Inter Mediolan pokonał miejskiego rywala AC Milan w poniedziałek 2:1 i zapewnił sobie tytuł mistrza Serie A, co było dwudziestym razem, gdy klub wzniósł to trofeum w swojej historii.

Gole Francesco Acerbiego i Marcusa Thurama po obu stronach do przerwy zapewniły Interowi dobrą passę, ale Fikayo Tomori oddał po jednym golu dla AC Milan w 80. minucie, a na krótko przed końcem meczu po jednym z zawodników obu drużyn wyrzucono z boiska, gdy nastroje wzrosły. .

– Transmisja na ESPN+: LaLiga, Bundesliga, więcej (USA)

Inter był jednak w stanie zobaczyć wynik i kiedy zabrzmiał gwizdek kończący mecz, jego zespół miał nie do pokonania 86 punktów, 17 przewagi nad Milanem na pięć meczów przed końcem sezonu.

„Powiedziałem chłopakom: «Znaleźliśmy się w sytuacji, która nigdy wcześniej nie miała miejsca»” – powiedział kapitan Interu Lautaro Martínez. „Musieliśmy wykorzystać tę szansę, ponieważ rozejrzyj się, cały stadion jest teraz nasz”.

Po ostatnim gwizdku rozpromieniony Martinez i jego kolega z drużyny Federico Dimarco wspięli się na szczyt bramki na San Siro.

Na trybunach odpalono flary i fajerwerki, a piłkarze Interu tańczyli hałaśliwie przed swoimi kibicami. Rozwinięto transparent z napisem po włosku: „Powtórz to Madonninie, która jest mistrzynią, a która beksą”.

Madonnina to posąg na szczycie mediolańskiej katedry, górujący nad miastem i od którego pochodzi nazwa derbów.

Po zdobyciu ośmiu innych trofeów Simone Inzaghi sięgnął po swój pierwszy tytuł mistrzowski jako trener.

„Zwycięstwo w lidze na pięć meczów do końca – mniej więcej wygrane na dziewięć meczów do końca, co dzisiaj jest matematycznie pewne – w derbach z Milanem jako gospodarzem, to coś, co z nami pozostanie” – powiedział Inzaghi.

„Każdy wniósł swój bardzo cenny wkład, abyśmy mogli osiągnąć takie cele”.

Inter ostatni raz wygrał ligę w sezonie 2020–21, ale nie udało mu się powtórzyć tej formy w kolejnych dwóch latach, obserwując triumfy Milanu i Napoli odpowiednio w sezonach 2021–22 i 2022–23.

Tym razem była to kampania dominująca dla ludzi Inzaghiego, z Scudetto zwycięzcy, którzy strzelili najwięcej bramek w Serie A, a jednocześnie mogą poszczycić się najskąpszą obroną.

Imponujący powrót Lautaro dodał energii Nerazzurriataku, strzelając 23 (przed rozpoczęciem) gole i będąc liderem drużyny Capocannonierea Marcus Thuram i Hakan Calhanoglu osiągnęli dwucyfrowe wyniki.

System skrzydłowych zastosowany przez Inzaghiego, ze stabilnością zapewnioną przez Benjamina Pavarda, Alessandro Bastoniego i Stefana de Vrija, umożliwiającymi Dimarco i Denzelowi Dumfriesowi pchanie do przodu, okazał się więcej niż skuteczny w unicestwianiu przeciwników.

Dzięki temu triumfowi Inter wyprzedził Milan w zdobyciu tytułu mistrza Włoch, mając przed sezonem remis 19. Juventus prowadzi z 36 zwycięstwami w mistrzostwach.

Za każde 10 tytułów Serie A przyznawana jest gwiazda. Więcej zwycięstw zdobył jedynie Juventus, który zdobył rekordowe 36 punktów, a co za tym idzie, trzy gwiazdki.

Od dawna było kwestią tego, kiedy i czy Inter wygra Serie A, a oni wiedzieli, że dokonanie tego w Derby della Madonnina na San Siro – stadionie, który dzielą z Milanem – byłoby czymś wyjątkowym, nawet gdyby technicznie rzecz biorąc, była to drużyna gości i tylko jeden koniec stadionu był zarezerwowany dla ich czarno-niebieskich kibiców.

Co więcej, Inter wygrał pięć ostatnich meczów derbowych, w tym oba mecze półfinału Ligi Mistrzów w zeszłym roku i upokorzenie Milanu w Serie A 5:1 w tym sezonie.

Inter objął prowadzenie w 18. minucie, kiedy Pavard skinął głową po rzucie rożnym Dimarco, a nieoznaczony Acerbi uderzył z bliskiej odległości.

Martinez powinien był podwoić prowadzenie Interu siedem minut później, kiedy również został żałośnie pozostawiony bez oznaczenia, ale najlepszy strzelec ligi w niewytłumaczalny sposób strzelił ponad poprzeczką z bliskiej odległości.

Wydawało się, że Milan nabrał pewności siebie po tym chybieniu, a Rafael Leão miał wielką szansę na wyrównanie po szybkim kontrataku Tomoriego, ale strzelił prosto w bramkarza Interu Yanna Sommera.

Thuram był bliski podwojenia prowadzenia Interu, ale jego uderzenie minęło zewnętrzną stronę dalekiego słupka.

To była zacięta akcja, a kapitan Milanu Davide Calabria również wymusił świetną obronę Sommera pod koniec pierwszej połowy.

Jednak zdobycie korony wydawało się nieuniknione niecałe cztery minuty po wznowieniu gry, kiedy Thuram wpadł na długą piłkę Bastoniego nad głową i wykonał zwód wokół swojego znacznika, aby wykonać uderzenie z lewej strony wzdłuż krawędzi pola karnego i wbić się w najbliższy dolny róg.

Finał był pełen napięcia, po tym jak Milan wycofał się na 10 minut przed czasem. Sommer znakomicie spisał się, odparowując główkę Matteo Gabbii, trafiając w słupek, ale Tomori skinął głową podczas odbicia, po czym chwycił piłkę i gorączkowo gestykulował do kolegów z drużyny, pobiegł z powrotem do środkowego koła, desperacko pragnąc wyrównać, co uniemożliwiłoby Interowi zapewnienie sobie tytułu .

Gdy nastroje wzrosły, w doliczonym czasie gry doszło do bójki, w wyniku której Theo Hernandez z Milanu i obrońca Interu Denzel Dumfries zostali wyrzuceni z boiska. Chwilę później Kalabria również została ukarana czerwoną kartką po kolejnej bójce.

W tej historii wykorzystano informacje z Associated Press.