Pomimo tego, że jest najbardziej znanym i najbardziej wyrafinowanym architektonicznie starożytnym kamiennym kręgiem na świecie, archeolodzy nadal nie wiedzą, kto zbudował Stonehenge ani do czego był używany. Niektóre teorie sugerują, że był używany jako miejsce pochówku, miejsce uzdrawiania, a nawet kalendarz niebieski, biorąc pod uwagę, że szczeliny w zewnętrznym kamiennym pierścieniu są idealnie dopasowane do przesilenia letniego i zimowego. Jednak w miarę upływu dziesięcioleci ten masywny pomnik zbudowany na trawiastym wzgórzu w hrabstwie Wiltshire pozostaje tajemnicą.

„Stopniowo dowiadujemy się o nim coraz więcej, ale niektórych rzeczy po prostu nie sądzimy, że kiedykolwiek będziemy w stanie się dowiedzieć. Nie mamy możliwości zrozumienia, dlaczego ludzie zaczęli to budować i dlaczego kontynuacja prac nad nim mogła równie dobrze zmienić się w ciągu setek lat, które zajęło jego ukończenie” – powiedziała Susan Martindale, kierownik wolontariatu w English Heritage, organizacji charytatywnej zarządzającej Stonehenge.

Jednak dzięki niedawnym badaniom Coxa znamy teraz fascynujący szczegół dotyczący jednego z najbardziej zagadkowych miejsc na świecie: kiedyś działało ono jak gigantyczna komora echa, wzmacniając dźwięki dochodzące z wnętrza kręgu do tych stojących w środku, ale osłaniając hałas od tych stojących na zewnątrz okrąg. To odkrycie skłoniło niektórych do zastanowienia się, czy pomnik rzeczywiście został zbudowany jako miejsce rytualne dla małej i elitarnej grupy.

Ten przełom trwa dekadę. Badając „dźwiękowe cuda świata” 10 lat temu, Cox zaczął się zastanawiać, czy badanie właściwości akustycznych Stonehenge może pomóc odkryć niektóre z jego tajemnic. „Zdałem sobie sprawę, że w akustyce istnieje technika, której nigdy wcześniej nie stosowano w miejscach prehistorycznych, a było to modelowanie w skali akustycznej” – powiedział. „Jestem pierwszym, który wykonał model Stonehenge lub dowolnego prehistorycznego kamiennego miejsca”.

Cox postanowił stworzyć replikę w skali 1:12, którą mógłby przetestować w półbezechowej komorze uniwersytetu, pomieszczeniu, które pochłania praktycznie cały dźwięk dzięki geometrycznej piance pokrywającej każdą powierzchnię oprócz podłogi. Aby stworzyć replikę, Cox najpierw otrzymał model komputerowy od English Heritage, co pozwoliło mu lepiej zrozumieć, jak wyglądał Stonehenge w pełnej konfiguracji około 4000 lat temu.

„Jeśli zejdziesz do współczesnego Stonehenge, jest to wspaniałe miejsce, ale wielu kamieni brakuje lub leży na podłodze” – powiedział. „Ten [configuration] jest jednym szczególnym układem. Właściwie od około 2000 roku pne bardzo się zmienił przez około tysiąclecie”.

W sumie proces tworzenia 157 kamieni za pomocą technik drukowania 3D i formowania trwał około sześciu miesięcy. W tym czasie Cox powiedział, że jego podłoga w jadalni była pokryta fragmentami projektu w mozolnym wysiłku, aby osiągnąć właściwości prawdziwych kamieni w skali.

Gdy kamienie zostały pomalowane na szaro i ułożone we właściwym rozkładzie zgodnie z modelem komputerowym, zaczęły się wyzwania związane z procesem testowania. „Wszystko ma jedną dwunastą rozmiaru w prawdziwym życiu, a to oznacza, że ​​musimy testować z 12-krotną częstotliwością” – powiedział. „Musisz zdobyć wszystkie głośniki i mikrofony, które działają w tych zakresach częstotliwości, a nie są one powszechnie dostępne”.

Aby zakończyć każdy test, Cox i jego zespół umieścili głośniki wokół kamieni i odtwarzali różne częstotliwości, które chcieli zmierzyć. Mikrofony w pomieszczeniu zbierały dane o wpływie kamieni na dźwięk. Dzięki obróbce matematycznej Cox był w stanie stworzyć model komputerowy, który symuluje właściwości akustyczne Stonehenge i może zniekształcać głosy lub muzykę, aby dać poczucie, jak brzmiałyby w kręgu. Wyniki go zaskoczyły: chociaż Stonehenge nie ma dachu ani podłogi, dźwięk odbija się między szczelinami w kamieniach i pozostaje w przestrzeni. W akustyce utrzymujący się dźwięk jest znany jako pogłos.

„Wiemy, że muzyka jest ulepszana przez pogłos, więc wyobrażamy sobie, że gdyby muzyka była odtwarzana, brzmiałaby trochę mocniej i bardziej imponująco w kręgu” – powiedział.

