Współczynnik obciążenia jest miarą, która porównuje młodzież i osoby starsze w danym kraju, które nie pracują, z populacją pracującą. Im niższy wskaźnik, tym mniej osób niebędących pracownikami dany kraj musi wspierać. Na przykład naród z 50 osobami na utrzymaniu na 100 pracowników będzie miał niższy wskaźnik obciążenia niż naród z 90 osobami na utrzymaniu na 100 pracowników.

Prognozy ONZ opublikowane w 2022 roku pokazują, że wskaźnik zależności w Indiach wynosi 47 osób na utrzymaniu na 100 pracowników w 2023 roku, spadając z miejsca, w którym znajdował się 25 lat temu na poziomie 68 osób na utrzymaniu na 100 pracowników. Przewiduje się, że wskaźnik obciążenia Indii spadnie do zaledwie 45 do 100 w ciągu następnych 25 lat, zanim zacznie rosnąć w 2033 r. Ale nawet wtedy przewiduje się, że wskaźnik obciążenia Indii zajmie 23. miejsce na świecie w 2048 r. w porównaniu do swojej obecnej pozycji 43, w oparciu o analizę danych ONZ MarketWatch. To ogromna przewaga dla najbardziej zaludnionego kraju na świecie.

Obecnie wskaźnik zależności w Chinach jest nieco niższy niż w Indiach i wynosi 45 osób na utrzymaniu na 100 pracowników. Ale wskaźnik obciążenia Chin ma wzrosnąć w nadchodzących latach, ponieważ coraz większą część populacji Chin stanowią ludzie młodzi i starsi, wspierani przez stosunkowo mniejszą liczbę dorosłych w wieku produkcyjnym. Sytuacja ta jest w dużej mierze wynikiem chińskiej polityki jednego dziecka, która zakończyła się w 2016 r. Współczynnik obciążenia demograficznego Chin zacznie rosnąć w 2028 r. i osiągnie poziom 68 do 100 w ciągu 25 lat, co plasuje je na 146. miejscu wśród 193 krajów świata.

przewaga Indii

Przewiduje się, że wskaźnik obciążenia kraju będzie spadał przez następne 15 lat

Chociaż dane demograficzne wskazują, że Indie mogą wiele zyskać na swoim nowym statusie najbardziej zaludnionego kraju świata, ich pełny potencjał gospodarczy nie zostanie osiągnięty, jeśli nadal pozostaną w tyle za innymi gospodarkami wschodzącymi pod względem wydajności pracy i wskaźnika aktywności zawodowej kobiet.

Indie znajdują się obecnie w fazie dywidendy demograficznej, w okresie wzrostu gospodarczego, w którym wskaźnik obciążenia demograficznego jest niski ze względu na strukturę wiekową populacji. Uznaje się, że kraj znajduje się w dywidendzie demograficznej, gdy spada współczynnik dzietności iw rezultacie więcej kobiet i opiekunów wchodzi na rynek pracy, co generalnie przekłada się na niższy współczynnik obciążenia demograficznego. Ale Indie mogą zostawiać część swojej dywidendy ekonomicznej na stole.

Raport Funduszu Ludnościowego Narodów Zjednoczonych (UNPFA) przedstawia osiem konkretnych polityk i inicjatyw, które kraj powinien podjąć, aby wykorzystać ten kluczowy okres w historii Indii, skupiając się na dwóch filarach. Pierwszym z nich jest zdrowie jednostki, które można poprawić, zwiększając finansowanie opieki zdrowotnej, zdrowia reprodukcyjnego i edukacji. Drugi filar ma na celu przesunięcie struktury gospodarki z rolniczej na wytwórczą.

