Times Insider wyjaśnia, kim jesteśmy i co robimy, a także dostarcza wglądu za kulisy w to, jak funkcjonuje nasze dziennikarstwo.

Tegoroczna lista 52 miejsc, do których warto się udać, sporządzona przez biuro podróży The New York Times, zawiera miejsca dla każdego podróżnika. W niektórych miejscach na liście w 2024 r. odbędą się niezwykłe wydarzenia. Po pierwsze, Paryż będzie gospodarzem Igrzysk Olimpijskich i Paraolimpijskich w 2024 r.; Meksyk, Kanada i 13 stanów USA zapewnią tej wiosny wspaniałe widoki na całkowite zaćmienie słońca przecinające Amerykę Północną. Inne kierunki, takie jak Maroko i Maui na Hawajach, mają nadzieję powitać gości ponownie po niszczycielskich klęskach żywiołowych w zeszłym roku.

Niektóre miejsca zostały wybrane na podstawie osobistych doświadczeń. Poniżej czterech autorów tegorocznej listy podzieliło się historiami stojącymi za ich wyborem. Jedna ponownie odwiedziła ulubione miejsce z dzieciństwa; inny znalazł „przystań” podczas wiejskiej wycieczki. Jeden z nich udał się do górzystego regionu Indii, aby być świadkiem duchowego festiwalu; i po prostu przybliżano się do otaczającej ją scenerii. Wszystko okazało się cudem. Chcieli podzielić się tym z czytelnikami Timesa.

Wody graniczne, Minn.

Nieskazitelna dzicz blisko domu

W XIX wieku mój pradziadek wyemigrował z Tvaaker w Szwecji do Tower w stanie Minnesota, niecałe 50 mil od dzikiego obszaru kajakowego Boundary Waters. Mój ojciec dorastał, wiosłując i łowiąc ryby w tym pozornie niekończącym się łańcuchu jezior; Zaczął zabierać naszą rodzinę na spływy kajakowe do Boundary Waters, gdy miałem około pięciu lat.

Latem na studiach pracowałem jako przewodnik po pustyni. Przepłynęliśmy kajakiem przez Gichi Onigaming (znaną jako Grand Portage), ścieżkę o długości 13,5 km, od wieków używaną przez Ojibwe, francuskich podróżników i innych odkrywców, aby dotrzeć do Jeziora Superior. Dzisiaj moja siostra i ja uciekamy do Boundary Waters na spływy kajakowe, kiedy tylko pozwala nam na to harmonogram. Podczas podróży w 2018 roku czarny niedźwiedź rozerwał naszą paczkę z jedzeniem na strzępy. Zawsze naiwnie myślałem, że ta dzicz pozostanie nienaruszona na zawsze, a tymczasem jest ona stale zagrożona ze strony górnictwa. Dlatego tak ważne jest, aby świat o tym teraz przeczytał. Stephanie Pearson

Whitehorse w Jukonie

Raj na dalekiej północy

Kontekst ma znaczenie. Tak było w przypadku Whitehorse, stolicy regionu Jukon w północno-zachodniej Kanadzie. Moja jesienna wizyta w Whitehorse miała miejsce podczas rodzinnej wycieczki. Po nocach spędzonych na chłodnym biwakowaniu, słuchaniu sów i ściskaniu niedźwiedziego sprayu, Whitehorse było rajem z zachęcającymi browarami, kawiarniami i galeriami. Odwiedziliśmy park dzikiej przyrody poświęcony zwierzętom lasów borealnych i zrobiliśmy zdjęcia modnych wieżowców z bali.

Po wydaniu pieniędzy na kolację w Belly of the Bison skorzystaliśmy z rady naszej kelnerki. Powiedziała nam, że aby „prawdziwie posmakować Whitehorse”, powinniśmy udać się do holu hotelu ’98. Oto bar moich marzeń, z przyzwoitym talentem do otwartego mikrofonu i darmowymi kubkami Molsona za każdym razem, gdy ktoś zadzwoni dzwonkiem nad barem, żeby kupić kolejkę. Prowadzący podsumował to przeżycie słowami: „Nie będzie jutra, jeśli nie będziesz żył dzisiaj”. Elaine Glusac

Pasadena, Kalifornia.

Znajdowanie wytchnienia na dzikim podwórku Los Angeles

Podczas pandemii prowadziłem dwubrzeżne życie, regularnie przemieszczając się między Nowym Jorkiem a Los Angeles. A Pasadena stała się jedną z moich baz na zachodnim wybrzeżu. Podobnie jak wielu mieszkańców okolicy, moim popołudniowym rytuałem było wyjście na wzgórza i spacer, co było balsamem dla duszy wypełnionym naturą.

Tworząc pomysły na tegoroczną listę, brałem pod uwagę moje wyprawy podróżnicze po całym świecie. Ale pewnego wieczoru, gdy stałem na skraju Henninger Flats w górach San Gabriel wznoszących się nad Pasadeną, z widokiem na Kotlinę Los Angeles, otoczoną szczytami z jednej strony i Pacyfikem z drugiej, zdałem sobie sprawę, jak idealna jest Pasadena. jako „miejsce do odwiedzenia” na rok 2024. Podróżni coraz częściej zmieniają swoje plany podróży, aby zrównoważyć zwiedzanie miasta z wytchnieniem. To właśnie tutaj znajdowało się dzikie podwórko miasta, gdzie w lusterku wstecznym można było zostawić bezład miejski – przynajmniej na popołudnie. AnneLise Sorensen

Ladakh, Indie

Zachęcanie podróżnych do odwiedzania z „otwartym sercem”

W 2011 roku pojechałem do Ladakhu w Indiach, aby zobaczyć Thiksey Gustor, festiwal odbywający się w klasztorze Thiksey, upamiętniający zwycięstwo dobra nad złem. Obserwowałem przygotowania terenu festiwalu, gdy nagle aktywność ustała. Cichy szacunek ogarnął tłum, gdy jako główny gość wszedł 20. Kushok Bakula Rinpocze, wówczas sześcioletni. Jego maleńka sylwetka promieniowała mądrością wykraczającą poza jego wiek, a powietrze zdawało się wibrować boską energią.

Dwudziesty Kushok Bakula Rinpocze jest przywódcą klasztoru Spituk; wybrany przez Dalajlamę i innych uczonych, uważany jest za reinkarnację swojego poprzednika, którego uważano za reinkarnację jednego z 16 uczniów Buddy.

Zobaczyć młodego Rinpocze oznaczało rzadki wgląd w duchowe dziedzictwo ucieleśnione w dziecku, żywe świadectwo trwałych tradycji definiujących buddyzm tybetański. Obraz ludzi kłaniających się młodemu Rinpocze utkwił mi w pamięci. Jeśli podróżujesz z otwartym sercem, przekonasz się, że Ladakh, miejsce, które umieściłam w tym roku na liście, to kraina pełna cudów. Poras Chaudhary