W rundzie T20 przypada 120 legalnych piłek, a drużyna Sunrisers Hyderabad (SRH) zaatakowała w tym sezonie ponad połowę z nich nie raz, nie dwa, ale trzy razy. Doprowadziło to do dwóch rekordowych sum (69 agresywnych odpowiedzi w porównaniu z Royal Challengers Bengaluru i 63 w porównaniu z Indianami z Mumbai) i jednej, w której wydawało się, że będą na dobrej drodze do 300 (67 przeciwko Delhi Capitals).

To właśnie uczyniło ich tak niebezpieczną drużyną w tym sezonie IPL, szczególnie w dobrych warunkach. Rozciągnęli sferę możliwości, robiąc jedną bardzo prostą rzecz – pozwalając, aby oba końce pracowały „bum, bum”. Nie dla nich pomysł, że jeden pałkarz zadowala się tylko rotacją uderzenia, podczas gdy drugi zawodnik doskonale pokazuje, jak bardzo jest na ich korzyść. W Hyderabadzie, Bengaluru i Delhi boiska były mniej błotniste i gliniaste, a więcej czerwonego dywanu.

Ten sam szablon zadziałał w przypadku jedynego zwycięstwa, które odnieśli podczas pościgu. Abhishek Sharma zakończył tę partię praktycznie w jednej partii, kiedy jakby zapomniał, że pozostało jeszcze 18 osób. Mukesh Chaudhary został trafiony za 4, 0, 6, 0, 7nb, 6, 4 i tyle. Pałkarz leworęczny powalił melonika lewego ramienia, ustawiając go pod kątem swojego uderzenia. Tego właśnie chce SRH.

„To nie jest tylko przypadkowe włóczenie się” – powiedział kapitan Pat Cummins na niedzielnej konferencji prasowej po przegranej 78 runami z Chennai Super Kings (CSK). „Tak jak nasi chłopcy nadal wybierają swoich meloników. To coś, o czym rozmawiamy – wybieranie pojedynków, które ci odpowiadają, a jeśli jest zielone światło, to wiesz, idź na to. Jeśli to nie jest twój pojedynek, bądź trochę podszedłem do tego trochę mądrzej. Byłem naprawdę szczęśliwy, jak chłopcy podeszli do tej kwestii, ale nie sądzę, że było zbyt wiele lekkomyślnych strzałów.

Nieco ponad trzy tygodnie temu, podczas pierwszego spotkania obu drużyn, drużyna SRH wyszła tak daleko na prowadzenie, że nawet gdy pojawiła się rotacja i ograniczyła punktację do tego stopnia, że ​​liczba overów bez granicy wynosiła 6,1, wymagana stawka na co patrzyliśmy, wciąż była grą typu run-a-ball. Z tego właśnie powodu Cummins wierzy, że faktycznie są stworzeni do bycia zespołem goniącym.

Dlaczego więc ich skuteczność spada z 11,74 uderzeń w pierwszej kolejności aż do 8,76 sekundy w odbiciu? Dlaczego ich szóstki – co jest powodem ich odrodzenia – spadły z 76 do 36? I dlaczego przegrali tę grę, odpadając za 134, skoro udało im się uzyskać sumę dwukrotnie większą, dwukrotnie?

Ponieważ cały czas próbują zabijać pościgi, zamiast je przetrwać, co skutkuje niepotrzebnymi bramkami. Przeciwko RCB przegrali cztery w grze w przewadze. Przeciwko CSK przegrali trzy. Oznacza to zużycie dużej ilości zasobów w zbyt krótkim czasie, co stawia przed nimi zbyt duże wymagania. Każda porażka SRH w ataku na drugie miejsce wiązała się z koniecznością dotarcia do celów ponad 200 zawodników. A jedyny raz, kiedy wyglądali na takiego, jak mogliby, to wtedy, gdy Heinrich Klaasen robił rzeczy Heinricha Klaasena.

