Witamy w 936. odsłonie Comic Book Legends Revealed, kolumnie, w której badamy trzy komiksowe mity, plotki i legendy oraz potwierdzamy je lub obalamy. W drugiej legendzie zobacz, jak Kapitan Ameryka zaczął recenzować Raiders of the Lost Ark na łamach Captain America.

Na wypadek, gdybyś nie znał jego przeszłości, genialny autor komiksów, JM DeMatteis (który został wybrany przez czytelników CBR kilka lat temu jako jeden z 25 najlepszych autorów komiksów wszech czasów), był krytykiem muzycznym w latach 70., mniej więcej w tym samym czasie, gdy wszedł do komiksów w DC i Marvel. Pojawił się nawet w Rolling Stone’ai była to następująca negatywna recenzja albumu Grateful Dead z 1980 roku: Iść do niebaco skłoniło DeMatteisa do zaprzestania kariery recenzenta muzycznego, gdyż wielu fanów Deadheadów nie było zachwyconych jego recenzjami, a on zdał sobie sprawę, że naprawdę nie chce już pisać negatywnych recenzji…

Największą niespodzianką jest ZDJĘCIE NA OKŁADCE. Unikanie tego, co zwykle
Zap Comix
inspirowana ilustracją, najbardziej nieustępliwi ocaleni z hippisów na świecie postanowili pozować – w eleganckich białych garniturach Johna Travolty – do bardzo współczesnego, bardzo artystycznego, malowanego aerografem portretu o miękkiej ostrości. Ale nie dajcie się zwieść opakowaniu.
Iść do nieba
to głównie ten sam pozbawiony inspiracji bełkot, który stał się notowanym towarem Grateful Dead w handlu.

The Dead przechodzą od bełkotu Boba Weira i Johna Barlowa („Lost Sailor”) oraz meandrów Jerry’ego Garcii i Roberta Huntera („Althea”) do gorących prób funku („Feel like a Stranger”) bez świeżej melodii i oryginalnego zagrywki. Nawet tak odnosząca sukcesy piosenka, jak zaraźliwy rockman „Alabama Getaway” (która spełnia swoje zadanie z godną podziwu zwięzłością, która mogła uratować kilka niezwykle rozwlekłych kompozycji na albumie), wydaje się pozbawiona wagi. Nie ma tu poczucia pilności ani szczerości, a bez tych dwóch cech rock & roll pozostaje pusty, niezależnie od tego, jak uroczy jest.

Ale są dwa pozytywne znaki: „Far from Me” i „Easy to Love You”, oba głównie autorstwa klawiszowca Brenta Mydlanda. Mydland śpiewa z bourbonową miękkością Michaela McDonalda i tworzy proste, bezpośrednie kompozycje popowe, które pozwalają reszcie zespołu grać ściśle i imponująco w określonych granicach muzycznych. Te utwory są wystarczającym dowodem na to, że Grateful Dead może odnieść sukces na winylu tak samo dobrze, jak na koncercie. Więcej Mydlanda wydaje się dobrym pomysłem w przyszłości.

Poza tym, oczywiście, jego kariera komiksowa również nabrała rozpędu, więc moment był idealny. Wspominam o tym tylko dlatego, że dzisiaj przyglądamy się zabawnemu przypadkowi, w którym DeMatteis kazał Kapitanowi Ameryce przejrzeć Poszukiwacze zaginionej Arki w komiksie!

Powiązany

Dlaczego DC zmusiło Huntress do wyjścia na zimno bez spodni?

W najnowszym komiksie „Comic Book Legends Revealed” dowiesz się, dlaczego DC nie pozwoliło Huntress nosić czegoś cieplejszego podczas misji w zimnie

Jaka była komiksowa recenzja „Poszukiwaczy zaginionej Arki” Kapitana Ameryki?

W Kapitan Ameryka #268 (autorzy: DeMatteis, Mike Zeck i John Beatty), Steve Rogers jest na randce ze swoją dziewczyną, Bernie Rosenthal (która jeszcze nie wie, że Steve został zawieszony w animacji podczas II wojny światowej, więc dorastał w czasach Wielkiego Kryzysu). Właśnie wrócili z oglądania Poszukiwaczy zaginionej Arki, a Steve ma problem z Indianą Jonesem w filmie, ponieważ uważa go za amoralną postać, podczas gdy Bernie uważa, że ​​film jest po prostu zabawny (oczywiście sytuacja robi się dziwna, gdy Bernie mówi Steve’owi, że go kocha, a on nie odwzajemnia tego uczucia)…

Co ciekawe, w scenie pojawił się także Arnie Roth, przyjaciel Steve’a Rogersa z dzieciństwa, który rozpoznał jego starego przyjaciela Steve’a, ale Arnie nie może zrozumieć, jak Steve może być tak młodym człowiekiem…

Arnie stał się postacią drugoplanową w serialu.

