Ukłon w stronę długo grożącej inwazji na Rafah, dom dla 1,4 miliona wysiedleńców, pojawia się, gdy Izrael wysyła swój zespół do Kataru.

Premier Izraela Benjamin Netanjahu zatwierdził plany ataku na Rafah, gdzie schroniło się 1,4 miliona wysiedlonych Palestyńczyków, planując jednocześnie wysłać zespół na dalsze rozmowy o rozejmie w Katarze po tym, jak uznał propozycję Hamasu za „śmieszną” dotyczącą zawieszenia broni.

Sojusznicy i krytycy Izraela ostrzegali Netanjahu przed inwazją na Rafah w obawie przed masowymi ofiarami wśród ludności cywilnej, ale izraelski rząd twierdzi, że obszar w południowej Gazie jest jednym z ostatnich bastionów Hamasu, który zobowiązał się wyeliminować.

„Mamy nadzieję, że inwazja lądowa na Rafah to tylko blef, więc będą mogli wykorzystać to jako dźwignię, aby uzyskać coś w negocjacjach. Ale wszystko, co Netanjahu obiecał, że zrobi, rzeczywiście to zrobił, więc zakładam, że jest bardzo prawdopodobne, że tak się stanie” – Luciano Zaccara z Centrum Studiów nad Zatoką Perską na Uniwersytecie Katarskim powiedział Al Jazeerze o mieszanych przesłaniach Izraela.

Hamas przedstawił nowy plan zawieszenia broni mający zakończyć izraelską wojnę w Gazie, który obejmuje uwolnienie izraelskich jeńców w zamian za więźniów palestyńskich, przy czym źródła podają Al Jazeerze, że będzie to trójfazowy rozejm, z których każdy będzie trwał 42 dni.

W oświadczeniu wydanym późnym wieczorem w piątek biuro Netanjahu stwierdziło, że izraelskie wojsko „przygotowuje się operacyjnie i do ewakuacji ludności” z Rafah.

Nie podano jednak żadnych ram czasowych i nie było bezpośrednich dowodów na podjęcie dodatkowych przygotowań w terenie.

Powszechna krytyka

Donoszący z okupowanej Jerozolimy Wschodniej Hamdah Salhut z Al Jazeery powiedział, że izraelskie rozmowy o zbliżającej się inwazji lądowej w Rafah pojawiają się pomimo rosnącego sprzeciwu, szczególnie ze strony największego sojusznika politycznego i wojskowego, Stanów Zjednoczonych.

„Amerykańscy urzędnicy mówią, że po prostu nie poprą takiej operacji jak ta” – powiedział Salhut, dodając, że Netanjahu zaplanował „zarówno inwazję wojskową, jak i ewakuację około 1,5 miliona Palestyńczyków w Rafah”.

Sekretarz stanu USA Antony Blinken powiedział w piątek reporterom w Austrii, że Stany Zjednoczone muszą poznać jasny i możliwy do wdrożenia plan Izraela dla Rafah, obejmujący m.in. ratunek dla ludności cywilnej.

Minister spraw zagranicznych Holandii Hanke Slot powiedział: „Holandia stanowczo powtarza swój apel skierowany do Izraela, aby powstrzymał się od takiej ofensywy, która doprowadziłaby do jeszcze większej katastrofy humanitarnej”, dodając w poście na X, że „natychmiastowe zawieszenie broni humanitarnej jest sprawą najwyższej wagi znaczenie, co doprowadzi do trwałego zaprzestania działań wojennych”.

Organizacja Narodów Zjednoczonych ostrzegła Izrael już w zeszłym miesiącu, że inwazja lądowa na Rafah „może doprowadzić do rzezi w Gazie”.

„Mogą także pozostawić i tak już kruchą operację humanitarną o krok od śmierci” – powiedział szef pomocy ONZ Martin Griffiths.

Sytuacja humanitarna „powyżej katastrofalna”

Jagan Chapagain, szef Międzynarodowej Federacji Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca, powiedział, że cywile w Gazie „stają w obliczu bezprecedensowego poziomu poniżenia, nędzy i cierpienia”.

„Sytuacja w służbie zdrowia jest na skraju załamania, a szpitale stoją w obliczu rozpaczliwych warunków” – stwierdził w oświadczeniu dla X, dodając, że sytuacja humanitarna w enklawie jest „powyżej katastrofalna”.

Tymczasem statek pierwszej pomocy, który dotarł do Gazy, obsługiwany przez hiszpańską organizację charytatywną Open Arms, wyładował do enklawy 200 ton pomocy żywnościowej, kończąc projekt pilotażowy, który może otworzyć drogę do napływu większej pomocy korytarzami morskimi.

Amerykańska organizacja charytatywna World Central Kitchen poinformowała, że ​​na Cypr przygotowywana jest druga dostawa i że w przyszłości tysiące ton pomocy będą mogły docierać do Gazy co tydzień.

Organizacje humanitarne wielokrotnie wzywały Izrael do otwarcia większej liczby lądowych przejść granicznych w celu umożliwienia dostaw pomocy humanitarnej, podkreślając, że zrzuty powietrzne i korytarze morskie są kosztownymi i nieefektywnymi sposobami dostarczania pomocy.