Indie nie są nawet na ringu w walce olimpijskiej z Chinami. Ale dlaczego?
Nawet na igrzyskach olimpijskich w Paryżu w 2024 r., które właśnie się zakończyły, Indie wróciły do domu z zerowym złotym medalem, podczas gdy Chiny zdobyły 40 medali. W rzeczywistości ich odwieczny rywal Pakistan również ma tym razem złoty medal.
Czy zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego największe gospodarki świata, USA i Chiny, zawsze znajdują się na szczycie listy zdobywców medali, a Indii nigdzie nie widać?
Kraj, który jest piątą co do wielkości gospodarką na świecie, miał szansę wygrać 95 medali w 69 konkurencjach, ale tylko sześć wróciło do domu w tym roku. Miał szansę wziąć udział w aż 42 dyscyplinach, ale pojawił się tylko w 16. 1,4 miliarda obywateli Indii pokładało nadzieje w niektórych sportowcach, takich jak Neeraj Chopra, PV Sindhu, Mirabai Chanu, indyjska drużyna hokejowa i zdecydowanie Vinesh Phogat.
Jednym z największych problemów jest prawdopodobnie brak wydatków. Innymi słowy, musisz inwestować, aby uzyskać zwrot.
Yannick Colaco, współzałożyciel FanCode, podkreślił, że sportów na igrzyskach olimpijskich nie należy rozpatrywać w oderwaniu od reszty i że wpływu sportowców nie można oceniać wyłącznie na podstawie medali, ale należy uwzględnić ich występy. „Chociaż igrzyska olimpijskie odbywają się co cztery lata, sportowcy rywalizują co roku w różnych konkurencjach i ważne jest, abyśmy śledzili ich lub kibicowali im za każdym razem. Aby sport naprawdę się rozwijał, należy w niego inwestować na różnych poziomach przez cały rok, w strukturę, infrastrukturę i dostęp”, powiedział Colaco ET Online.
Gra budżetowa
Indie mogły zostawić Chiny w tyle w wyścigu o tytuł najludniejszego kraju. Jednak jest jeszcze inny wyścig – wydatki na sport. Indie wydają na sport zaledwie około 1,13 procent w porównaniu z tym, co Chińczycy wydają każdego roku, według doniesień medialnych.
W liczbach bezwzględnych, subkontynent wydaje na sport około 3400 rupii rocznie, podczas gdy sąsiedni subkontynent wydaje na ten sport oszałamiającą kwotę 3 lakh crore rupii rocznie.
Oprócz funduszy, ważną rolę odgrywają także kwestie związane z kanałami przekazu oraz zarządzaniem sportem.
Chiny wdrożyły kompleksowy system zarządzania sportem, na czele którego stoi General Administration of Sport (GAS). GAS, podlegająca bezpośrednio Rządowi Centralnemu, jest główną agencją odpowiedzialną za kształtowanie polityki i strategii sportowych kraju.
Tylko w 2023 roku chiński rząd przeznaczył 3,2 miliarda dolarów na sektor sportu, co odzwierciedla znaczną inwestycję w infrastrukturę sportową kraju i rozwój sportowców w ramach programu Strong Sports Nation do 2025 roku. W tym roku budżet na sport wynosi ponad 1 miliard dolarów, według Bloomberga.
Przeczytaj także: Złote medale olimpijskie są warte więcej niż kiedykolwiek po gwałtownym wzroście kosztów metali
Tymczasem zarządzanie sportem w Indiach prawdopodobnie ma inny problem. Było wiele przypadków, w których organy zarządzające różnymi sportami zostały zawieszone, ostrzeżone lub nawet zakazane przez organy międzynarodowe, w tym All India Football Federation (AIFF), Indian Olympic Association i Hockey India.
Zawieszenie AIFF w 2022 r. nastąpiło z powodu wpływu „strony trzeciej”, co zostało zgłoszone przez powołany przez Sąd Najwyższy Komitet Administratorów (CoA), który nadzorował codzienne sprawy organu. Najwyższy sąd wkroczył, gdy AIFF nie przeprowadził wyborów na stanowisko prezydenta po zakończeniu kadencji Prafula Patela.
Jeśli chodzi o IOA, zawieszenie pojawiło się w tym samym roku w Międzynarodowym Komitecie Olimpijskim (MKOl) po tym, jak zasygnalizował trwające wewnętrzne spory, niedociągnięcia w zarządzaniu i trwające sprawy sądowe. IOA zagroziło zawieszeniem indyjskiego organu i nakazem uporządkowania jego spraw za pośrednictwem wybranego organu zarządzającego do grudnia.
Marzenia o polu
Indie mają zamiar zorganizować igrzyska olimpijskie w 2036 roku. Podczas gdy Chiny gościły już najważniejsze igrzyska dwukrotnie – Letnie Igrzyska w 2008 roku i Zimowe Igrzyska w 2022 roku – Indie gościły dotychczas tylko Igrzyska Azjatyckie i Igrzyska Wspólnoty Narodów, które jednak zostały naznaczone domniemanymi oszustwami i kontrowersjami politycznymi.