Jak zatem powstała ta recenzja?

Powiązany

Twórca Garfielda, Jim Davis, ustanawia rekord w sprawie niesławnej kawy weterynarza Jona

Z najnowszego komiksu Legends Book Legends Revealed dowiesz się, czy pasek Garfielda przedstawiający Jona pijącego coś niezwykłego jest naprawdę tym, czym się wydaje

Jak doszło do napisania recenzji Kapitana Ameryki?

Na okładce numeru znalazło się nawiązanie do recenzji filmu, która znajduje się w środku, co jest zabawne…

Zapytałem JM DeMatteisa, jak powstała recenzja, a on wyjaśnił, że czytał wówczas recenzję filmu, w której uznano Indianę Jonesa za amoralnego. To utkwiło mu w pamięci i kiedy zaczął o tym myśleć, poczuł, że takie stanowisko zająłby Steve Rogers (DeMatteis TYLKO stał się stałym scenarzystą serialu w poprzednim numerze, współpracując z niesamowitymi grafikami zespół Zecka i Beatty’ego), więc postanowił napisać to w numerze. To było w czasach, gdy filmy pozostawały w kinach przez długi czas, więc Poszukiwacze zaginionej Arki nadal byłby stałym elementem każdej lokalnej kasy biletowej, kiedy w styczniu 1982 roku ukazał się ten numer (Poszukiwacze zaginionej Arki ukazał się w czerwcu 1981 r.).

Marvel oczywiście zaadaptował film w czerwcu 1981 r. Superspecjalność Marvela #18…

Nie udało mi się znaleźć recenzji, o którą mi chodzi (Vincent Canby w New York Times nie miał zbyt wiele do powiedzenia na temat osobowości Indiany Jonesa, a Paeline Kael Nowojorczyk recenzja CZY użyła słowa amoralny, ona użyła go do opisania rywalki Indy, zauważając: „Główną historią są poszukiwania Arki Przymierza (skrzyni zawierającej potłuczone kamienne tablice z Dziesięcioma Przykazaniami). Hitler, jak nam powiedziano, , oznacza użycie swojej niezwyciężonej mocy, aby zniszczyć wrogie armie i ogłosić się Mesjaszem, pracując dla rządu Stanów Zjednoczonych, pędząc, by odnaleźć Arkę przed swoim arcywrogiem, uprzejmym, amoralnym Belloqiem (Paul Freeman), który jest w zmowie z nazistami, a obraz pędzi razem z Indym.”), ale jeśli ktoś inny znajdzie starą recenzję z jednej z nowojorskich gazet, daj mi znać!

DeMatteis ze swojej strony był bardziej jak Bernie w swoim podejściu do filmu. Co ciekawe, Marvel oczywiście faktycznie miał wydać komiks Indiana Jones w następnym roku, więc to był miły pośredni, niezamierzony premarketing!

Redaktor Captain America, Jim Salicrup, był tak naprawdę tym, który namówił Jima Shootera do stworzenia komiksu Indiana Jones, więc logiczne jest, że to on zdecydował się umieścić na okładce informację o recenzji filmu! Początkowo w trwającej serii zajmował się tym John Byrne, ale Byrne był doprowadzony do szału przez żądania Lucasfilm, więc dość wcześnie zrezygnował.

Dziękuję mojemu koledze Bradowi Reedowi za podpowiedź, i oczywiście dziękuję wspaniałemu JM DeMatteisowi za informacje!

Sprawdź ujawnione legendy filmu

W najnowszym filmie Ujawniono legendy filmu – Czy Andrew McCarthy w ogóle został oznaczony jako członek Stada Brat w artykule, który ukuł ten termin?

Koniecznie sprawdź moje Entertainment Legends Revealed, aby poznać więcej miejskich legend ze świata filmu i telewizji. Ponadto Pop Culture References ma również kilka zupełnie nowych Entertainment and Sports Legends Revealeds!

Jeśli macie jakieś sugestie na temat przyszłych legend komiksowych, możecie je przesyłać do mnie na adres cronb01@aol.com lub brianc@cbr.com.