Irański reżyser na wygnaniu pokazuje rozbitą przez protesty konserwatywną rodzinę w szczerym, politycznie ostrym melodramacie – Festiwal Filmowy w Cannes
Zdjęcia Run Way
Kobieta, życie, wolność. Precz z teokracją! Hasła wykrzykiwane na krwawych ulicach Teheranu przez ostatni rok odbijają się echem Nasienie świętej figidługa, szczera historia irańskiej rodziny Mohammada Rasoulofa, która zaczyna łzawić w szwach, gdy dwie córki Iman dowiadują się, co tak naprawdę robi w biurze.
– Czy wiesz, że twój ojciec codziennie podpisuje setki wyroków śmierci? – krzyczy do dziewcząt młody mężczyzna tydzień później, gdy zostaje rozpoznany w odległym, przydrożnym sklepie spożywczym. Na tym etapie wszyscy już wiedzą, co Iman (Missagh Zare) robi w biurze; jego nazwisko i adres zostały opublikowane w Internecie przez dysydentów. Kiedy go przedstawiono, Iman wydawał się człowiekiem o łagodnych manierach, ale teraz idą po niego ci liberalni bandyci. Człowiek musi działać. Mężczyzna musi chronić swoją rodzinę.
Rasoulof przywołał każdy możliwy gatunek na użytek swojego tematu, co w istocie jest trwałym potępieniem morderczego reżimu rządzącego Iranem. Słusznie, głównym motywem opowieści jest broń. W pierwszej minucie filmu widzimy w zwolnionym tempie kilka naboi wyładowanych na stół, zbliżenie rewolweru na siedzeniu samochodu i daleki widok samochodu jadącego nocą górską drogą. Wszystkie elementy klasycznego thrillera są na swoim miejscu, ale grunt się zmienia; teraz jesteśmy w nieco dusznej atmosferze domu Iman. Kiedy Iman pokazuje swojej żonie Najmeh broń, którą dostał od Sądu Rewolucyjnego, aby się chronić, ta nie chce jej dotykać. Od razu rozpoznaje w nim intruza.
POWIĄZANE: Festiwal Filmowy w Cannes 2024: wszystkie recenzje filmów Deadline
POWIĄZANY: Zdobywcy Złotej Palmy na Festiwalu Filmowym w Cannes na przestrzeni lat: galeria zdjęć
Najmeh (Soheila Golestani) jest łagodną egzekutorką domowego reżimu, prawdziwie wierzącą osobą, zawsze gotową z herbatą i środkami przeciwbólowymi – nawet w środku nocy, niczym uważna huria – ale najwyraźniej nie potrafiąca sobie wyobrazić, z czym wiąże się praca jej męża. W miarę jak zamieszki nasilają się, a w sądach pełno jest protestujących oczekujących na przesłuchanie, chłostę, a czasem i egzekucję, ona chce wiedzieć, dlaczego nie może wrócić do domu na kolację. Jednocześnie Najmeh jest zdeterminowana, aby jej dziewczynki – Rezvan (Mahsa Rostami) jest na studiach, zadziorna Sana (Setareh Maleki) nadal w szkole – nie można im nic zarzucić, biorąc pod uwagę pozycję ich ojca. Muszą szanować hidżab; muszą odrzucić wątpliwych przyjaciół. Tymczasem we wspólnej sypialni dziewcząt trwa rewolucja.
Kiedy pistolet znika z jego stolika nocnego, Rezvan staje się głównym podejrzanym. Iman jest zdeterminowana, aby go znaleźć, ale jeszcze bardziej chce zmusić córki do powiedzenia prawdy. Widzi, że traci je przez obrzydliwe kłamstwa opowiadane na TikToku. Jego praca jest prawie nie do zniesienia; chce być szanowany za to, co robi. Sadza ich przed domową kamerą filmową, która zarejestrowała wiele szczęśliwych chwil w przeszłości, i żąda od nich zeznań. Nic nie mówią. Może zawodowy przesłuchujący wyciśnie z nich zeznania. Jak wszystko poszło tak źle?
POWIĄZANY: Zdjęcia z Festiwalu Filmowego w Cannes
W miarę jak Iman popada w coraz większe szaleństwo, a utrata broni staje się coraz większa, film Rasoulofa mocno popada w melodramat; są momenty tak podniosłe, że stają się śmieszne. Niewątpliwą siłą bezpośredniej waluty jest jednak przecięcie tego nadmiaru – to nowość; to dzieje się właśnie teraz – i imponujące wspólne zaangażowanie obsady i ekipy. To niezwykłe, że ten film w ogóle powstał, biorąc pod uwagę, że Rasoulof wciąż kręcił zdjęcia, gdy potwierdzono jego wyrok za działalność przeciwko teokratycznej dyktaturze Iranu, skazując go na osiem lat więzienia. Od tego czasu uciekł z kraju.
Biorąc to pod uwagę, sugestia, że mógł poświęcić więcej uwagi skróceniu swojego filmu, wydaje się przesadą, mimo że nawarstwiające się w nim epizody szaleństwa patriarchatu zaczynają wydawać się tak niewyczerpane jak zasób bajek na dobranoc Szeherezady. Ważne jest, że wszyscy zaangażowani, którzy pozostają w Iranie, są w niebezpieczeństwie, a mimo to to zrobili. To napięcie dodaje opowieści mocy i szczególnej, namacalnej energii, co znajduje odzwierciedlenie w zestawie wyjątkowych przedstawień.
Jest to także przyjemny rollercoaster, nawet w większości sekwencji OTT, ponieważ przewidujemy, co może się wydarzyć w kolejnej rundzie pokoleniowej i ideologicznej walki tej rodziny. Tytułowa święta figa, jak wyjaśnia krótki prolog, to drzewo, które wysiewa nasiona na innych drzewach, wypuszczając korzenie w powietrze i ostatecznie otaczając i zabijając drzewo żywicielskie, stając się jego świętą jaźnią. Młode kobiety, takie jak Rezvan i Sana, wygrają tę walkę, to jest jasne. Zapuszczą korzenie i odziedziczą ziemię.
Tytuł: Nasienie świętej figi
Festiwal: Cannes (konkurs)
Reżyser-scenarzysta: Mohammada Rasoulafa
Dystrybutor: Neon (Ameryka Północna)
Rzucać: Missagh Zare, Soheila Golestani, Mahsa Rostami, Setareh Maleki
Czas trwania: 2 godziny 48 minut
