John Mitchell przybył do Perth w 2006 roku w poszukiwaniu odkupienia. Trzy lata temu zwolniono go ze stanowiska trenera drużyny All Blacks. Jego rekord zwycięstw wyniósł 86%. Problem w tym, że przegrał półfinał Pucharu Świata, a w nowozelandzkim rugby czegoś takiego po prostu nie wolno robić. Było też trochę szmerów. Twardy mężczyzna wymagający twardych rzeczy od innych twardych mężczyzn w twardym sporcie to najpewniejsza recepta na kontrowersje.

„Oczywiście jest trenerem światowej klasy i dzięki temu, czego dokonał, jako dziecko mogłem zdobyć niesamowite doświadczenia, podróżując i obserwując, jak robi to, co robi w swoim sporcie, a jednocześnie jest po prostu moim tatą” – powiedział Mitchell ESPNcricinfo w lutym. „Nadal rywalizujemy ze sobą na podwórku i być może część jego rywalizacji przeniosła się na mnie. I spójrz, jestem bardzo szczęśliwy, że mogę iść i oglądać treningi All Blacks i robić takie rzeczy, ale wciąż byłem tylko dzieckiem próbuję naśladować mojego tatę. Myślę, że zawsze był jeden cel… Mam w ramce jego koszulkę All Blacks, jego pierwszą, w moim domu i dla mnie, aby mieć obok niego koszulkę testową, jest to coś, co zawsze było sen i zaznaczenie tego było całkiem fajne.”

„W dużej mierze decydują o tym, dlaczego robię to, co robię” – powiedział Mitchell o dwójce swoich dzieci, Addison i Lily. „To nie przypadek, że kiedy oboje się urodzili, moja kariera pod wieloma względami potoczyła się tak, jak wyglądała. Jestem bardzo wdzięczny za to, co dla mnie robią, i wciąż staram się zapewnić im jak najwięcej zabawy. odprowadzałem je do szkoły, co jest miłe. I mogą podróżować po świecie, co jest całkiem fajne. Tylko w zeszłym roku spędzili chyba cztery miesiące w Anglii i skończyli na [ODI] Puchar Świata w Indiach też. Dlatego niesamowite jest dla nich doświadczenie różnych kultur, mimo że są bardzo młodzi, mają pięć i trzy lata”.

Każdy wie, że najwspanialszym strzałem w dowolnej formie krykieta jest włóczęga. Po prostu opuść przednią stopę, podkręć kij i zamachnij się, jakby jutra miało nie być; albo dokładniej, że nie możesz przejmować się jutrem i wszystkimi jego okropnymi konsekwencjami. Popraw to tylko trochę i masz podniesiony napęd. Bądź w tym tak dobry, jak tylko potrafisz, a możesz zostać najwspanialszym pałkarzem T20, jaki kiedykolwiek żył (w tym dokument pozwolenia niezbędny do wyzywania siebie głupim pseudonimem, który media społecznościowe zamieniają w ogólnoświatowe zjawisko). Mitchell prędzej wypuściłby skrzydła i latał, niż rządził tym lub jakimkolwiek wszechświatem jako jego nowy szef, ale wydaje się, że robi jedną rzecz, z której słynął Chris Gayle.

Grzecznie sprowadź piłkę na ziemię i na orbitę.

V przed furtką był źródłem prawie połowy runów Mitchella w Pucharze Świata 2023 – 249 z 552. To uczyniło go najbardziej płodnym pałkaczem prostym w turnieju. Zostawił Virata Kohli (226) w tyle. Dziewiętnaście z jego szóstek przepłynęło w połowie i w połowie. W sumie było ich 22, tyle samo co Glenn Maxwell. Właśnie dlatego skusił trzy różne franczyzy do wojny licytacyjnej, która zakończyła się dopiero, gdy stał się drugim najdroższym rekrutem z Nowej Zelandii w historii aukcji IPL. Rośnie w indyjskich warunkach.

„Słuchaj, myślę, że musisz trzymać się swoich mocnych stron i starać się ukrywać swoje słabości tak długo, jak to możliwe, aby odnieść sukces” – powiedział Mitchell. „Jestem więc wyższym odbijającym, mam mocną podstawę i myślę, że jest to coś, czego często próbuję używać wraz z wieloma innymi uderzeniami. Ale zawsze miło jest, gdy trafiasz jednym ze środka i leci przez ekran celownika.”

Wysokość połączona z mocą jest destrukcyjna, ponieważ nagle długość pośrednia staje się dostępna. Jest to idealne miejsce dla rotatora – obszar boiska o powierzchni 4–6 m – ponieważ próbując do niego dotrzeć, pałkarze często mogą stracić równowagę i oszukać je do fałszywych strzałów.

