Michael Tran/AFP/Getty

Kiedy przyszedł czas na obsadę i ekipę Impreza w dół aby ponownie złożyć się na nieprawdopodobny sezon kontynuacji, pierwszym zadaniem było dowiedzieć się, kiedy Adam Scott będzie mógł to zrobić. „Prawda jest taka” — wyjaśnia Impreza w dół współtwórca, Rob Thomas, „znaleźliśmy okno dla Adama, zaczęliśmy od tego okna i powiedzieli: „Kto to wszystko może tu wejść?”

Częściowo wynika to po prostu z tego, że Scott jest prawdopodobnie najbardziej zapracowanym ze wszystkich odnoszących sukcesy absolwentów niegdyś i przyszłej komedii Starz o zespole nieudolnych kelnerów. Ostatnio otrzymał nominację do nagrody Emmy za pracę nad filmem Odcięcie. Ale twórczo trudno sobie wyobrazić serial bez jego głównego bohatera. Jako Henry Pollard, były aktor, który przez chwilę zyskał sławę jako gwiazda serii reklam piwa, Scott był i jest punktem wyjścia dla widzów do tego dziwnego i niedorzecznego świata. Jest jednocześnie prostym człowiekiem, który ustawia Kena Marino i resztę jako zabawnych, ale także kimś, kto sam w sobie może być sucho przezabawny.

Na planie nowego sezonu Scott rozmawiał z Toczący się kamień o surrealistycznym odczuciu związanym z tak niejasnym serialem, który powraca do życia 13 lat później, przejmując rolę Henry’ego po tym, jak został napisany dla (i przez) jego dobrego przyjaciela Paula Rudda, co naprawdę się wydarzyło, kiedy zdecydował się dołączyć Parki i rekreacja kiedy wydawało się, że los Impreza w dół wciąż wisiał w powietrzu, co czyni świetnego prostego mężczyznę i wiele więcej.

Jakie to uczucie być tutaj i to robić?

To dziwne. To taki banał teraz, ponieważ jest tak wiele restartów i wszyscy mówią: „O mój Boże. Jakby nie minął dzień”. Ale myślę, że te stereotypy są prawdziwe, ponieważ tak właśnie się stało. Po prostu kliknęliśmy z powrotem, ale było tak miło, ponieważ wszyscy tęsknimy za sobą i minęło dużo czasu. Minęło 12 lat odkąd zostaliśmy odwołani. Ale myślę też, że coś, co może go odróżnić od większości restartów, to fakt, że są tu uzasadnione niedokończone sprawy, ponieważ zostaliśmy anulowani po dwóch sezonach. Nie zyskał popularności ani uwagi długo po śmierci. To było naprawdę, naprawdę miłe i czuję, że jest dużo miejsca na rozwój serialu i eksplorację wielu terytoriów, których nie obejmował, ponieważ nie miał zbyt wielu szans.

Najczęściej powtarzaną wersją tej historii w momencie odwołania było to, że program prawdopodobnie wciąż był w zawieszeniu, wziąłeś Parki i Rek pracę, a Starz wykorzystał to jako ostateczną wymówkę, by wyciągnąć wtyczkę. Co właściwie się stało?

Cóż, to był męczący czas. Skończyliśmy drugi sezon na początku 2010 roku i gdy tylko skończyliśmy, nagle stanęło przede mną wiele ważnych decyzji, a nigdy wcześniej nie miałem ludzi, którzy zwracali się do mnie o pracę aktorską. Myślę, że Impreza w dół przyczynił się do tego. Ludzie zaczynali się dowiadywać, że to był program, a niektórzy ludzie, na przykład [Parks co-creator] Na przykład Mike Schur był jego wielkim fanem. Więc ludzie w mieście zaczęli o tym słyszeć, ale nie było o tym prasy ani nic.

Czekaliśmy na wiadomość, czy nas złapią, bo w Starz był nowy prezes i nie byliśmy pewni, co on chce z tym zrobić. A potem nagle pojawiła się ta sprawa z Larrym Charlesem i wtedy Parki pojawił się i nagle przez cały czas miałem przed sobą te wybory Impreza w dół jest w stanie zawieszenia. To była naprawdę trudna decyzja i Parki rzecz była oczywiście czymś, co chciałbym zrobić, ale musiałem też podjąć tę decyzję. Zadzwoniłem więc do kogoś wysoko w Starz i poprosiłem go o przysługę: „Czy dasz mi znać, jeśli wezmę inną pracę, czy zabijam? Impreza w dół lub jest Impreza w dół już martwy?” A on powiedział: „Nie mogę ci nic oficjalnie powiedzieć, ale gdybym był twoim przyjacielem, powiedziałbym ci, żebyś przyjął tę pracę”. I musiałem podjąć decyzję lub Parki praca miała zniknąć, a oni nie zamierzali tego ogłosić Impreza w dół do miesiąca później. Ta osoba wyświadczyła mi ogromną przysługę i powiedziała: „Jeśli chcesz być zatrudniony, powinieneś przyjąć tę pracę”.