Nawet w tym meczu przeciwko Kolkata Knight Riders (KKR) po 16 overach mieli 133 na 4, a wymagany współczynnik wynosił 19. Będą chcieli lepiej budować swoje rundy, a raczej je odbudowywać. Ponieważ łatwo jest postrzegać każdą piłkę jako okazję do sześciu trafień, gdy masz wsparcie w dalszej kolejności. Ale kiedy kończą ci się partnerzy, nie możesz po prostu iść z hukiem. Potrzebujesz innych umiejętności.

Lucknow Super Giants je miało. Oni również potknęli się w grze w przewadze przeciwko CSK, ale odzyskali siły. Ostatecznie nie miało znaczenia, że ​​musieli przetrwać okres gry, w którym w pięciu overach mogli zdobyć tylko trzy bramki. Zapewniając, że mają ustawionego pałkarza najwyższej klasy, byli w stanie wykorzystać, gdy CSK musiało zwrócić się do kilku swoich słabszych meloników.

Rosa odegrała dużą rolę w zapewnieniu tego wyniku i prawdopodobnie dlatego w meczu przeciwko SRH przy każdej okazji na boisko wdzierało się ośmiu członków sztabu Chepauka, przeciągając między sobą cztery liny. Dwa po stronie spalonej i dwa po stronie nóg. Jedna podróż w górę. Kolejna podróż w dół. To musiało pomóc. W tej porażce z LSG spinnery CSK nie potrafili nawet rzucić kręgla. Tutaj Ravindra Jadeja był w stanie przedrzeć się przez cztery overy i tylko raz został trafiony w poprzeczkę. To był kolejny przykład tego, jak jeden zespół opanował wszystkie bazy. Drugi przyszedł ze świetnym planem A, ale niewiele więcej.

Aiden Markram jednak próbował. Przestał patrzeć na cenę wywoławczą, która ciągle rosła. Zamiast tego skupił się na tym, aby upewnić się, że będzie w stanie zagrać w ostatnich kilku overach. W ósmej partii miał 63 na 3 trafienia, 25 na 17 ze współczynnikiem trafień na poziomie 147. Był jak kula śnieżna, która dopiero zaczynała się toczyć w dół. Tyle że nagle pojawił się Matheesha Pathirana i rozbił mu środkowy kikut. DJ z Chepauk wybrał ten moment, aby zagrać wspaniały utwór z 2006 roku, zawierający tekst enga area, ulla varathe, ooooh, oooh!, co w wolnym tłumaczeniu oznacza „to jest nasze terytorium, nie wchodź”. Michael Hussey ujął to nieco lepiej w kategoriach krykieta na konferencji prasowej po meczu.

„Wiem, że niektóre wyniki w całym kraju były naprawdę świetne” – powiedział trener odbijania CSK. „260+. W niektórych miejscach 275. Ale nie wszystkie warunki są takie. Mam na myśli, że mamy całkiem duży teren tutaj, w Chennai. Granice są bardzo duże. Boisko czasami może być trochę powolne, może trochę pokręcić. OK, rosa czasami pomaga w poślizgu, ale staramy się ocenić warunki tak szybko, jak to możliwe.

„Jeśli straciliśmy bramki z przodu, czasami potrzeba trochę czasu, aby się ustabilizować przed ponownym wystrzeleniem. W innych warunkach, może jak w Kalkucie, a może w Delhi, ponieważ jeśli warunki odpowiadają odbijającym, możesz po prostu grać dalej, zwłaszcza jeśli jest to mały teren, płaskie boisko i mnóstwo środków do odbijania, wtedy będziesz mieć pewność, że będziesz się zamachał i będziesz miał więcej szans na zdobycie punktów. Jednak tutaj, w Chepauk, musimy się dostosować do warunków, zrozum je i graj zgodnie z nimi.”

Ten mecz mógłby potoczyć się inaczej, gdyby próby przełamania granicy przez Travisa Heada i Abhisheka Sharmę na początku rzeczywiście się powiodły – co sobie teraz wmawiają – ale po raz kolejny jest to najlepszy scenariusz. Znakomity skład pałkarzy SRH musi zrobić więcej, aby pokazać, że potrafi sobie poradzić nawet wtedy, gdy sprawy nie układają się po jego myśli.