Przeczytaj także: Vinesh Phogat i jej dangals: opowieść o walce z przeciwnościami losu, kontuzjami i całym systemem
Igrzyska Olimpijskie w Pekinie w 2008 r. miały dwa główne punkty: Bird’s Nest i Water Cube, które do dziś stanowią wyjątkową atrakcję turystyczną. Nawet Igrzyska Olimpijskie w Londynie w 2012 r. są przykładem, w którym zrównoważony rozwój zajął centralne miejsce, stanowiąc inspirację dla krajów takich jak Indie, które mają szansę rozwijać infrastrukturę sportową w tym kierunku.
Nie jest tak, że Indie nie były w stanie rozwinąć infrastruktury światowej klasy. Gdy zachodziła taka potrzeba, obiekty były udostępniane. Na przykład, gdy Indie musiały zorganizować Puchar Świata w Krykiecie w 1987 r. lub Igrzyska Wspólnoty Narodów w 2010 r., kraj ten osiągnął znaczący sukces i zbudował najwyższej klasy stadiony, areny i wioski.
Khelo India, program mający na celu ożywienie kultury sportu w Indiach, jest jednym z głównych inicjatorów tworzenia obiektów sportowych na poziomie lokalnym, podobnie jak chińskie prowincjonalne akademie sportu i szkoły sportowe o charakterze niestacjonarnym.
Jednakże tym, co wyróżnia firmę Red Dragon, jest jej strategia sportu olimpijskiego, która stawia na pierwszym miejscu rozwój mistrzów, a kluczową rolę odgrywają sukcesy w sporcie elitarnym.
Aby zwiększyć efektywność finansowania i zmaksymalizować produktywność medali olimpijskich, Chiny kładą nacisk na sporty i dyscypliny oparte na umiejętnościach, określane jako „małe, szybkie, kobiece, wodne i zwinne” — obszary, w których globalna konkurencja była tradycyjnie mniej intensywna.
Konkurowanie z krykietem o sponsorów
W kraju, w którym krykiet cieszy się tak dużą popularnością, marzenie o organizacji igrzysk olimpijskich wydaje się jedynie mrzonką, ponieważ kluczowym problemem byłoby przyciągnięcie sponsorów.
Oglądalność, ponownie, jest dominującym czynnikiem w pozyskiwaniu sponsorów. Podczas gdy CSR w sporcie przydał się kilku sportowcom i sportom, takim jak JSW dla Manu Bhakera w strzelaniu i Lovliny Borgohain wspieranej przez Reliance Foundation, potrzeba więcej jest zawsze.
Mówiąc w liczbach, oglądalność igrzysk olimpijskich nie zawsze była najlepsza, ale uczciwie byłoby wspomnieć, że się poprawia. Kiedy JioCinema ogłosiło darmowe przesyłanie strumieniowe igrzysk, spodziewało się 150 milionów widzów.
Jednak gol ten nie dorównał nawet Indian Premier League (IPL), która w dniu otwarcia przyciągnęła przed telewizory 168 milionów widzów.
Podobnie jak rywalizacja Dhoni i Virata, rywalizacja Neeraja i Nadeema przyciągnęła dużą oglądalność podczas finału rzutu oszczepem mężczyzn – o północy na kanale JioCinema oglądało go ponad 5,6 miliona widzów.
Jednak przedstawiciele branży widzą świetlaną przyszłość dla igrzysk olimpijskich w Indiach i wierzą, że sponsorzy będą nadal napływać. Colaco z FanCode uważa, że kraj ma dużą młodą populację i że sport jest najlepszym sposobem na dotarcie do nich i zaangażowanie się.
„Nie ma wątpliwości, że sport będzie się rozwijał w Indiach – coraz więcej firm zgłasza się i robi, co może, aby ekosystem się poprawił. Rząd nadal pracuje, a premier wielokrotnie powtarzał swoją wizję uczynienia Indii narodem sportowym” – dodał.
W dość optymistycznym posunięciu MKOl, który ma 15 czołowych sponsorów, spodziewa się wkrótce pozyskać sponsora indyjskiego, biorąc pod uwagę rosnący wpływ tego kraju na igrzyska olimpijskie w trakcie starań o organizację Letnich Igrzysk Olimpijskich w 2036 r.
W swoim przemówieniu podczas Igrzysk Olimpijskich w Paryżu Anne-Sophie Voumard, dyrektor marketingu MKOl, określiła Indie jako kraj o potencjale i pochwaliła jego rozwijającą się gospodarkę.
„Chcielibyśmy powitać pierwszego sponsora Olympic Partner (TOP) z Indii i jestem pewien, że stanie się to bardzo, bardzo szybko. Jego PKB rośnie i rozwija się naprawdę, naprawdę ładnie” – powiedział Voumard.