[Then-Starz president] Chris Albrecht nie wyglądał na fana serialu.

Nie wiem, czy był, czy nie, ale na pewno nie wygląda na to, bo to odwołał. Więc czas był niefortunny, ponieważ wyglądało na to, że zabiłem serial. Ale przeszedłem przez to z obsadą, Danem, Robem, Johnem i Paulem i upewniłem się, że wszyscy wiedzą, że chcę, aby wszyscy wiedzieli, jak bardzo nie chcę i nie chcę zabić serialu.

Jak to było kręcić finał sezonu drugiego, kiedy przyszłość serialu była tak niepewna?

W ciągu ostatnich kilku dni doszło do zadyszki. Przywództwo aktywnie się zmieniało, gdy kręciliśmy ostatni odcinek. Pamiętam, kiedy samochód Jane odjeżdżał, a ona machała na pożegnanie tuż przed odejściem męża, nie pamiętam, co brzmiało: „Jej wszystko będzie w porządku” albo „Wszystko będzie dobrze” czy coś takiego . I nie mogłem tego powstrzymać. Po prostu zacząłem płakać. Bo czułem, że to jest to. Czułem, że zostaniemy, kurwa, odwołani, i to było trudne. I tak czy inaczej był to trochę tęskny odcinek. Więc tak, wszyscy czuliśmy, że istnieje realna możliwość, że to było to.

Czy słyszysz: „Czy już się dobrze bawimy”, kiedy jesteś w świecie?

Ja robię. Tak. To lub „Mikser wina Catalina!” albo jakieś takie bzdury o calzone. Za co muszę podziękować Mike’owi.

Przez długi czas przyjaźniliście się z Paulem, Robem i chłopakami. Jak bardzo byłeś świadomy istnienia serialu, kiedy był on na wczesnym etapie rozwoju i Paul miał zagrać Henry’ego?

Pamiętam, jak Paul opowiadał mi o pomyśle serialu firmy cateringowej, w którym grałby Henry’ego, a Steve Carell byłby nieudolnym szefem, którym ostatecznie byłby Ron Donald. Luźno wszystko rozegrali i myślę, że początkowo myśleli o mnie jako o Romanie. To było lata, zanim nawet zrobiliśmy domowej roboty pilota na podwórku Roba.

Kiedy Paul nie był dostępny, jak się czułeś, wchodząc w tę rolę?

Czułem się z tym świetnie, ale znowu, kiedy zrobiliśmy oryginalną rzecz na podwórku Roba, to była naprawdę niska stawka. Zasadniczo chodziło o powiedzenie: „Hej, czy przyszedłbyś zrobić mój krótki?” To nie była przysługa, ponieważ nie byłem w stanie wyświadczać przysług, ponieważ po prostu skakałem z pracy do pracy. Zasadniczo robiliśmy coś dla zabawy, a potem zamierzali to wziąć i spróbować sprzedać. Podobało mi się i dobrze się bawiłem, ale tak naprawdę nie sądziłem, że to będzie coś, ponieważ nigdy nie pokładałem w niczym nadziei. Nauczyłem się tego nie robić.

Czy byłeś zaskoczony, kiedy faktycznie stało się to przedstawieniem?

Tak, ponieważ było to może półtora roku później, kiedy zadzwonili i powiedzieli: „Hej, słyszałeś o Starz?”

Jak to było kręcić te dwa sezony?

To było wyjątkowe przeżycie. Nikt nie wiedział, kim jesteśmy, co robimy, co to za program. I nawet kiedy byliśmy w drugim sezonie, to nie jest tak, że pomiędzy tymi sezonami świadomość się poszerzyła. Czułem się, jakbyśmy kręcili kontynuację filmu, którego nikt nie widział. Ale nie mniej zapałaliśmy do tego. To była mentalność gangów, to, co robimy, jest radosne i będziemy to robić, dopóki ktoś nie odwróci głowy i nie obejrzy tego. Ale także, ponieważ nikt nie patrzył ani nie troszczył się o to, robiliśmy to tylko dla siebie, dla siebie nawzajem i po prostu świetnie się bawiliśmy i wiedzieliśmy, jak dobrze jest, kiedy to robimy. Naprawdę czułem, że tworzymy coś wyjątkowego i w pewnym momencie ktoś to zauważy, ale może nie. Naprawdę nie wiedzieliśmy.

Więc kiedy w końcu zaczęło się to odkrywać w streamingu, jakie to było uczucie?

To było świetne. To było bardzo dziwne. To było tak, jakby ktoś oglądał twoje domowe filmy czy coś. To było naprawdę wspaniałe.

