przypadku monoterapii anty-PD-L1 lub anty-CTLA-4.

Gougis i zespół wskazali, że obserwacja ta wydaje się potwierdzać wcześniejsze ustalenia, że ​​połączenie terapii anty-PD-1 i anty-CTLA-4 wiąże się z wyższą toksycznością w porównaniu z monoterapią ICI.

Zidentyfikowali także trzy raporty dotyczące możliwych zdarzeń niepożądanych o podłożu immunologicznym – przypadek matczynego zespołu antyfosfolipidowego prowadzącego do samoistnego poronienia, przypadek zapalenia płuc prowadzącego do zespołu niewydolności oddechowej noworodków i śmierci oraz przypadek przejściowej wrodzonej niedoczynności tarczycy.

„Te obserwacje podkreślają możliwość wystąpienia rzadkich, ale potencjalnie poważnych działań niepożądanych u matki i płodu o podłożu immunologicznym” – napisali, dodając, że „jeśli to możliwe, należy unikać stosowania ICI u kobiet w ciąży, zwłaszcza kombinacji anty-PD-1 i anty-CTLA-4 .”

W towarzyszącym komentarzu dr Alisa Kachikis i dr Linda O. Eckert z Uniwersytetu Waszyngtońskiego w Seattle zauważyły, że połączenie ciąży i diagnozy raka często skutkuje zaleceniami dotyczącymi leczenia, które wydają się sprzeczne z potrzebami pacjentów. ciąży i płodu.

Dlatego badanie „daje nadzieję w obszarze, w którym w przeciwnym razie dane byłyby skąpe” – napisali.

Chociaż badanie ma ograniczenia ze względu na retrospektywny projekt badania, małą wielkość próby oraz brak szczegółowych informacji na temat czasu narażenia i konkretnych zdarzeń niepożądanych, „w przypadku rzadkich chorób i/lub rzadkich terapii w czasie ciąży należy zastosować wzorcowe projekty badań, takie jak randomizowane klinicznych, prawdopodobnie nigdy nie będzie możliwe na dużą skalę” – dodali.

Ponadto wskazali, że zebranie informacji na temat niezbyt częstych powikłań związanych z tymi terapiami w czasie ciąży jest w najlepszym przypadku trudne. „Dopóki stosowanie ICI w ciąży nie stanie się bardziej powszechne, prawdopodobnie zawsze będą istniały ograniczenia dostępnych danych w opublikowanej literaturze dotyczących ciąży, wyników leczenia płodu i noworodka oraz potencjalnego ograniczenia ryzyka leczenia”.

„Na szczęście rak w ciąży występuje rzadko i nie wszystkie schematy leczenia raka stawiają zdrowie kobiety w ciąży i najlepsze szanse na korzystne rokowanie w sprzeczności z pomyślną ciążą i zdrowym płodem” – podsumowali Kachikis i Eckert. „Chociaż to badanie stanowi krok naprzód, potrzeba więcej badań nad leczeniem raka w ciąży i finansowaniem badań nad zdrowiem reprodukcyjnym, aby złagodzić napięty charakter tych trudnych decyzji”.

Na potrzeby tego badania Gougis i współpracownicy ocenili, czy 45 różnych niekorzystnych skutków dla ciąży, płodu lub noworodka było powiązanych ze stosowaniem leków przeciwnowotworowych w czasie ciąży za pośrednictwem VigiBase – bazy danych WHO dotyczącej nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii, zawierającej ponad 30 milionów raportów dotyczących bezpieczeństwa konkretnych przypadków z ponad 130 krajów sięgających wstecz do 130 lat. 1967.

Autorzy zidentyfikowali do ostatecznej analizy 3558 raportów, w tym 91 dotyczących ekspozycji na ICI i 3467 dotyczących innych leków przeciwnowotworowych.

W grupie narażonej na ICI średni wiek wynosił 28,9 lat, a 65,9% pochodziło ze Stanów Zjednoczonych. Najczęściej diagnozowanymi nowotworami w grupie ICI były czerniak i chłoniak, natomiast w grupie ICI najczęstszymi rodzajami nowotworów były rak piersi i przewlekła białaczka szpikowa. grupa nienależąca do ICI.

Wśród osób w grupie ICI 63,7% było narażonych na terapię anty-PD-1, 16,5% na terapię anty-PD-1 plus anty-CTLA-4, 14,3% na terapię anty-CTLA-4, 4,4% na terapię anty-CTLA-4 Terapia PD-L1 i 1,1% na terapię anty-PD-1 plus anty-LAG3. U 11% kobiet zastosowano ICI w skojarzeniu z lekiem przeciwnowotworowym innym niż ICI.