Jednak punkty danych z raportu ONZ, które mierzą poparcie w Indiach dla pierwszego filaru – zdrowia nowej populacji pracującej – wskazują, że Indie są w tyle. Wydatki na opiekę zdrowotną nie nadążają za rosnącym dochodem krajowym brutto Indii, a niezaspokojone potrzeby w zakresie planowania rodziny są wysokie w porównaniu z sąsiednimi krajami, takimi jak Chiny i Korea Południowa. Kobiety mają również mniejsze możliwości uczenia się umiejętności, które zwiększyłyby ich udział w sile roboczej, czytamy w raporcie.

„Bez odpowiedniej polityki wzrost liczby ludności w wieku produkcyjnym może prowadzić do wzrostu bezrobocia, podsycając ryzyko gospodarcze i społeczne”, czytamy w raporcie.

Liczby demograficzne Indii wskazują, że kraj ten może wiele zyskać na rosnącej sile roboczej, a kraj poczynił istotne postępy, aby wesprzeć transformację gospodarczą. Jednak według niektórych wskaźników Indie pozostają w tyle za innymi gospodarkami wschodzącymi i rozwiniętymi, wynika z nowej książki Banku Światowego.

Miara potencjalnego wzrostu gospodarczego Banku Światowego jest podzielona na trzy kategorie — łączna produktywność czynników produkcji, akumulacja kapitału i praca. Chociaż region Azji Południowej, do którego należą Indie, jest jedynym rynkiem wschodzącym i gospodarką rozwijającą się (EMDE), który nie odnotował spadku ogólnego potencjalnego wzrostu w ostatniej dekadzie w porównaniu z 10 latami wcześniej, dzieje się tak głównie z powodu poprawa całkowitej produktywności czynników produkcji i akumulacji kapitału. Indie pozostają w tyle za wzrostem wynikającym z akumulacji kapitału i siły roboczej.

Zgodnie z raportem Banku Światowego całkowita produktywność czynników produkcji, która występuje dzięki bardziej efektywnemu wykorzystaniu nakładów dzięki zmianom technologicznym, była największym czynnikiem przyczyniającym się do potencjalnego wzrostu gospodarczego w Azji Południowej w ciągu ostatnich dwóch dekad. W Indiach łączna produktywność czynników produkcji znacznie przewyższa trzy największe gospodarki: USA, Chiny i Japonię. Można to przypisać przejściu Indii z gospodarki rolnej do produkcji.

Potencjał wzrostu akumulacji kapitału w Indiach jest niższy od Chin, ale wyższy od Stanów Zjednoczonych i Japonii, mimo że inne kraje regionu Azji Południowej — Bangladesz, Bhutan i Nepal — mają duże inwestycje. Według raportu Banku Światowego słaby potencjał akumulacji kapitału Indii wynika z niepewności polityki i strukturalnych wąskich gardeł spowodowanych zawodnymi sieciami energetycznymi i transportowymi.

Praca to obszar o najmniejszym potencjale wzrostu gospodarczego w Indiach w porównaniu z dwiema pozostałymi kategoriami. Wynika to głównie z wyzwań edukacyjnych, które ograniczają potencjał siły roboczej do większego przyczyniania się do wzrostu gospodarczego w Indiach, gdzie tylko 40% populacji ukończyło szkołę średnią w 2010 roku. To wzrost o zaledwie pięć punktów procentowych w stosunku do poprzedniej dekady, drugi najmniejszy z sześciu regionów EMDE. Według raportu Banku Światowego wpływ pandemii na wskaźniki ukończenia szkoły będzie nowym kluczem w tym obszarze potencjału wzrostu.

„Kapitał ludzki ulegnie erozji z powodu niższych wskaźników uczestnictwa, zakłóceń w edukacji i pogorszenia wyników zdrowotnych”. według raportu Banku Światowego.

Podczas gdy Indie mają zaplanowane ambitne reformy, Bank Światowy widzi możliwości przyspieszenia ich realizacji. Działania, które wywrą największy wpływ, to te, które formalizują siłę roboczą i zachęcają do wyższego wskaźnika aktywności zawodowej kobiet, dorównującego innym EMDE.