Dlatego przygotowywanie projektu wnętrza to mozolna i długotrwała praca. Każdy etap to nieustanne konsultacje architektów i projektantów ze stocznią, a nawet szefem załogi i często samym kapitanem, i przede wszystkim z klientem. Zmiany trwają aż do wypracowania idealnej formy i funkcjonalności, które uwzględniają upodobania, potrzeby, życzenia czy styl danego klienta. Ma on zwykle w głowie ogólny pomysł motywu przewodniego, a my tworzymy cały koncept.

Potrzebny jest zatem nie tylko warsztat zawodowy, ale także cierpliwość i umiejętności dyplomatyczne.

Zdarzają się często takie sytuacje, że klient po zobaczeniu gotowego projektu zmienia zdanie nawet w kwestii wielkości jachtu. Decyduje, że jednak chce mieć dwie albo trzy kabiny więcej. Bądź schody w zupełnie innym miejscu. Bywa i tak, że jacht ze 150 metrów rośnie do ponad 180, ponieważ trzeba pomieścić dodatkowe kabiny czy sale z konkretnym wymarzonym przeznaczeniem. Wtedy zmienia się ciężar, układ i wyliczenia całej budowli i projekt trzeba przygotowywać niemalże od nowa.

Jaki najbardziej nietypowy projekt tworzyłaś?

Właściciele jachtów są coraz bardziej świadomi tego, co mogą sobie zażyczyć na pokładzie. To się bardzo widocznie zmienia na przestrzeni ostatnich lat. Ostatnimi czasy, już pod własnym nazwiskiem, gdyż od dwóch lat pracuję jako freelancer, robiłam realizację dla firmy Edvin H Design wpisującą się właśnie w ten trend. Klient zażyczył sobie projektu tajnego pokoju zabaw ukrytego za zamkniętymi drzwiami, na samym dziobie jachtu. Dostałam trzy informacje, na podstawie których musiałam w kilka dni przygotować cały projekt. Inspiracją miał być klimat z filmu „Blade Runner”, ostre kształty, agresywne kolory oraz rura do pole dance na środku. To był bardzo trudny projekt. Głównie przez brak szczegółowych wytycznych.

Jako projektant uczestniczysz w bezpośrednich rozmowach z klientami?

Firma H2 Yacht Design, z którą współpracowałam przez cztery lata, projektowała tylko prywatne jachty. Zatem klientami byli najbogatsi ludzie świata. Zwykle osoby pracujące przy tworzeniu dla nich łodzi rzadko mają do czynienia z samym klientem. Zespół czasami nawet nie wie, dla kogo docelowo pracuje. To sam właściciel firmy ma przywilej przeprowadzania rozmów z klientem. Często też nawet nie z nim samym, a reprezentantem. Bo ci najbogatsi zwykle takich posiadają. Poza tym taka współpraca obwarowana jest szeregiem klauzul NDA, zobowiązujących do ścisłej i wieloletniej tajemnicy, nad którymi pracują sztaby prawników z obu stron.

Wizje wnętrz milionerów bywają ekstrawaganckie?

Ostatnio wykonywałam szczególny projekt, a mianowicie marzeniem klienta było stworzenie wnętrza w stylu paryskiego mieszkania. To nietypowe zlecenie, bo to nie jest styl jachtowy. Był to bardzo wymagający projekt, zwłaszcza przez wzgląd na detale. Choćby fortepian, który został polakierowany w kolorze, który był motywem przewodnim. Do tego wiszące lampy, które są ogromnym luksusem. Na jachtach raczej rzadko się je robi, bo zabezpieczenie i usztywnienie ich to potężna konstrukcja. I bardzo kosztowna. Klient marzył również o akwarium. W związku z tym, że nie można ich tworzyć na statkach, bo ryby nie są w stanie w nich żyć na statku, musiał otrzymać coś, co mu je zastąpi. Stworzyliśmy zatem dla niego specjalny obraz wyglądający jak akwarium, który zawisł nad łóżkiem w sypialni.

Jak to się stało, że młoda dziewczyna z Polski weszła do tak trudno dostępnego środowiska?

Moja droga nie była oczywista. Jako mała dziewczynka nie miałam marzenia, że chcę projektować wnętrza jachtów. Nie miałam też nikogo, kto mógłby mnie wprowadzić do tego świata. Sztuka była moim drogowskazem. Od dziecka malowałam i tańczyłam w balecie. Z drugiej strony wiedziałam, że sama uczelnia artystyczna to dla mnie za mało. Potrzebowałam miejsca, które mnie przygotuje również do działania w biznesie. Dlatego z paryskiej szkoły artystycznej przeniosłam się na mediolański Istituto Europeo di Design, gdzie uzyskałam dyplom z projektowania wnętrz. Z kolei studia magisterskie ukończyłam w Londynie na University of the Arts London na kierunku projektowania przestrzeni scenografii.

Studia te umożliwiły wejście do branży jachtingu?

Pomogły. Jednak z racji tego, że studiowałam ogólne projektowanie wnętrz, nie ukierunkowały mnie stricte w tworzeniu wnętrz jachtów. Co zresztą było moją obawą przy składaniu aplikacji. Postanowiłam jednak spróbować. Spośród wielu aplikacji wysłanych do firm architektonicznych zgłosiłam się tylko do jednej firmy „jachtowej”, nie wierząc specjalnie w powodzenie – do H2 Yacht Design. I to właśnie tam dostałam posadę. Co ciekawe, okazało się, że wbrew moim obawom ogólne wykształcenie było atutem. Firma szukała świeżego spojrzenia i pewnego rodzaju wszechstronności. I ja mogłam im je dać. Niewątpliwie przeważyła tu moja umiejętność projektowania w programach komputerowych w 3D. To rzemiosło, które wciąż posiada małe grono projektantów. Zwłaszcza wśród kobiet. Bo jednak mężczyźni dominują w tym zawodzie.

Po czterech latach odeszłaś z firmy H2 Yacht Design. Dlaczego?

H2 Yacht Design dała mi wspaniałe doświadczenie oraz zaraziła pasją i ukierunkowała dalszą karierę. Ale po kilku latach poczułam, że chcę nowych wyzwań i większej wolności.

Chciałam zacząć pracować na własnych zasadach, a nie w czyimś biurze, w firmie, która narzuca ścisłe ramy. Pandemia udowodniła, że projekty można z powodzeniem tworzyć z każdego miejsca na świecie.

Od kilku lat współpracuję jako freelancer z międzynarodowymi firmami, takimi jak AirJet Designs, Sturge & Toth czy Australijskim Tam Elder Design. Po paru miesiącach pracy w Paryżu i ciekawym doświadczeniu z polskim Sunreef wróciłam do Polski. I tu chcę osiąść na stałe. Mam w głowie wizję utworzenia własnego brandu na skalę światową. Polska ma w tym zakresie ogromny potencjał, choćby przez dostępność najwyższej jakości materiałów, z których obecnie korzystają międzynarodowe marki. I przede wszystkim utalentowanych projektantów i wykonawców. Jednak to perspektywa jeszcze kilku lat. Choć przez cały czas buduję kapitał pod jej utworzenie. A kluczowe są tu relacje z graczami z całego świata.