Oczekuje się również, że podczas rozpraw rozpoczynających się w poniedziałek w sądzie w Hadze Nikaragua potwierdzi, że Niemcy umożliwiają Izraelowi poważne naruszenia Konwencji Genewskich, w szczególności obowiązku ochrony ludności cywilnej podczas konfliktu zbrojnego.

Sprawa wniesiona przez Nikaraguę rodzi nowe pytania dotyczące odpowiedzialności krajów, które dostarczyły Izraelowi broń na wojnę w Gazie.

Prawnicy twierdzą, że Niemcy – drugi co do wielkości dostawca broni dla Izraela po Stanach Zjednoczonych – są łatwiejszym celem dla pozwu niż Stany Zjednoczone. Niemcy przyznały pełną jurysdykcję Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości, najwyższemu sądowi Organizacji Narodów Zjednoczonych. Stany Zjednoczone zaprzeczają jednak swojej jurysdykcji, z wyjątkiem przypadków, w których Waszyngton wyraźnie wyrazi na to zgodę.

Sprawa Nikaragui jest trzecią rozpatrywaną przez sąd w tym roku i dotyczy konfliktu izraelsko-palestyńskiego.

Republika Południowej Afryki najpierw zwróciła się do sądu o zastosowanie środków nadzwyczajnych, argumentując, że Izraelowi grozi popełnienie ludobójstwa, co sąd uznał za wiarygodne, ale Izrael stanowczo temu zaprzeczył. Sąd nakazał Izraelowi dopilnować, aby jego obywatele i żołnierze nie naruszali Konwencji o ludobójstwie, którą Izrael podpisał. Konwencja zabrania działań mających na celu zniszczenie w całości lub w części grup narodowych, etnicznych, rasowych lub religijnych.

Republika Południowej Afryki zwróciła się również do MTS w sprawie głodu w Gazie i uzyskała nowe orzeczenie nakazujące Izraelowi zezwolenie na dostawy żywności, wody i innych niezbędnych artykułów „bez zwłoki”. Pomimo władzy sądu nie ma on żadnych środków, aby zmusić Izrael do zastosowania się do jego zarządzeń. Izrael zdecydowanie zaprzeczył oskarżeniom o celowe głodzenie w Gazie.

W lutym sąd zajął się także sprawą zgłoszoną przez Zgromadzenie Ogólne ONZ dotyczącą legalności izraelskiej okupacji terytoriów palestyńskich. W tych przesłuchaniach, zaplanowanych na długo przed wojną, wysłuchano ponad 50 krajów, z których większość dała upust złości i frustracji w związku z izraelskimi atakami na Gazę i rosnącą liczbą ofiar śmiertelnych wśród ludności cywilnej, w tym wielu dzieci.

Sprawa Nikaragui ma znacznie szerszy zakres niż sprawa Republiki Południowej Afryki i powołuje się zarówno na naruszenia Konwencji Genewskich, jak i Konwencji w sprawie ludobójstwa, a także wymaga ochrony ludności cywilnej. Oskarża także Izrael o inne „bezprawne” postępowanie na terytoriach okupowanych.

Sąd nie przyjął jeszcze sprawy, ale ma obowiązek szybko reagować na wnioski o zastosowanie środków nadzwyczajnych, tak jak w tej sprawie.

Izrael, który nie jest stroną sporu między Nikaraguą a Niemcami, nie pojawi się w tym tygodniu przed sądem na rozprawach, które mają potrwać dwa dni. Oczekuje się, że Niemcy odpowiedzą w sprawie Nikaragui we wtorek rano.

Wspieranie Izraela jest postrzegane w Niemczech jako historyczny obowiązek w świetle Holokaustu, ale rosnące żniwo w Gazie skłoniło niektórych niemieckich urzędników do zadania pytania, czy to wsparcie nie poszło za daleko.

Niedawna intensywna działalność na korcie postawiła tę sprawę w rzadkim świetle reflektorów. Prawnicy twierdzą, że kraje zwróciły się do sądu, ponieważ wysiłki Organizacji Narodów Zjednoczonych i innych negocjatorów jak dotąd nie zakończyły wojny w Gazie.

„MTS nie zakończy wojny w Gazie, ale jest to narzędzie dyplomatyczne, którego polityka zagraniczna używa do wywarcia dodatkowej presji na Izrael” – powiedział Brian Finucane, starszy doradca w International Crisis Group, zespole doradców zajmującym się rozwiązywaniem konfliktów . „W przypadku Nikaragui stanowi to dodatkową presję na Niemcy”.

Rząd Nikaragui sam stoi w obliczu sankcji za represyjną politykę we własnym kraju. W zeszłym miesiącu w raporcie specjalnym Organizacji Narodów Zjednoczonych stwierdzono, że liczne nadużycia rządu, w tym osadzanie w więzieniach i deportacje przedstawicieli opozycji, a także duchownych rzymskokatolickich, są „równane ze zbrodniami przeciw ludzkości”.