Shakib Al Hasan zrobił całą karierę, uderzając tę ​​długość. Szybko lata w powietrzu i rzadko daje miejsce na uwolnienie ramion. Zabranie go na przejażdżkę po centrum miasta wymaga sporo pracy. Na szczęście dla Mitchella większość tego załatwiła genetyka i jedyne, co musiał zrobić, to wykorzystać zalety swojej sylwetki 180 cm i dokładnie to zrobił. W Chennai trafił pierwszą piłkę, z jaką kiedykolwiek się spotkał, przez sześć lat.

Kilka dni później w Dharamsali pokonywał światowej klasy handlarza nadgarstkami. Kuldeep Yadav pozostawił pielęgniarski wynik 6-0-54-0 po tym, jak wykonał cztery pełne dziesięciokrotne zaklęcia, nie poddając się tak wielu. Mitchell nie spotkałby takich meloników, gdy rozwijał podstawy swojego odbijania. To niezwykłe, że jest tak dobrym spin-histerem.

„Myślę, że tempo było prawdopodobnie moją mocną stroną, gdy byłem młodszy, ponieważ ostatnie trzy lata spędziłem w szkole średniej w Perth i pracowałem z trenerem odbijania „Noddym” Holderem, który odegrał ogromną rolę w tym, że jestem tu, gdzie jestem teraz” – powiedział. „Jako kiwi nie masz w domu wielu narzutów do skrętu, a one zazwyczaj są bardziej zielone niż brązowe, więc chodzi o przystosowanie się do warunków, myślę, że próbuję poćwiczyć pewne rzeczy przy siatkach”.

Pałkarze średniego szczebla, szczególnie w krykiecie T20, muszą wiedzieć, jak dobrze zacząć od rotacji, a to często sprowadza się do dobrego podejmowania decyzji, a następnie całkowitego zaufania do wszystkiego, co wymyślisz. Zaufanie, które przetrwa niepowodzenie. I hałas z zewnątrz. I hałas w środku. Ludzie mówią, że w sporcie elitarnym nie ma miejsca na wątpliwości, ale naprawdę zdecydowanie lepiej jest poświęcić czas, aby to zaakceptować i nawiązać z nim współpracę, niż spychać to wszystko głęboko do środka i pozwalać, aby osiągnęło crescendo. To przychodzi tylko z doświadczeniem.

Mitchell większość swoich chwil na jawie spędza w zespole, który bardzo dobrze potrafi maksymalizować możliwości i minimalizować ograniczenia. W Black Caps prawie nie było jednego gracza, który zdefiniował całe pokolenie. Kariera Sir Richarda Hadlee zbiegła się z karierą Dennisa Lillee. Sprawa Martina Crowe’a zbiegła się z sprawą Viva Richardsa. Sprawa Kane’a Williamsona zbiegła się z sytuacją Virata Kohli. A mimo to w jakiś sposób mogli mieć coś do powiedzenia we wszystkich najważniejszych meczach. Zasadniczo jest to pobicie świata przez komisję.

„W naszej grupie w Nowej Zelandii panuje taka kultura, że ​​możemy ze sobą rozmawiać i po prostu uczyć się od siebie nawzajem” – powiedział Mitchell. „Po drugiej stronie jest facet o imieniu Kane Williamson, który zostanie uznany za prawdopodobnie najwspanialszego. Dlatego wszyscy staramy się jak najlepiej wykorzystać jego mózg i dowiedzieć się, jak robi różne rzeczy, a to stale się rozwija.

„Przede wszystkim jestem bardzo podekscytowany byciem częścią tego zespołu i oczywiście od wielu lat odnosi on poważne sukcesy. Możliwość uczenia się od takich zawodników jak Flem [Stephen Fleming]SM [Dhoni]i wielu innych światowej klasy graczy będzie naprawdę fajnych, a dla mnie będzie tam trzech innych Kiwi – Rachin [Ravindra]Devona i [Mitchell] Santnera – również. to będzie niezła zabawa”

Daryla Mitchella

„Zajęło mi kilka lat, zanim nauczyłem się grać w krykieta krajowego, przechodząc przez dobre i złe czasy, aby dowiedzieć się, jakim krykietem chcę być. Kiedy dostałem szansę na poziomie międzynarodowym, myślę, że wiedziałem jak chciałem grać i jakie były moje mocne i słabe strony.Jestem zawodnikiem i chcę się utknąć i grać w takim stylu, który odpowiada mi jako osobie.