W jakim stopniu przedtem czerpałeś z własnej kariery grając Henry’ego?

Myślę, że wszyscy to zrobiliśmy. W 2008 roku, kiedy zaczęliśmy kręcić, byłem w tym mieście przez jakiś czas i uderzyłem w kilka ścian, i miałem kilka krótkich serii, które prawie się wydarzyły, ale potem nie. Miałem więc swój udział w rozczarowaniach i upokorzeniach. Nie żeby przestali w 2008 roku, kiedy zaczęliśmy kręcić Impreza w dół z pewnością, ale tak, to była bezpośrednia linia prosto w tę żyłę.

Przed nowym sezonem, jak blisko było dla ciebie odrodzenia?

Kilka razy było dość blisko i wkrótce po tym, jak przestaliśmy kręcić serial, wydawało się, że film może się wydarzyć. A potem, kiedy to miało kilka progów zwalniających i wszyscy mieliśmy czas, żeby naprawdę o tym pomyśleć, myślę, że wszyscy wylądowaliśmy na tym, że może film nie jest najlepszym formatem dla Impreza w dół. Film robiłby trzy lub cztery imprezy, a oni mieli świetny pomysł na historię. Ale jedna z wielkich rzeczy o Impreza w dół to początkowy pomysł jednego odcinka na imprezę. A to musiałoby przynajmniej trochę wyjść przez okno do filmu, ponieważ musiałbyś mieć łuk i wszystkie te rzeczy, a to trudne. Myślę więc, że sposób, w jaki się to skończyło, jest taki, jak powinien. Myślę, że wszyscy cieszymy się, że skończyło się na kolejnym sezonie, a nie na filmie.

Cały czas pracujesz, a Lizzy Caplan ostatecznie nie mogła tego zrobić. Jak trudno było wymyślić okno, w którym prawie wszyscy moglibyście przyjść i to zrobić?

To było niemożliwe i jest to jeden z powodów, dla których zdecydowaliśmy się kontynuować, chociaż było to bolesne, zarówno dla nas, jak i dla Lizzy, że harmonogramy się nie sprawdziły. Gwiazdy się wyrównały, wszyscy inni byli dostępni, co samo w sobie było małym cudem, a potrzebowaliśmy tylko sześciotygodniowego okresu, ale to naprawdę trudne. To było wyczynem inżynierii harmonogramu, aby to się stało.

Henry ma wiele zabawnych momentów, ale często jesteś hetero dla tych ludzi, tak jak byłeś w innych rolach, takich jak Ben Wyatt. Jaki jest sekret bycia dobrym heteroseksualnym mężczyzną?

Pierwszego dnia nakręciliśmy pierwszy odcinek [of the series], nakręciliśmy scenę z Lizzie, w której palimy na zewnątrz i mówię jej, że nazywam się Moszna Phillips. Po kilku ujęciach, [director] Fred Savage wziął mnie na bok i powiedział: „Hej, więc słuchaj, możesz odpuścić i po prostu jej posłuchać i nie martwić się o to. Jesteś osobą, z którą się przejedziemy. Publiczność będzie patrzeć na tych wszystkich szalonych ludzi twoimi oczami”. Myślę, że to, co robiłem przez pierwsze kilka ujęć, jest tym, do czego byłem przyzwyczajony, czyli naprawdę pochylałem się i próbowałem zrobić wrażenie i zagrać scenę, a nie kiedy jesteś heteroseksualnym mężczyzną / surogatem publiczności, cokolwiek chcesz to nazwać, jest trochę neutralności, którą musisz wymyślić.

Myślę, że często słyszysz, gdy ludzie odrzucają występy, mówiąc, że ktoś po prostu gra samego siebie. Myślę, że jest to odrzucanie czegoś, co jest niewiarygodnie trudne. Nie mówię, że gram siebie, ale mówię, że próba pozostania neutralnym graczem i próba żonglowania wszystkim, co dzieje się przed tobą, jest naprawdę trudna. Fred dał mi tę radę i okazało się, że jest to prawdopodobnie najcenniejsza rada, jaką kiedykolwiek otrzymałem. Poprowadził mnie przez resztę Impreza w dóła następnie przez Parki.

To było tak dziwne, a jednocześnie ekscytujące, widzieć reakcję na to, w przeciwieństwie do całkowitej obojętności na program, kiedy był on emitowany po raz pierwszy.

Ja wiem. Kiedy ogłoszono to zeszłej wiosny, czy coś w tym stylu, reakcja była szokująca. Wiedziałem, że ludzie już wiedzą, co to jest, ale nie miałem pojęcia. Myślę, że świadomość serialu i rodzaj fandomu, który się wokół niego wyrósł, wykracza poza to, co w ogóle rozumieliśmy, kiedy zdecydowaliśmy się to zrobić.