Jednym z najbardziej godnych uwagi odkryć z badań Coxa jest wpływ kamieni na kierunkowość głosu. W otwartym, naturalnym środowisku, takim jak trawiaste wzgórze, na którym zbudowano Stonehenge, mówca odwrócony tyłem do słuchacza byłby zrozumiały tylko przez około jedną trzecią czasu. Odbicia od kamieni w Stonehenge wzmocniłyby głos o cztery decybele, zwiększając liczbę zrozumiałych zdań do 100%.

Wyniki te pokazały, że Stonehenge pozwoliłoby ludziom w kręgu całkiem dobrze słyszeć się nawzajem, podczas gdy osoby na zewnątrz zostałyby wykluczone z wszelkich odbywających się ceremonii. Badania Coxa uzupełniają coraz więcej dowodów na to, że Stonehenge mogło być wykorzystywane do rytuałów zarezerwowanych dla nielicznych wybranych, a jedno badanie wskazuje nawet na możliwość wyhodowania żywopłotu w celu osłonięcia widoku przed osobami nieuczestniczącymi.

„Badania zdecydowanie dostarczają więcej informacji o tym, jak można wykorzystać Stonehenge. Nawet jeśli się odwrócisz, odbicia kamienia zawsze wzmacniają twój głos, więc nie ma znaczenia, czy nie widzisz mówiącej osoby. dobre do komunikacji głosowej” – powiedział.

Cox porównuje właściwości akustyczne Stonehenge do różnicy między staniem w pustym kinie a katedrą. Chociaż ci z nas, którzy przywykli do wchodzenia i wychodzenia z budynków, mogą nie dostrzegać różnicy, Cox zauważa, że ​​ludzie późnego neolitu, którzy zbudowali Stonehenge i nie byli przyzwyczajeni do akustyki dużych ścian i zamkniętych przestrzeni, prawdopodobnie stwierdzili ten efekt hipnotyzujące.

Po tym, jak Cox opublikował swoje wstępne odkrycia w 2020 roku, on i jego koledzy zaczęli rozwiązywać nowe pytania, takie jak to, jak ludzie w kręgu mogą zmienić akustykę. Zespół niedawno zakończył nowy zestaw pomiarów, umieszczając do 100 małych, drewnianych figurek wokół modelu.

„Wiemy, że ludzie przebywający w środku zmieniliby akustykę, ponieważ pochłaniamy dźwięk” – powiedział. „Chcemy określić ilościowo, jak mogło się zmienić, gdy więcej osób weszło do kręgu, ponieważ przypuszczalnie w kręgu byli ludzie podczas ceremonii”.

Najnowsze badania dotyczą również tego, jak słuchacze słyszą dźwięki dochodzące z różnych kątów, ponieważ to, czy dźwięk dociera do ludzi z boku, czy z przodu, zmienia sposób, w jaki go postrzegamy. Na przykład odbicia dźwięku z boku poprawiają jakość muzyki w sali koncertowej. Gdy Cox przeanalizuje swój nowy zestaw danych, ma nadzieję opublikować wyniki jeszcze w tym roku.

Cox przyznaje, że pytania bez odpowiedzi dotyczące prawdziwego Stonehenge utrudniają mu wyciągnięcie ostatecznych wniosków z pracy z modelem w zmniejszonej skali. Zamiast tego postrzega badania akustyczne jako kolejne narzędzie do znalezienia większej liczby wskazówek i zbudowania wyraźniejszego obrazu cech tego miejsca.

„Jeśli myślimy o ludzkich ceremoniach, zwykle obejmują one jakąś formę dźwięku, czy to muzykę, mowę lub intonowanie. I wiemy, że jeśli naprawdę chcieli być wysłuchani, ludzie powinni być w kręgu” – powiedział. „Problem z archeologią akustyczną polega na tym, że dźwięk znika, więc nigdy nie możemy być pewni, co tam zrobiono”.

Chociaż codzienna praca Coxa koncentruje się na poprawie dźwięku dla osób z ubytkiem słuchu, teraz regularnie wysyła prośby o omówienie swoich badań w Stonehenge.

„Jedną z rzeczy związanych z pracą nad tym jest to, że zdajesz sobie sprawę, jak potężny jest dla ludzi, jak ludzie naprawdę się z tym łączą i jak ludzie są zafascynowani wszystkim, co ma związek ze Stonehenge” – powiedział. „Myślę, że tworzy to tajemnicę niesamowitej zdolności naszych przodków do tworzenia najbardziej zdumiewających pomników”.

—

Dołącz do ponad trzech milionów fanów BBC Travel, polub nas na Facebooklub śledź nas dalej Świergot I Instagram.

Jeśli spodobała Ci się ta historia, zapisz się do cotygodniowego biuletynu poświęconego bbc.com o nazwie „Lista podstawowa”. Starannie dobrany wybór artykułów z BBC Future, Culture, Worklife i Travel, dostarczanych do Twojej skrzynki odbiorczej w każdy piątek.