„Odbijanie polega na byciu tak obecnym, jak tylko możesz. To jedna rzecz, jeśli potrafisz kontrolować… jeśli potrafisz kontrolować swoje emocje i pozostać obecnym, a nie tylko cieszyć się, gdy trafiasz dobre strzały, ale nie bądź zbyt zrzędliwy siebie, kiedy grasz i pudłujesz. Nie wybiegaj przed siebie i po prostu zachowaj poziom i spokój. Jeśli trafisz tam, wiesz, że masz następną piłkę, z którą musisz się zmierzyć, a potem idziesz jeszcze raz.

A teraz przez następne dwa miesiące będzie pracował w czymś w rodzaju biura satelitarnego nowozelandzkiego krykieta w Indiach. CSK ma w swojej szatni pięciu Kiwi, w tym fizjoterapeutę, i będą oczekiwać od Mitchella roli, która będzie wymagała znacznych niuansów. Mistrzom roku 2023 będzie brakować Devona Conwaya i Ambati Rayudu. Dwóch pozostałych – Moeen Ali i Ajinkya Rahane – nie jest w najlepszej formie. Shivam Dube ściga się z czasem, aby zachować formę. A stwardnienie rozsiane Dhoni obecnie nie uderza aż tak bardzo. Jest trochę luzu, który trzeba nadrobić.

„Rozmawiałem z [Stephen] Flema[ing, the coach] o tym, jak chce, żebym pasował do grupy z Chennai” – powiedział Mitchell. „Przede wszystkim jestem bardzo podekscytowany możliwością bycia częścią tego zespołu, który oczywiście przez wiele lat odnosił poważne sukcesy. Uczenie się od Flema, MS i wielu innych światowej klasy graczy będzie naprawdę fajne, a dla mnie będzie tam trzech innych Kiwi – Rachin [Ravindra]Devona i [Mitchell] Santnera – również. to będzie dobra zabawa.”

Puchar Świata był największym i najbardziej widocznym występem Mitchella, a biorąc pod uwagę, że aukcja IPL odbyła się miesiąc później, stronniczość związana z niedawnością występu wyraźnie przyczyniła się do wzrostu jego wartości znacznie powyżej miliona dolarów. W końcu przyszedł prosząc o 1/14 swojej ewentualnej pensji, doskonale wiedząc, że jego rekord T20 – średnia 31 i skuteczność 135 – został zbudowany głównie dzięki grze w Nowej Zelandii i dla Nowej Zelandii (163 z 195 mecze). Miał kilka występów w Anglii w drużynie Blast and the Hundred, a także łącznie dwa mecze IPL z Rajasthan Royals w 2022 roku.

Istnieje długa lista zagranicznych graczy, którzy byli gwiazdami swoich drużyn w międzynarodowym krykiecie, ale w lidze byli niewypałem. CSK sami rości sobie prawo do trzech zawodników – Andrew Flintoffa, Bena Stokesa i Marka Wooda. Nie jest wykluczone, że Mitchell może mieć trudności z poradzeniem sobie, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że będzie miał do czynienia ze zmęczonymi boiskami pod koniec sezonu, w szczycie lata na subkontynencie. Krótko mówiąc, bardziej prawdopodobne jest, że piłka zatrzyma się w sklepie na rogu, żeby przekąsić dosę i sambar, niż trafi w pałkę, co w przypadku Chepauka jest podwójne. Albo Delhi, jeśli już o tym mowa, które faktycznie rozpoczęło aukcję w jego imieniu. Mitchell był już tak blisko podróżowania z plecakiem po Indiach ze swoim bohaterem z dzieciństwa.

„Jako dziecko dorastałem, uwielbiając takich graczy jak Ricky Ponting i obserwując, jak gra” – powiedział. „Miałem z nim kilka krótkich spotkań, kiedy Nowa Zelandia grała z Australią, kiedy był w zespole komentatorów i tym podobne. Ale nie, wszyscy mamy chłopaków, na których się wzorowaliśmy i jestem pewien, że wy tak to samo. Na podwórku próbujesz ich naśladować i kopiować. Szkoda, że ​​nie próbowałem też skopiować kilku szybkich meloników, ale może mógłbym grać trochę szybciej (śmiech).”

Ponting, który jest trenerem Capitals, jest całkiem bystrym facetem. On także okazał się klapą IPL. Wie, że nie ma gwarancji sukcesu nawet w przypadku uznanych nazwisk, nie mówiąc już o relatywnie nieznanych zawodnikach krykieta franczyzowego. Mimo to był skłonny zapłacić maksymalnie 11,50 crore INR. Cokolwiek stanie się od tej chwili, mieć osobę, na której się wzorowałeś jako nastolatek, tak wysoko cię oceniając, musi to być niesamowite uczucie. To dowód na to, że Daryl Mitchell jest widziany i że jest co oglądać, nawet jeśli sam nie do końca chce się do tego przyznać.

„Może mam po prostu szczęście, że mam dobre kije!”